Η ρετρό νεανική περιπέτεια Live is Life φέρει την υπογραφή του Dani de la Torre και πρόσφατα έκανε πρεμιέρα στο Netflix, έχοντας ήδη παρουσιαστεί στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Μάλαγα τον Ιούνιο του 2021.
Ο κύριος άξονας της υπόθεσης περιστρέφεται γύρω από πέντε εφήβους που είναι καρδιακοί φίλοι από παιδιά. Λίγο πριν διαβούν το κατώφλι της ενήλικης ζωής τους, η παρέα αυτή ξανασμίγει για μία τελευταία περιπέτεια, ένα ακόμη καλοκαίρι στο χωριό που όμως θα τους μείνει αξέχαστο. Στόχος τους είναι να βρουν ένα ξεχωριστό λουλούδι που σύμφωνα με τον τοπικό θρύλο έχει μαγικές ιδιότητες και μπορεί να κάνει τις ευχές τους πραγματικότητα. Και όντως ο καθένας τους έχει από κάτι να ευχηθεί, κάτι που λαχταρά περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο και μαζί ενώνουν τις δυνάμεις τους για να φτάσουν στο πολυπόθητο αυτό άνθος.
Το cast απαρτίζεται από τους Adrián Baena, Juan del Pozo, Raúl del Pozo, David Rodríguez και τον Javier Casellas. Το έργο θα παίξει με τις ευαίσθητες χορδές της παιδικής ηλικίας του θεατή χτυπώντας κατευθείαν στην καρδιά της αθωότητας της δεκαετίας του 1980.
Πρόκειται για ένα δράμα-περιπέτεια αυτοανακάλυψης που θα φέρει συγκίνηση στο κοινό, αλλά ταυτόχρονα θα το αποφορτίσει μέσα από πολύ ευρηματικά αστείες σκηνές γεμάτες χάρη, παλμό και νιότη. Και όλα αυτά με φόντο το στάδιο της μετάβασης στην πρώιμη ωριμότητα με κοινό παρονομαστή την αληθινή φιλία και την εμπιστοσύνη που έρχεται να τονώσει ένα αλησμόνητο βίωμα, μία εκδρομή γεμάτη με τις πιο γλυκές αναμνήσεις και πικρές διαπιστώσεις. Οποιοσδήποτε δει αυτό το φιλμ ανατρέχει κάλλιστα στα μικράτα του και ειδικά στα καλοκαίρια του στον παππού και την γιαγιά, όταν πάντοτε ήταν η κατάλληλη ώρα για παιχνίδι και λίγο σαματά! Παρακολουθώντας τα γεγονότα που εκτυλίσσονται μπροστά σου δεν γίνεται να μην γυρίσεις πίσω σε αυτές τις θύμησες!
Χρόνια γεμάτα αθωότητα, ξεγνοιασιά, ανεμελιά, σπιρτάδα, έλλειψη φόβου, περιέργεια, ενθουσιασμό, ροπή προς την απερισκεψία και διέξοδο προς τον αυθορμητισμό. Μία περίοδος που φτιάχνει κανείς μνήμες που θα του μείνουν για πάντα! Το εν λόγω project εστιάζει όπως προαναφέραμε, στο γνήσιο δέσιμο μεταξύ φίλων, και ειδικά με εκείνους που ναι μεν μπορεί να κάνετε καιρό να ιδωθείτε αλλά πάντα θα είναι σαν να βρεθήκατε τελευταία φορά χθες!
Και ενώ ξετυλίγεται το κουβάρι της πλοκής μαθαίνουμε για την προϊστορία του εκάστοτε αγοριού και αντιλαμβανόμαστε πως ο καθένας τους έχει να ορθώσει το ανάστημά του απέναντι σε μία συγκεκριμένη δυσκολία. Και οι ‘σκόπελοι’ είναι πολλοί και διαφορετικοί, άλλοι που ξεπερνιούνται κάπως πιο εύκολα και άλλοι που φαντάζουν σχεδόν απροσπέλαστοι. Από σχολικό εκφοβισμό και τον δισταγμό μπροστά σε μία πιθανή ερωτική απογοήτευση μέχρι τον φόβο για μία επικείμενη απώλεια.
Ο σκηνοθέτης κρατάει πολύ επιδέξια τις ισορροπίες ανάμεσα στο σοβαρό και το ανάλαφρο, το χιουμοριστικό και το τραγικό στοιχείο, κατορθώνοντας να δομήσει στιβαρά την αφήγησή του, με αυτοπεποίθηση για τα δυνατά χαρτιά που της έχει προσδώσει. Το έργο του είναι εμποτισμένο με συναίσθημα και ψυχή αλλά αποφεύγει με συνέπεια το μελό ή την υπερβολή. Σε κερδίζει με το κέφι, το γούστο, την γνησιότητα, την ειλικρίνειά του και το τσαγανό της πιτσιρικαρίας που φέρνει στο επίκεντρο, εκπέμποντας πότε χαρά και πότε μελαγχολία αλλά σίγουρα όχι με επιτηδευμένο ύφος.
Και κάθε μέλος αυτής της κομπανίας θα κληθεί να δοκιμαστεί εκ των πραγμάτων απ΄ όσα επιμελώς πασχίζει να αποφύγει. Η επίγνωση όμως και μόνο ότι έχει κοντά του άτομα που τα έχει διαλέξει και είναι εκ των πραγμάτων εκεί γι’ αυτόν στην όποια στραβή κι αν προκύψει, αποπνέει μια αλλιώτικη σιγουριά, έναν αέρα νίκης. Καθένας τους θα αποκομίσει και κάτι από την περιπλάνησή τους που θα τον αλλάξει γιατί θα τον οδηγήσει στη συνειδητοποίηση ότι πλέον διαγράφει την δική του πορεία ως νέος άνθρωπος με ευθύνες, άρα τίποτε δεν θα είναι ξανά το ίδιο. Οι στόχοι και τα όνειρα επανακαθορίζονται και παίρνουν άλλο νόημα και κατευθύνσεις.
Το αντίο στην παιδική ηλικία αποδίδεται πληρέστερα στον επίλογο, όταν χαιρετούν εγκάρδια ο ένας τον άλλον αυτοί οι ζωηροί, διαόλου κάλτσες-νοματαίοι. Το κινηματογραφικό αυτό εγχείρημα θέτει τα δικά του ερωτήματα και προβληματισμούς όσον αφορά στα όρια ανάμεσα στην παιδικότητα και την μετάβαση στην ενηλικίωση. Ως εκ τούτου, δίνεται έμφαση μεταξύ άλλων, και στις συνακόλουθες διακυμάνσεις που υφίστανται στη δυναμική των σχέσεων του ανθρώπου που βιώνει διάφορες σχετικές αλλαγές στην δεδομένη φάση της εφηβείας.
Στην πραγματικότητα το Live is Life μας θυμίζει ότι δεν ενηλικιωνόμαστε μόνο και μόνο επειδή προσεγγίζουμε ένα έτος-ορόσημο όπως τα 18, αλλά ουσιαστικά η διεργασία αυτή αρχίζει όταν κατανοούμε ότι αυτό που μας συμβαίνει είναι η ίδια η ζωή είτε είμαστε καλά προετοιμασμένοι είτε όχι. Και ο καθένας θα διαχειριστεί το όποιο πρόβλημα με όσα μέσα και κουράγιο διαθέτει. Και επειδή πάντα έρχονται τέτοιες κρίσιμες περιστάσεις, αν έχει κάποιος τέτοιους φίλους όπως αυτά τα παιδιά, τότε η τύχη του έχει ήδη χαμογελάσει πλατιά!
