Μάλιστα, μελετώντας τα ορυκτά, μπορούμε να υπολογίσουμε και πόσο νερό έχει υπάρξει στην επιφάνεια του Άρη στο παρελθόν. Όσο περισσότερο νερό υπήρξε, τόσο περισσότερο έχει αλλάξει το τελικό ορυκτό που προέκυψε. Το αποτέλεσμα μάς δείχνει πως δεν υπάρχουν πολλά μέρη στον Άρη τα οποία δεν έχουν αλλάξει από το νερό, κάποια στιγμή στην ιστορία του. Το να ξεδιπλώσουμε το κουβάρι αυτό θα χρειαστεί αρκετή ανάλυση.
Η εξέλιξη από σημαντική παρουσία νερού σε απουσία νερού δεν είναι τόσο ξεκάθαρη όσο νομίζαμε και το νερό δεν εξαφανίστηκε σε μία μέρα. Βλέπουμε τεράστια ποικιλία γεωλογικών χαρακτηριστικών που μας λέει πως καμία διεργασία και κανένα χρονικό πλαίσιο δεν μπορεί να εξηγήσει την εξέλιξη της ορυκτολογίας του Άρη. Αυτό είναι μόνο το πρώτο αποτέλεσμα της μελέτης μας. Το δεύτερο είναι πως αν αποκλείσεις τις βιολογικές διεργασίες της Γης, ο Άρης έχει μία ποικιλία ορυκτολογίας σε γεωλογικό επίπεδο παρόμοιο με της Γης.
Αναπάντητο παραμένει το ερώτημα αν το νερό στον Άρη ήταν συνεχές ή περιοδικό. Υπήρξε για μία μεγάλη χρονική περίοδο ή εξαφανιζόταν και επανεμφανιζόταν σε τακτά χρονικά διαστήματα;
Αν ξέρουμε πού και σε τι ποσοστό είναι κάθε ορυκτό παρών, μας δίνει μια καλύτερη ιδέα για το πώς μπορεί να σχηματίστηκαν αυτά τα ορυκτά.
Το τελικό ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι πώς ο Άρης κατέληξε να είναι αυτός ο ξηρός και άγονος κόσμος που ξέρουμε. Απαντώντας αυτό, μπορεί να πάρουμε και απαντήσεις για το πώς η Γη δεν ακολούθησε την πορεία του.
Τα δύο papers δημοσιεύθηκαν στο Icarus και μπορείτε να τα βρείτε εδώ και εδώ.