Της Κατερίνας Παπανάτσιου
Στις 9 Μαΐου 1945 τα όπλα σιγούν. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, που αιματοκύλησε τον κόσμο και μετέτρεψε την γηραιά Ήπειρο σε νεκροταφείο ψυχών, τελείωσε με την άνευ όρων συνθηκολόγηση της Βέρμαχτ. Η ημέρα αυτή, γνωστή ως ημέρα απελευθέρωσης, εορτάζεται σήμερα από μια σειρά χώρες. Δυστυχώς, η Ελλάδα αποτελεί εξαίρεση, αφού εορτάζει την έναρξη του πολέμου και όχι τη λήξη του, σε μια προσπάθεια αποσιώπησης του αντικομμουνιστικού κρεσέντο που ακολούθησε τη νίκη επί της ναζιστικής Γερμανίας.
Ωστόσο, η ημέρα της απελευθέρωσης είναι μια ημέρα μνήμης που δε πρέπει να προσπερνάμε. Όχι απλά γιατί ο εορτασμός της αποτελεί φόρο και τιμή στην ιστορία, αλλά γιατί, παράλληλα, μας υπενθυμίζει ότι ο ναζισμός γεννήθηκε και γιγαντώθηκε μέσα στη καρδιά του δυτικού πολιτισμού, απλώνοντας το σκοτάδι του υπουλα,⁰ εκμεταλλευόμενος την οργή και την απογοήτευση.
Αυτή η ημέρα λοιπόν αποτελεί ένα μάθημα και μια ανανέωση της βαθιάς και αδιαπραγμάτευτης αντίστασής μας στις φρικαλέες πρακτικές του ναζισμού, στο φασισμό που σήμερα βρίσκει ξανά εκφραστές μέσα στη καρδιά της Δύσης, πατώντας πάνω στην αγανάκτηση των λαών. Το μίσος, η εχθρότητα, το σκοτάδι δεν είναι και δε πρέπει ποτέ να είναι ποτέ η απάντηση. Χρέος μας να αντιπαλεύουμε το τέρας, να επιλέγουμε πάντα το φως.
Η ιστορία και ο συμβολισμός της ημέρας αυτής, δε πρέπει να ξεχαστεί ή να υποτιμηθεί.
Ποτέ ξανα φασιμος.
