Η τοπική οργάνωση Μαγνησίας της ΚΝΕ Νέας Ιωνίας διοργανώνει προφεστιβαλική εκδήλωση με αφορμή την συμπλήρωση 50 χρόνων του Φεστιβάλ ΚΝΕ Οδηγητή και των 100 χρόνων “ζωής” της Νίκης Βόλου, την Παρασκευή 30 Αυγούστου, στις 8 το βράδυ, στην πλατεία Ευαγγελιστρίας.
Θα μιλήσουν: Θαν. Βογιατζής, Κ. Γαργάλας, Δ. Καραγιώργος. Κείμενα θα διαβάσει η Μαρία Καζανίδου, ενώ με τη λύρα θα συνοδεύει ο Νίκος Αθανασιάδης.
Όπως αναφέρουν σε ανακοίνωσή τους οι διοργανωτές:
Η Νίκη Βόλου είναι εμβληματική ομάδα γιατί η ζωή της διατρέχει το Μεσοπόλεμο, την Κατοχή, τον Εμφύλιο, τη δεκαετία του ’60 κλπ.
Είναι γέννημα θρέμμα της Μικρασιατικής Καταστροφής, των προσφύγων, που ξεκίνησαν από τον κόλπο της Σμύρνης, όπου πνίγηκε η «Μεγάλη Ιδέα». Το ιδεολόγημα της αστικής τάξης, που οδήγησε τον λαό μας στην προσφυγιά, στον πόλεμο, στην φτώχεια, στην καταστροφή.
Η ομάδα είχε (όπως και άλλα σωματεία της εποχής) αθλητές που έδωσαν τη ζωή τους στη διάρκεια της κατοχής στην Εθνική Αντίσταση όπως ο Παναγιώτης Φραγκούλης, ο φόβος και ο τρόμος των ΕΑΣΑΔιτών και Δωσίλογων και ο Γιάννης Πατούχης, που σκοτώθηκε ανήμερα της απελευθέρωσης, στο εργοστάσιο του ΕΛΑΣ στο Τσορνάτ της Όθρυος. Άλλοι βρέθηκαν ξανά πρόσφυγες, όπως ο Παύλος Ανανιάδης, που ήταν μαχητής του ΔΣΕ, έζησε στη σοσιαλιστική Ουγγαρία και συνέβαλε και εκεί ως ποδοσφαιριστής στην ομάδα «Όλυμπος» του χωριού Ν. Μπελογιάννης.
Διαπνεόμενοι από μια ριζοσπαστική αντίληψη απέναντι στις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις, οι αθλητές της Νίκης πήραν την πρωτοβουλία μαζί με τους συναδέλφους τους του Ολυμπιακού Βόλου και διοργάνωσαν ποδοσφαιρικό αγώνα τον Δεκέμβρη του 1945 και οι εισπράξεις πήγαν στους φυλακισμένους αγωνιστές του μεταΒαρκιζιανού καθεστώτος.
Η δράση της Νίκης ήταν πολύπλευρη, αφού αποτέλεσε χώρο για διωκόμενους της μετεμφυλιακής εποχής. Στάθηκε αλληλέγγυα στον Κυπριακό λαό, όταν οι Άγγλοι ιμπεριαλιστές εξόρισαν τον Μακάριο. Για όλους αυτούς τους λόγους το 1958 προτάθηκε «να αποβληθεί από τα πρωταθλήματα».
Το 1964 διοργανώνει συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη στη Ν. Ιωνία, σε μια εποχή που το αστικό Κράτος απαγόρευε τις συναυλίες του μεγάλου μουσικοσυνθέτη. Το γήπεδο της ομάδας, έργο των προσφύγων, δεν ήταν μόνον ο χώρος των ποδοσφαιρικών επιτυχιών αλλά και ο φιλόξενος χώρος την εποχή των σκληρών διώξεων του λαού και των αγώνων του για μια καλύτερη ζωή με την πραγματοποίηση μεγάλων λαϊκών κινητοποιήσεων, όπου πέρασαν και μίλησαν όλοι οι μεγάλοι ηγέτες του λαϊκού κινήματος εκείνης της εποχής.
Η Νίκη είναι για τους κατοίκους όλου του Βόλου η μυρωδιά του βασιλικού στα παράθυρα και του φρέσκου ασβέστη στα προσφυγικά σπίτια στη Νέα Ιωνία Βόλου. Του χώματος που το έχει ποτίσει η υδροφόρα στο γήπεδα για να το κάνει πιο μαλακό, του ιδρώτα στην κοπιαστική εργασία, της αγωνιστικής προσπάθειας μέσα στο γήπεδο, της πορτοκαλάδας που πίνει ο πιτσιρικάς σκαρφαλωμένος σε μία μάντρα για να παρακολουθήσει τον αγώνα.
Τότε το ποδόσφαιρο δεν ήταν όπως σήμερα. Σήμερα με την μετατροπή του ποδοσφαίρου σε καθαρά εμπορική δραστηριότητα “πού να χωρέσει τ’ όνειρο σε κάμαρα δυο πήχες» στη Νέα Ιωνία. Η Νίκη κινείται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, γίνεται «ιδιοκτησία» επιτηδείων και αετονύχηδων». Όμως εκείνο που δεν λείπει είναι η αγάπη και η συμπαράσταση των κατοίκων της Νέας Ιωνίας, που «σηκώνουν» την ομάδα. Και το όνειρο παραμένει πάντα ζωντανό.
