Έχουμε συνδυάσει τους καταρράκτες με μοναδικές εικόνες, λουσμένες από βλάστηση και σταγόνες νερού να πετάγονται παντού. Με έναν εντυπωσιακό βόμβο από τη συνεχή ροή του νερού που πέφτει από ψηλά στην επιφάνεια μιας βάθρας και ένα ουράνιο τόξο να σχηματίζεται με την εμφάνιση του ήλιου. Οι πιο γνωστοί κάθε χώρας, δέχονται αμέτρητες επισκέψεις, από ντόπιους αλλά και ξένους, που θέλουν να ζήσουν από κοντά τα θαύματα αυτά της φύσης, παίρνοντας μαζί τους το πιο δημοφιλές αναμνηστικό. Μια εντυπωσιακή φωτογραφία, επεξεργασμένη ή όχι. Αν τώρα μιλήσουμε για τους μεγαλύτερους, αυτοί δέχονται τις επισκέψεις σε εκατομμύρια, όπως οι καταρράκτες του Νιαγάρα, οι οποίοι αποτελούν από μόνοι τους τουριστικό προορισμό.
Πόσοι γνωρίζουν ότι ακόμα και οι μεγαλύτεροι καταρράκτες στην επιφάνεια του πλανήτη, μοιάζουν με νάνοι μπροστά στο μεγαλείο που κρύβει μέσα της η θάλασσα; Πόσοι έχουν ακούσει για τον καταρράκτη του Στενού της Δανίας που δίπλα του, κάθε τι που έχουμε θαυμάσει μέχρι σήμερα, μοιάζει με πινέζα στον χάρτη;
Μεταξύ Γροιλανδίας και Ισλανδίας υπάρχει το περίφημο Στενο της Δανίας. Σε αυτή τη λεπτή λωρίδα ωκεανού, ξεκινάει ένας καταρράκτης μήκους 160 χιλιομέτρων που πέφτει με ορμή σε ύψος 3,5 χιλιομέτρων (3 περίπου είναι ο Όλυμπος έτσι;) μεταφέροντας 5 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού το δευτερόλεπτο, από τη θάλασσα της Γροιλανδίας στη θάλασσα του Irminger. Τα μεγέθη είναι εξωπραγματικά.
Είναι σίγουρα πολύ δύσκολο να φανταστούμε πως είναι ένας καταρράκτης μέσα στη θάλασσα, ειδικά όταν μιλάμε για τέτοιες αποστάσεις που νερό πρέπει να καλύψει μέσα σε νερό. Η θάλασσα δεν είναι αυτό το βραδυκίνητο συμπαγές πράγμα που φανταζόμαστε για οτιδήποτε υπάρχει κάτω από την σε στιγμές, αφηνιασμένη επιφάνεια. Το νερό της θάλασσας έχει τρομερή δυναμική. Διαφορετικές θερμοκρασίες και πυκνότητα, δίνουν εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά, ενώ μια πιθανή συνύπαρξη, αρμονική γίνεται, δεν είναι.
Στην περίπτωση του καταρράκτη του στενού της Δανίας, είναι η διαφορά της θερμοκρασίας που προκαλεί μια γιγαντιαία κινητοποίηση υδάτινων μαζών προς το βυθό. Πιο αναλυτικά. Τα παγωμένα νερά της θάλασσας της Γροιλανδίας, συναντώνται με τα θερμότερα νερά της θάλασσας του Irminger. Τα μόρια του κρύου νερού, είναι λιγότερο δραστήρια και καταλαμβάνουν λιγότερο χώρο από εκείνα του θερμού. Αυτό σημαίνει ότι είναι πιο πυκνά, με αποτέλεσμα το βάρος τους να είναι μεγαλύτερο και να πέφτουν με ταχύτητα προς το βάθος, σχηματίζοντας ένα μοναδικό φαινόμενο που ελάχιστοι θα έχουν τη δυνατότητα να παρατηρήσουν από κοντά.
