Του Κώστα Γρηγοριάδη*
Αυτό που πρεσβεύει η Νέα Ιωνία Βόλου, άνθρωποι σαν τον κο. Αχιλλέα Μπέο δε θα μπορέσουν να το καταλάβουν ποτέ, μιας και ανήκουν σε διαφορετικές κουλτούρες, ήθη κι έθιμα.
Ο προσφυγικός κόσμος που έφυγε κυνηγημένος από την Μικρά Ασία για χάρη των συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων και των οικονομικών τους επιδιώξεων, κουβαλάνε πολιτισμό ανεκτίμητο.
Συμβάλανε με τα ροζιασμένα χέρια τους, στην οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας όπου βρέθηκαν, παρόλο που τους είχαν κολλήσει τη ρετσινιά του “Τουρκόσπορου”.
Κουβάλησαν την καταγωγή του Όμηρου, την μόρφωση και τον πολιτισμό (άγνωστη λέξη για τον κο. Δήμαρχο μιας και θυμόμαστε πως ειρωνευόταν τον Ντε Κίρικο αποκαλώντας τον “κικι ρικου”).
Ενώ την περίοδο της εθνικής αντίστασης πολλοί Μικρασιάτες πολέμησαν τον κατακτητή μέσα απο το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ (μάλλον κι αυτές οι λέξεις ίσως να του φέρνουν αλεργία, συγγνώμη που τις χρησιμοποιώ).
Εδώ στο Βόλο έφτιαξαν και την ποδοσφαιρική τους ομάδα τη Νίκη Βόλου, μια σημαία κυριολεκτικά της προσφυγιάς, που μέχρι και σήμερα, κόντρα στην εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου όπως το έχουν καταντήσει τα στησήματα αγώνων, τα στοιχήματα και τα συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας και των διάφορων λαμόγιων, η Νίκη Βόλου παραμένει σήμα κατατεθέν του απλού κι αγνού φίλαθλου.
Η Νέα Ιωνία με την Νίκη της κύριε Δήμαρχε δεν μασάει από απειλές μιας κι ανακαλύψατε την Αμερική στα διάφορα επεισόδια που μπορεί να κάνουν κάποιοι θερμοκέφαλοι οπαδοί, και μπορέι να βλέπει να αγωνίζεται σε οποιοδήποτε γήπεδο.
Η φανέλα της έτσι κι αλλιώς είναι βαριά και από μνήμες και από πολιτισμό, αλλά κυρίως από ήθος.
Κι αυτό έχει σημασία πάνω από όλα.
*Ο Κώστας Γρηγοριάδης είναι σκιτσογράφος στην Εφημερίδα των Συντακτών
