Της Κατερίνας Τασσοπούλου
Αποφασίστηκε … για τη λύση πολλών παθογενειών του συστήματος υγείας –που διογκώθηκαν μέσα στο covid- η συνεργασία του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα …επ’ ωφελεία βέβαια των ασθενών.
Δυστυχώς σε χώρες με αναξιόπιστους θεσμούς και έλεγχο -στους οποίους ασφαλώς ανήκει η δική μας -που τα πάντα λειτουργούν ανεξέλεγκτα χωρίς πλαίσιο και διαφάνεια- μια τέτοια συνεργασία γίνεται όχι προς όφελος των ασθενών αλλά προς όφελος των κλινικαρχών ενώ ανοίγει ο δρόμος για part time εργασία των χειρουργών του ΕΣΥ.
Πως θα λειτουργεί το σύστημα;
Ένας χειρουργός του ΕΣΥ θα ρωτάει τον ασθενή του εάν θέλει να χειρουργηθεί στον ιδιωτικό τομέα. Εκείνος θα απαντά θετικά και θα ξεκινά η συνεργασία με την εκάστοτε συνεργαζόμενη κλινική.
Ο χειρουργός του ΕΣΥ θα χειρουργεί προφανώς το απόγευμα ή τη νύχτα, αλλά δεν θα γνωρίζει ούτε την ποιότητα των υλικών που θα έχει προμηθευτεί ο κλινικάρχης.
Για παράδειγμα, ένα πλέγμα, που τοποθετείται σε διάφορες χειρουργικές επεμβάσεις, κοστίζει 15 ευρώ αλλά κοστίζει και 150 ανάλογα την ποιότητα. Τη σκυτάλη θα παίρνει ο ιδιώτης και θα κάνει με τη σειρά του , μια υποθετική ερώτηση στον ασθενή… «θέλετε να σας τοποθετήσουμε το πλέγμα των 15 ευρώ για το οποίο έχουμε υπογράψει σύμβαση με το Υπουργείο ή των 150 και να μας το πληρώσετε». Τι άραγε θα απαντήσει , υποθετικά πάντα -ο ασθενής;
Στο εξής, ένα έμφραγμα από την καρδιολογική κλινική το νοσοκομείου δε θα καταλήξει στην καρδιοχειρουργική κλινική του ίδιου νοσοκομείου για να χειρουργηθεί “γιατί θα καθυστερήσει και δεν υπάρχουν και κρεβάτια στη ΜΕΘ, άσε που στο τάδε ιδιωτικό θα σε χειρουργήσει ο γιατρός του ΕΣΥ που σε παρακολουθεί με μικρή δική σου οικονομική συμμετοχή”. Πρόκειται για μια υποθετική παρότρυνση σε ασθενείς, που με την τελική επιλογή τους, οι κλινικάρχες θα αποκτούν χωρίς επενδύσεις σε ανθρώπινο δυναμικό ειδικότητες στα χειρουργεία που δεν διέθεταν. Αυτό βέβαια καταδικάζει σε υπανάπτυξη το ΕΣΥ, σε υπερανάπτυξη επιλήψιμη τον ιδιωτικό τομέα, κάνει τους ιδιώτες πλούσιους και αφήνει τον ασθενή φτωχότερο, αλλά χαλάλι.
Το άλλο υποθετικό σενάριο είναι αυτό με τα «φακελάκια». Μέσα στο δημόσιο Νοσοκομείο το 50% ανοίγει πορτοφόλι για να «ευχαριστήσει» τον γιατρό και ένα ποσοστό 60% -70% των λειτουργών υγείας αρνείται να μπει σε οποιαδήποτε συναλλαγή. Το ποσοστό του 70% δεν ισχύει βέβαια για όλες τις ειδικότητες γιατί υπάρχουν κλινικές και τμήματα που τα «παίρνει» το 80%-90% των γιατρών ανοιχτά και «αυτονόητα».
Στο περιβάλλον εκτός Νοσοκομείου» ,με την διαπραγμάτευση απροκάλυπτη το «φακελάκι» ενδεχομένως και υποθετικά πάντα μιλώντας, θα … απογειωθεί ως πρακτική.
Σε αυτό το σημείο λοιπόν έρχεται ο κάθε Άδωνις –υποθετικό το όνομα –και διαπομπεύει τους γιατρούς. «Τους στείλαμε εκτός Νοσοκομείων για να βοηθηθούν οι ασθενείς και παίρνουν φακελάκι. Είτε θα δουλεύουν αποκλειστικά στο ΕΣΥ με 2000 ευρώ , είτε θα αποφασίσουν να δουλεύουν part time στο ΕΣΥ με 1.200 ευρώ, αφού έτσι κι’ αλλιώς παίρνουν μαύρα. Εμείς θα νομιμοποιήσουμε τα μαύρα τους και θα τους φορολογήσουμε. Δοξάστε μας», θα είναι η υποθετική δήλωση που θα γίνει για να μείνουν με το μισό πόδι εντός του ΕΣΥ και το μισό εκτός, πολλοί γιατροί. Το part time άλλωστε έχει εφαρμοστεί και το 1993.
Αυτό βέβαια δεν λέγεται επένδυση στην υγεία, αλλά στην παραοικονομία, διαπόμπευση των γιατρών και κατάρρευση του ΕΣΥ , όμως αυτός είναι ο στόχος και δεν τον κρύβουν.
