Οι Βολιώτισσες Εύη και Μαρία Φιλίππου με τους Cabaret Catatonique εμφανίζονται την Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου στο θέατρο της Παλαιάς Ηλεκτρικής, στο πλαίσιο της έναρξης του Φεστιβάλ Βόλου.
Η Εύη Φιλίππου ως υπεύθυνη της μουσικής επιμέλειας και η Μαρία Φιλίππου ως σκηνοθέτης και δημιουργός του κειμένου, συναντιούνται στη σκηνή του“Dust to dust” και εξερευνούν μαζί, την στιγμή «πριν από το τέλος».
Η Εύη Φιλίππου γεννήθηκε στο Βόλο και σε ηλικία 7 ετών ξεκίνησε μαθήματα κρουστών και θεωρητικών στο Δημοτικό Ωδείο Βόλου
Από το φθινόπωρο του 2011 ζει στο Βερολίνο, όπου σπουδάζει στη Hochschule für Musik Hanns Eisler, με τους Li Biao, Franz Schindlbeck και Rainer Seegers. Ως επαγγελματίας μουσικός συνεργάζεται με σχήματα σύγχρονης μουσικής (είναι ιδρυτικό μέλος του συνόλου Opera Lab Berlin), νέους συνθέτες και σκηνοθέτες, καθώς και με brass bands και συγκροτήματα jazz και pop μουσικής.
Νιώθει ιδιαίτερα χαρούμενη για την πρόσφατη, πρώτη της προσωπική δισκογραφική δουλειά. Το inEvitable περιστρέφεται γύρω από τον πειραματισμό στις φόρμες της ελληνικής λαϊκής, τζαζ και αυτοσχεδιαστικής μουσικής.
Η Μαρία Φιλίππου είναι καθηγήτρια Ισπανικών και συγγραφέας. Έχει δουλέψει σε διάφορα, επί το πλείστον, ιντερνετικά περιοδικά και blogs ορθογραφώντας και παράλληλα διατηρεί το δικό της προσωπικό blog. Στο παρόν διάστημα ολοκληρώνει το πρώτο της μυθιστόρημα.
Συνέντευξη: Δημήτρης Ι. Χορταργιάς
Εύη ζεις και εργάζεσαι τα τελευταία 11 χρόνια στο Βερολίνο. Μίλησε μας για την καλλιτεχνική πραγματικότητα της πόλης…
Στο Βερολίνο η καλλιτεχνική πραγματικότητα είναι σίγουρα καλύτερη από την Ελληνική. Ο λόγος είναι ότι ακόμα υπάρχουν λεφτά και ταυτόχρονα η πολιτική βούληση να επενδυθούν σε όλες της μορφές τέχνης ακόμα και στις πιο πειραματικές και εναλλακτικές. Ό,τι θεωρείται avant garde επιδοτείται και το κράτος το στηρίζει, ακόμα τουλάχιστον.
Μαρία αποφάσισες από φέτος να ακολουθήσεις την Εύη και να εγκατασταθείς μόνιμα στο Βερολίνο. Τι αναμένεις από αυτή την αλλαγή;
Να εμπλακώ πιο ουσιαστικά στη τέχνη και ιδιαίτερα στην σκηνή της avant garde αυτοσχεδιαστικής μουσικής και του θεάτρου. Το Βερολίνο θεωρείται δικαίως πιστεύω, το παγκόσμιο κέντρο των σύγχρονων μορφών τέχνης. Ο καθένας μπορεί να βρει τις συνεργασίες του, ανεξάρτητα το πόσο αρχάριος ή προχωρημένος είναι, υπάρχει πολύ προσφορά σε όλα τα είδη της τέχνης.
Με τι μουσικές μεγαλώσατε;
Εύη: Η τζαζ μουσική κυριαρχούσε και συνεχίζει να κυριαρχεί στο σπίτι. Μεγαλώσαμε λοιπόν ακούγοντας πολύ την συγκεκριμένη μουσική όπως και τους μεγάλους Έλληνες συνθέτες Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Τσιτσάνη, Ζαμπέτα, Σαββόπουλο, μα πολύ Σαββόπουλο.
Μαρία: ο Χατζιδάκις πιστεύω πως υπήρξε καταλύτης και για τις δύο. Από την Λιλιππούπολη που ακούγαμε παιδάκια μέχρι και τώρα, στην ηλικία που είμαστε, νιώθουμε κατά κάποιο τρόπο πως επιστρέφουμε σ’ αυτόν.
Από τους νεότερους Έλληνες συνθέτες και δημιουργούς υπάρχει κάποια προτίμηση;
Μαρία: Φοίβος Δεληβοριάς δαγκωτό.
Εύη: Εγώ αγαπώ Φώτη Σιώτα, Αργυρώ Γρυλλάκη 16 χρονών θεάρα που θα κάνει ένα guest στο Cabaret Catatonique και πολλούς άλλους νέους καλλιτέχνες που αν συνεχίσουν να δουλεύουν και να γράφουν όπως γράφουν τώρα, είμαι σίγουρη πως θα κάνουν σπουδαία πράγματα.
Πιστεύω πως η νέα γενιά των δημιουργών είναι αδικημένη. Η τεχνολογία και το internet μπορεί να έδωσαν την δυνατότητα να ηχογραφούμε και να προωθούμε τις μουσικές μας από την κρεβατοκάμαρα μας, αλλά δυστυχώς όλο αυτό έχει κάποιο ταβάνι. Υπάρχουν άξιοι καλλιτέχνες μεν, αλλά χάνονται στην πληθώρα των πληροφοριών.
Το νέο σας μουσικό project ως ”Cabaret Catatonique” πως προέκυψε;
Μαρία: Νομίζω η ανάγκη, κάποια στιγμή να δουλέψουμε οι δυο μας, υπήρξε καταλυτική στην συγκεκριμένη παράσταση και στην δημιουργία των Cabaret Catatonique. Η ιδέα υπήρχε πριν την καραντίνα η οποία ξανασυζητήθηκε ώστε να κάναμε ένα Cabaret. Ίσως γιατί συνδυάζει πράγματα που μας ενδιαφέρουν, είτε από μουσικής πλευράς είτε ως performance και γενικότερα η καλλιτεχνική και κοινωνική διάσταση του.
Εύη: Αν το καλοσκεφτείς το Cabaret ήταν το πρώτο πράγμα που συνδύασε όλες τις μορφές τέχνης. Όπως και το μιούζικαλ, αλλά το Cabaret καταφέρνει να έχει κάτι το διασκεδαστικό και σκοτεινό ταυτόχρονα, να είναι αστείο και παράλληλα άκρως πολιτικό.
Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου στο θέατρο της Παλαιάς Ηλεκτρικής οι Cabaret Catatonique ανοίγουν το Φεστιβάλ Βόλου. Ποια η γνώμη σας για το συγκεκριμένο φεστιβάλ;
Εύη: Τους διοργανωτές και συγκεκριμένα τον υπεύθυνο του φεστιβάλ, τους θεωρώ ήρωες που μπαίνουν στην διαδικασία να κάνουν κάτι τέτοιο στην Ελλάδα και στη πόλη μας, διαθέτοντας ελάχιστο budget. Για τον λόγο αυτό είμαι πολύ χαρούμενη που ανοίγουμε το φεστιβάλ του Βόλου, όπως ανοίγουμε και το φεστιβάλ Παραστατικών Τεχνών της Λάρισας.
Μαρία: Πιστεύω πως το φεστιβάλ διαθέτει ασύλληπτη αισθητική και με την απαιτούμενη υπομονή και επιμονή είμαι σίγουρη πως θα μπορέσει να καθιερωθεί. Είμαστε ευγνώμονες που συμμετέχουμε και πόσο μάλλον που μας δίνεται οι ευκαιρία να παίξουμε στην έναρξη. Πρέπει να τονίσουμε πως το φεστιβάλ έχει καταφέρει να επαναφέρει τον Βόλο στον πολιτιστικό χάρτη, που είχε σωπάσει για πολλά χρόνια.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδια ως Cabaret Catatonique ;
Εύη: Το σίγουρα είναι ότι θα συνεχίσουμε με κάποιες παραστάσεις στη Γερμανία. Θα προσπαθήσουμε να το δώσουμε και σε άλλα φεστιβάλ, στην Ευρώπη. Ως Cabaret Catatonique ερχόμαστε από διαφορετικά μέρη του πλανήτη και αυτό μας δίνει την ευκαιρία να προσεγγίσουμε πιο εύκολα κάποιες χώρες. Μήπως πάμε και καμιά Αργεντινή. Όνειρα.
Μαρία: Tην παράσταση την φτιάξαμε για να παιχτεί. Σίγουρα δεν την φτιάξαμε για να κάνουμε ένα one off. Να παιχτεί, να ταξιδέψει και η επαφή με τον κόσμο να φέρει και το επόμενο.
Η ομάδα Cabaret Catatonique, αποτελείται από πέντε μουσικούς, μια συγγραφέα, μία χορογράφο/χορεύτρια και μία εικαστικό.
Εύη Φιλίππου: μουσική διεύθυνση, κρουστά, φωνή, παραγωγή.
Μαρία Φιλίππου: σύλληψη, κείμενο, σκηνοθετική επιμέλεια.
Naïma Mazic: χορός, χορογραφία, κινησιολογία.
Ναταλία Μαντά: σκηνογραφία, live visuals.
Lara Alarcón: φωνή, performance.
Felix Hauptmann: πιάνο, synthesiser.
Robert Lucaciu: κοντραμπάσο, φωνή.
Argenté: φωνή, κιθάρα
