Μια ατέλειωτη φαβέλα στην “καρδιά” του Αλμυρού

Στις 23 Αυγούστου θα στήσει ο Αλμυρός το παζάρι του και παρότι υπήρξε ένα μεγάλο διάστημα προσαρμογής, λόγω κορωνοϊού, δεν μπόρεσε να εκσυγχρονίσει την υπαίθρια αγορά, που διοργανώνει κάθε χρόνο. Θα στηθούν πρόχειρες κατασκευές σκεπασμένες με
λαμαρίνες (παραπήγματα) και θα δημιουργηθεί δηλαδή για μια ακόμη χρονιά ένας “οικισμός μέσα στην πόλη που θα παραπέμπει σε φαβέλα… Δεν θα σταθούμε στο γεγονός ότι ένα παζάρι είναι ζημιογόνο για την τοπική οικονομία, αλλά στο γεγονός ότι στο παζάρι του Αλμυρού κυριαρχεί ο αναχρονισμός. Μπορεί να προσελκύει κόσμο, αλλά η εικόνα του παραπέμπει σε μια πόλη “κολλημένη” στο 1970. Δεν είναι θέμα ικανότητας ή οράματος το πώς θα υποστηρίξεις έναν θεσμό που για χίλιους δύο λόγους θέλεις να διατηρήσεις. Είναι θέμα νοοτροπίας. Είναι θέμα μιας πολιτικής που κινείται με την δύναμη της αδράνειας και δεν μπορείς να καμαρώνεις για το event των τσίγκων. Δεν μπορεί να θεωρείς οικονομική “ένεση” εκατοντάδες λαμαρίνες που θα σκεπάσουν μια ολόκληρη περιοχή. Η συζήτηση είναι ωστόσο  έτσι κι’ αλλιώς αδιέξοδη, όταν στον Αλμυρό οικονομική ανάπτυξη θεωρείται το να μετατρέπεται η περιοχή σε έναν πυρήνα φιλοξενίας βαριάς βιομηχανίας και η παραγωγική γη σε “δάση” φωτοβολταϊκών.