Αρκεί και μόνο να διαβάσει κανείς την τελευταία ανακοίνωση της κ. Χρύσας Τσαγανού, υποψήφιας με τον Δ. Κουρέτα για την περιφέρεια για να καταλάβει γιατί σαν πόλη, αλλά και σαν λαός, είμαστε έρμαια της τύχης, των φυσικών φαινομένων και επιβιώνουμε τις περισσότερες φορές από σύμπτωση!
Όλοι ήξεραν, όλοι το έβλεπαν, όλοι συμφωνούσαν ότι δεν μπορεί η πόλη του Βόλου να αναπτύσσεται, όπως αναπτύσσεται, χωρίς να λαμβάνεται καμία μα καμία μέριμνα για τη θωράκισή της και την προστασία της. Δηλώνει η κυρία Τσαγανού πως για την καταστροφή μεγάλου τμήματος του Βόλου, ευθύνεται το γεγονός ότι δεν κατασκευάστηκε κάτω από την Αγία Παρασκευή και πάνω από την περιφερειακή οδό αντιπλημμυρική τάφρος και αποθεσιοθάλαμος, χώρος δηλαδή που θα συλλέγει τα όμβρια ύδατα από τις πλαγιές και το βουνό και θα τα διοχετεύει ομαλά προς τη θάλασσα. Όλες οι απαλλοτριώσεις έγιναν το 2012, οι ιδιοκτήτες πληρώθηκαν κακήν κακώς έως το 2015, υπήρχε έτοιμη μελέτη δημοπράτησης, αλλά δεν κουνήθηκε φύλλο! Κανείς δεν ασχολήθηκε, σαν να επρόκειτο για κάτι άνευ σημασίας.
Όπως δηλώνει η ίδια από το 2008 είχε προβλεφθεί ότι η πόλη χρειάζεται αντιπλημμυρική θωράκιση και για το λόγο αυτό αποφασίστηκε να κατασκευαστεί το έργο πάνω από τον περιφερειακό. Δέκα πέντε ολόκληρα χρόνια πριν, δηλαδή, ξέραμε ή καλύτερα ξέρανε τον κίνδυνο αλλά κανενός δεν ίδρωνε το αυτί. Χωρίς περιστροφές η κ. Τσαγανού λέει επί λέξει “από εγκληματική θα μπορούσε να πει κανείς αμέλεια των αρμοδίων μέχρι σήμερα και παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει περισσότερα από δέκα χρόνια, από τότε που το κράτος κατέβαλε μεγάλα ποσά για τις αποζημιώσεις, δεν έχει καν ξεκινήσει το έργο και ούτε γνωρίζουμε τίποτα σχετικά.»
Περιφέρεια και δήμος έχουν τεράστιες ευθύνες και είναι βέβαιο ότι και στην επόμενη μεγάλη κακοκαιρία, ίδια πλημμυρικά φαινόμενα θα έχουμε ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΝ ΤΙΣ ΤΥΧΕΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΣΚΥΨΟΥΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΙ ΔΡΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥΝ ΛΥΣΕΙΣ.
Διότι είναι προφανές ότι οι προηγούμενοι απεδείχθησαν κατώτεροι των περιστάσεων και μπορεί αυτή να είναι μια αλήθεια που πονάει αλλά παραμένει, όπως αποδείχτηκε, μια τραγική πραγματικότητα!
Τάκιτος
