“Είχα ραντεβού στις 9.30 το πρωϊ. Πήγα από τις 8.40 το πρωι για να είμαι στην ωρα μου και με κάλεσαν για εξέταση στις 2.30 το μεσημέρι. Ημουν έξω στο κρύο με άλλους πενήντα περίπου. Εγω είμαι ηλικιωμένη με χίλια δύο προβλήματα και λυπήθηκα ένα παιδί με πατερίτσες που ώρες περίμενε στο κρύο”. Είναι η χθεσινή περιπέτεια μιας γυναίκας στο Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας στη Νέα Ιωνία, όπως την περιγράφει η ίδια στα gegonota.news.
Ο τρόμος των ατόμων με αναπηρία έχει όνομα και ονομάζεται ΚΕΠΑ. Πρόκειται για τις υγειονομικές επιτροπές που καθορίζουν τα ποσοστά αναπηρίας.
Γιατί όμως μια τυπική διαδικασία που είναι όμως απαραίτητη για να καθοριστούν τα ποσοστά που θα δώσουν τις παροχές σε ένα άτομο με ειδικές ανάγκες, καταλήγει για τους περισσότερους, μια εφιαλτική εμπειρία; Απάντηση δεν υπάρχει.
“Ο κόσμος έτρεμε από το κρύο και περιμέναμε όλοι έξω . Αλλάξαν βάρδια και οι γιατροί και εμείς εκεί, στο κρύο. Λογικά δεν μας έβαζαν στο κτίριο λόγω κορωνοϊού. Να το δεχτώ. Αλλά είναι αδιανόητο να βάζουν τόσα ραντεβού. Για μια υπογραφή ένας ασθενής περίμενε πέντε ώρες”, ανέφερε στα gegonota η ηλικιωμένη που παρ΄όλα τα προβλήματα υγείας είχε το κουράγιο να περιμένει ώρες ατελείωτες τη σειρά της.
Οι ασθενείς ταλαιπωρημένοι και αγχωμένοι από την πολύωρη αναμονή είχαν να αντιμετωπίσουν και την εις βάρος τους απότομη συμπεριφορά των υπευθύνων στις διαμαρτυρίες τους. Με δεδομένο όμως ότι από την αναμονή για την εξέταση και την απόφαση της επιτροπής εξαρτάται η ίδια η επιβίωση τους, υπέμεναν και την απότομη συμπεριφορά και τις καιρικές συνθήκες.
