Αυτή η συνέντευξη ήταν απολύτως καλοκαιρινή και είχε μια essence θαλασσινής αλμύρας. Η συνάντηση με τη Ευγενία Ξυγκόρου έγινε εν πλω, καθώς την πέτυχα στην επιστροφή της από τις καλοκαιρινές διακοπές. Με χαλαρή διάθεση και τη φρεσκάδα που ταιριάζει σε ένα κορίτσι της ηλικίας της συζητήσαμε για τη περσινή τηλεοπτική επιτυχία «Το προξενιό της Ιουλίας», που συνεχίζεται φέτος το καλοκαίρι με τη θεατρική παράσταση «Οκτώ γυναίκες», τη διάσημη αστυνομική κωμωδία του Ρομπέρ Τομά που ταξίδεψε σε όλη την Ελλάδα προσφέροντας άφθονες δόσεις γέλιου, μυστηρίου και ανατροπών.
Με την αφοπλιστική της ειλικρίνεια η Ευγενία Ξυγκόρου μας υπενθυμίζει ότι η τύχη αγαπάει τους καλοσυνάτους και γεμάτους ζωή ανθρώπους και ότι εμείς κρατάμε στα χέρια μας την πορεία της ζωής μας… “Εμείς φτιάχνουμε τις ζωές μας, το μυαλό μας κατευθύνει κατά κάποιο τρόπο την πορεία της ζωής μας. Αν είσαι απαισιόδοξος τί εξέλιξη περιμένεις ότι θα έχεις;”
Συνέντευξη στην Ουρανία Σταμούλη
Ευγενία τί σε οδήγησε στο να γίνεις ηθοποιός και πώς ξεκίνησε η καριέρα σου;
Δεν υπήρχε κάποια ιδέα ή κάποια συγκεκριμένη σκέψη που με οδήγησε στο να γίνω ηθοποιός. Ήταν κάτι το οποίο δεν θυμάμαι πώς, αλλά πάντα το ήξερα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός γι’ αυτό και επέλεξα να σπουδάσω θεατρικών σπουδών. Η πρώτη μου δουλειά ήταν τελείως συμπαντική και καθόλου ρομαντική -έτσι όπως οι περισσότεροι ονειρευόμαστε. Με είδαν σε μια ομαδική φωτογραφία του τμήματος και με φώναξαν να περάσω casting για την σειρά «Επιστροφή», που ήταν και η πρώτη μου δουλειά. Πήγα με την πεποίθηση που πάνε οι περισσότεροι ηθοποιοί οι οποίοι σπουδάζουν ακόμα, δηλαδή ότι δεν θα με πάρουν, αλλά διαψεύσθηκα και τελικά με πήραν και από εκεί ξεκίνησαν όλα.
Φέτος το καλοκαίρι συμπρωταγωνιστείς με εφτά ακόμη υπέροχες γυναίκες στη θεατρική παράσταση “Οκτώ γυναίκες κατηγορούνται”. Τί ήταν αυτό που σε δελέασε και δέχτηκες την πρόταση του σκηνοθέτη;
Όταν πρωτοσυναντήθηκα με τον Χρήστο Σουγάρη, τον σκηνοθέτη της παράστασης, εντυπωσιάστηκα και ενθουσιάστηκα πάρα πολύ με τον τρόπο που μιλάει αυτός ο άνθρωπος για τη δουλειά και για τον χώρο μας, για το πώς πρέπει να είναι οι παραστάσεις, για το πώς πρέπει να δουλεύουμε εμείς οι ίδιοι. Ήταν αδύνατον να αρνηθώ την πρότασή του, με κέρδισε από την πρώτη στιγμή και είπα αμέσως το ναι. Ήθελα πάρα πολύ να δουλέψω μαζί του, με ενθουσίασε το γεγονός ότι θα υπάρχει και κάμερα πάνω στη σκηνή και ανυπομονούσα να ξεκινήσουμε τις πρόβες.
Τι ήταν αυτό που σε ενθουσίασε τόσο πολύ στον ρόλο σου;
Δεν δέχτηκα αυτή τη δουλειά λόγω ρόλου, ήταν το τελευταίο πράγμα που σκέφτηκα. Στις τελευταίες παραστάσεις άρχισα να συνειδητοποιώ πόσο καλός είναι ο ρόλος μου και πόσο σημαντικός είναι για την παράσταση. Δεν το είχα καταλάβει μέχρι τώρα γιατί το βλέμμα μου ήταν στραμμένο αλλού, απολάμβανα άλλα πράγματα, όπως το συνολικό παίξιμο, τους υπόλοιπους συναδέλφους πάνω στη σκηνή, το πώς προσπαθούμε να συντονιστούμε όλοι μαζί. Για εμένα είναι η πρώτη μου περιοδεία, οπότε είναι όλα αυτά πρωτόγνωρα και ενθουσιάζομαι με όλα. Όταν ξεκίνησε η παράσταση είχα πάρα πολλά ερεθίσματα που μου τραβούσαν την προσοχή, που με εντυπωσίαζαν και με έκαναν χαρούμενη. Τώρα που φτάνουμε προς το τέλος έχω αρχίσει να δίνω βάση στον ρόλο μου και καταλαβαίνω πόσο ωραίος είναι και πόσο δυνατός. Στην ουσία ο Σουγάρης με εμπιστεύτηκε για κάτι πολύ μεγάλο. Εν τω μεταξύ μέσα σε όλο αυτό ήταν πρωτόγνωρο και το έργο για μένα, δεν το ήξερα, δεν το έχω ξαναδεί. Οι 8 γυναίκες δεν είναι παράσταση ρόλων είναι μια παράσταση συνόλου, μία παράσταση που συμπληρώνει και φωτίζει ο ένας ρόλος τον άλλον. Είμαστε οκτώ γυναίκες πάνω σε σκηνή, η Υρώ Μανέ, η Γιώτα Φέστα, η Τάνια Τρύπη, η Φωτεινή Ντεμίρη, η Ευγενία Δημητροπούλου, η Ιωάννα Τριανταφυλλίδου, η Μαρίζα Τσάρη και εγώ που, εκείνη την ώρα που παίζουμε, φωτίζει η μία την άλλη.
Οκτώ διαφορετικές προσωπικότητες πρέπει να συμβιώσετε και να περάσετε μαζί ένα ολόκληρο καλοκαίρι. Πως ήταν η συνεργασία με τις συμπρωταγωνίστριες σου;
Θα ακουστεί πάρα πολύ κλισέ αυτό, αλλά μου αρέσει τόσο πολύ που είμαστε ένας θίασος μόνο γυναίκες και το απολαμβάνω όσο μπορώ, δεν ξέρω αν θα έχω τη δυνατότητα να δουλέψω ξανά μόνο με γυναίκες. Κάνουμε πολύ καλή παρέα μεταξύ μας, το μαγικό είναι ότι μπορείς να καθίσεις να πιεις έναν καφέ και να φτάσεις να ανταλλάσσεις πληροφορίες και γνώμες, γιατί θέλει πραγματικά να βοηθήσει η μία την άλλη στη ζωή της. Είναι υπέροχο αυτό που ζω φέτος το καλοκαίρι, νιώθω σαν να μου έχουν βάλει ένα τεράστιο πιάτο φαγητό και μπορώ να γευτώ τα πάντα! Έχω τόσες γυναίκες γύρω μου, τόσο πολύ διαφορετικές από μένα, με διαφορετικές πορείες, διαφορετικές ηλικίες, διαφορετικής κουλτούρας, διαφορετικής ποιότητας, διαφορετικό τρόπο σκέψης και όλο αυτό έρχεται και «κουμπώνει» τόσο αρμονικά… Συζητάς μαζί τους τη δίκη τους οπτική στα πράγματα και είναι υπέροχο όλο αυτό.
Πιστεύω πολύ στην ενέργεια της αγάπης και όταν αγαπιόμαστε μεταξύ μας γινόμαστε καλύτερες στη δουλειά μας. Και έτσι πρέπει να ‘ναι τα πράγματα. Όταν βλέπεις τον συνάδελφό σου πάνω στη σκηνή, να τον αγαπάς και να τον θαυμάζεις και να θέλεις να τον βοηθήσεις, γιατί περνάμε κάτι όλοι μαζί, κάτι το οποίο μπορεί να είναι από τεχνικό πρόβλημα, από ασφυκτική ζέστη, να μιλάει πολύ το κοινό… Ό,τι και να συμβαίνει εκείνη τη στιγμή, το περνάμε μαζί. Οπότε πρέπει να αγαπάς και να βοηθάς και να είσαι σε ετοιμότητα για τον άλλον. Όσο περισσότερο περνάνε οι μέρες και οι παραστάσεις, τόσο περισσότερο τις αγαπώ. Αυτή είναι η ομορφιά της δουλειάς μας, την ώρα που είμαστε πάνω στη σκηνή φωτισμένες και μας κοιτάει το κοινό, έτσι να κοιταζόμαστε και εμείς μεταξύ μας και να θαμπώνουμε η μία την άλλη. Βλέπω την συνάδελφο πάνω στη σκηνή κάθε βράδυ να ιδρώνει, να παθιάζεται, να δίνει την ψυχή της και γίνομαι και εγώ καλύτερη μέσα από αυτή.
Ταυτίζεσαι κάπου με την Κατρίν, τον ρόλο που υποδύεσαι ή κρατάς κάπου απόσταση από τον χαρακτήρα;
Κοίτα, κάποια στιγμή μου είπε ο σκηνοθέτης ”Ευγενία αφέσου σε αυτό τον ρόλο, εσένα ζητάμε και θέλουμε να δούμε, αυτό που είσαι ακριβώς”. Τώρα στις διακοπές μου σκαρφάλωνα στα βράχια και συνειδητοποίησα ότι είχα ακριβώς την ίδια κίνηση που έχω και στην παράσταση ή έχω στην παράσταση την κίνηση που έχω και στην πραγματική μου ζωή. Έχουμε ένα σκηνικό με λαβύρινθο και εγώ κινούμαι μονίμως, ανεβαίνω, κατεβαίνω, μπουσουλάω, στρίβω μέσα σε αυτό, οπότε συνειδητοποίησα ότι αυτό έχει περάσει και στην κανονική μου ζωή. Το θεωρώ πολύ οικείο να το κάνω, έχω ταυτιστεί απόλυτα με τον ρόλο μου, αυτός ο ρόλος είναι στη ζωή μου τώρα, οπότε είναι πάρα πολύ λογικό το να έχει μπει η κανονική μου ζωή μου στο θέατρο ή και το αντίστροφο.
Τι να περιμένει από την παράσταση το κοινό του Βόλου την Πέμπτη το βράδυ;
Είναι μία παράσταση φίνα, φρέσκια, με έξυπνο και εγκεφαλικό χιούμορ. Είμαι σίγουρη ότι θα την ευχαριστηθούν, ότι θα περάσουν πάρα πολύ ωραία και φυσικά για όποιον δεν έχει δει την ταινία, θα ξαφνιαστεί με το τέλος του έργου.
Υπήρξε κάποια πρόκληση που αντιμετώπισες κατά τη διάρκεια των προβών ή κατά τη διάρκεια μιας παράστασης;
Αφόρητη ζέστη.
Ευγενία τί σε ενθουσιάζει περισσότερο κατά τη διαδικασία της ενσάρκωσης ενός ρόλου;
Θα μου πεις ότι επαναλαμβάνομαι, αλλά αυτή είναι η μόνη αλήθεια: οι άλλοι άνθρωποι. Αν δεν πας στην πρόβα με όρεξη και με ασφάλεια, δεν μπορείς να οραματιστείς κανέναν ρόλο. Όλα τα άλλα είναι πολυτέλειες. Εγώ σε αυτό το κομμάτι έχω υπάρξει πάρα πολύ τυχερή ίσως και αυτό είναι τόσο σημαντικό για μένα, γιατί δεν έχω αναγκαστεί να μάθω το άλλο, το μή ομαδικό.
Τα πρώτα βήματα της καριέρας σου συνέπεσαν με την σκοτεινή πλευρά του θεάτρου. Αυτό ήταν κάτι που σε φόβισε;
Την περίοδο εκείνη εγώ ήμουνα στη Σχολή ακόμα και μπορώ να πω ότι ένιωθα πάρα πολύ μεγάλη ασφάλεια κοιτώντας γύρω μου τους καθηγητές μου. Ήταν όλοι τους τόσο μεγάλοι καλλιτέχνες και ταυτόχρονα τόσο σπουδαίοι άνθρωποι, μας πλησίαζαν με αγάπη και πραγματικό ενδιαφέρον και παρατηρούσα και τους συμφοιτητές μου, οι οποίοι περπατούσαν στα ίδια μονοπάτια με τους καθηγητές από θέμα καλοσύνης, προστασίας και ασφάλειας. Όταν δραστηριοποιείσαι σε ένα τέτοιο περιβάλλον, συνειδητοποιείς ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και ότι όλα θα πάνε καλά. Εγώ πιστεύω ότι τα πράγματα είναι στο δικό μας χέρι. Ακόμα και αν υπάρξει μία όχι καλή συνεργασία με έναν ηθοποιό ή σκηνοθέτη, ο οποίος δεν συμβαδίζει με τις δικές σου αξίες, θα φροντίσεις να μην ξανά συνεργαστείς του χρόνου. Προφανώς παίζει ρόλο και η τύχη πάνω σε ποιους ανθρώπους θα πέσεις και με ποιους θα συνεργαστείς, αλλά είναι και λίγο στο χέρι μας οι επιλογές που θα κάνουμε και πώς θα εκμεταλλευτούμε την τύχη που θα μας έρθει. Και αν εκείνη την ώρα δούμε προσεκτικά την τύχη που έχουμε…. ξέρεις πόσα πράγματα μπορούν να γίνουν αν βλέπεις καθαρά και σωστά την τύχη που σου ‘ρχεται;
Εσένα η τύχη πάντως σου χαμογέλασε. Από την πρώτη σου σειρά, την “Επιστροφή”, στη συνέχεια την “Αγάπη Παράνομη” και φυσικά «Το Προξενιό της Ιουλίας”, που μας έκανε παρέα τον προηγούμενο χειμώνα.
Νομίζω τελικά η Ιουλία έκανε παρέα σε όλη την Ελλάδα εκτός από μένα. Επειδή είχα το θέατρο πέρυσι τον χειμώνα, δεν είχα το χρόνο να τη δω την σειρά, δεν ξέρω πως έμπαινε στα σπίτια η Ιουλία. Την πρώτη μου σειρά, την «Επιστροφή», που ήταν καθημερινή, την έβλεπα κάθε μέρα, με την «Ιουλία» δεν είχα αυτή τη δυνατότητα. Έβλεπα κάποιες φορές περιστασιακά, όταν είχα χρόνο, όταν προλάβαινα ή όταν τύχαινε να είμαι σπίτι.
Όσον αφορά το κομμάτι της τύχης, ναι θεωρώ ότι έχω υπάρξει αρκετά τυχερή. Δεν είναι μικρό πράγμα να ξυπνάω κάθε πρωί και να ετοιμάζομαι να πάω να παίξω με τη Καραμπέτη! Και αυτό το συναίσθημα το νιώθω με όλους τους ηθοποιούς που έχω παίξει μαζί.
Η αναγνωρισιμότητα και η αγάπη του κόσμου που λαμβάνεις καθημερινά, έχει αλλάξει τη ζωή σου; Πως το δέχτηκες όλο αυτό;
Μόνο χαρά μπορεί να μου δίνει όλο αυτό, περνάω πάρα πολύ καλά και χαίρομαι με την αγάπη που λαμβάνω από τον κόσμο. Τώρα που ήμουν διακοπές, ο κόσμος με σταματούσε στον δρόμο για να μου μιλήσει, μου έλεγε για την Ιουλία και μάλιστα ταυτιζόταν με την ηρωίδα – μου έλεγαν “καλά του έκανες του Γιωργίκη”. Nιώθω μεγάλη ικανοποίηση γιατί έναn χρόνο τώρα ασχολούμαι μόνο με την “Ιουλία”, το πώς περπατάει, το πώς πονάει, πώς συμπεριφέρεται, πώς αντιδράει και ξαφνικά έρχεται και άλλος κόσμος και συζητάμε για την «Ιουλία». Είναι επιβράβευση, μία ικανοποίηση μάλλον για μένα ότι όλο αυτό είχε το αποτέλεσμα που θέλαμε και είναι πολύ συγκινητικό.
Ευγενία ποια είναι η σχέση σου με την επιτυχία και ποια με την αποτυχία – αν και θεωρώ ότι αποτυχία δεν έχεις βιώσει μέχρι σήμερα.
Το θέμα με την αποτυχία είναι σχετικό. Αν την ώρα που παίζω κάνω κάποιο λάθος και ας μη το καταλάβει ο θεατής, αλλά εγώ ξέρω ότι δεν έπρεπε να γίνει, πως κοιμάσαι μου λες; Αυτό δεν είναι αποτυχία; Λες “τώρα αυτό γιατί το έκανα”; Είναι πολύ δύσκολο να ερμηνεύσεις ένα ρόλο και όταν φτάνεις στο επίπεδο να τον νιώσεις και να τον αισθανθείς, καταλαβαίνεις πόσο άσχημα μπορεί να νιώσεις με τον εαυτό σου αν κάνεις ένα μικρό λάθος που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί.
Και φυσικά μη νομίζεις ότι δεν έχω πάρει απόρριψη από casting. Προφανώς έχω πάει σε casting και δεν έχω επιλεγεί αλλά αυτό δεν το παίρνω ως προσωπική αποτυχία. Πρόσφατα έκανα κάποια casting και δεν πήρα τη δουλειά, όχι γιατί δεν ήμουν καλή εγώ, αλλά γιατί δεν ήμουν αυτό που ήθελε ο σκηνοθέτης. Ή ταιριάζεις ή δεν ταιριάζεις.
Πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου επαγγελματικά σε δέκα χρόνια;
Ανέκαθεν είχα μία αδυναμία στον Σαίξπηρ και στο δημοτικό θέατρο Πειραιά. Οπότε, όταν φαντάζομαι το μέλλον, το σενάριο που παίζει στο μυαλό μου είναι να παίζω Σαίξπηρ στο δημοτικό θέατρο Πειραιά. Παρόλα αυτά, τώρα που γυρνάω από τις υπέροχες διακοπές μου και είμαι σε διάθεση “όλα είναι υπέροχα”, μπορώ να σου πω πως ό,τι και να έρθει μπορούμε να το κάνουμε πάρα πολύ ωραία και να το απολαύσουμε στο έπακρο. Και όταν έρθει η στιγμή του Σαίξπηρ και του δημοτικού θεάτρου Πειραιά, θα γίνει και πιο ωραίο από το φαντάζομαι.
Το ότι κάθε σεζόν πρέπει να συνεργάζεσαι με καινούργιους ανθρώπους και να τους γνωρίζεις από την αρχή, σε αγχώνει;
Κοίταξε, έχω άγχος αλλά είναι το δημιουργικό άγχος, αυτό που έχει ο καθένας όταν πάει σε ένα καινούργιο χώρο και αρχίζει να χτίζει και να δημιουργεί και λες “τώρα όλο αυτό πώς θα καταφέρουμε να το φτάσουμε στο τελικό αποτέλεσμα… στο αποτέλεσμα που έχει φανταστεί ο καθένας ξεχωριστά και να πρέπει να ταιριάξει με αυτό που έχει φανταστεί ο άλλος”. Μη ξεχνάς ότι όλοι όσοι δουλεύουμε στο θέατρο, έχουμε πάει εκεί για ένα σκοπό: για να γίνει μία παράσταση, ή στη τηλεόραση μια σειρά ,πραγματικότητα. Οπότε κάπως θα τα βρούμε μεταξύ μας.
Πλησιάζοντας προς το τέλος της καλοκαιρινής περιοδείας σας και λίγο πριν μπούμε στη χειμερινή σεζόν, έχεις κάποια σχέδια που να μπορούν να ανακοινωθούν;
Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι θα είμαι και φέτος στη θεατρική παράσταση “Μη σου τύχει” του Φράνσις Βέμπερ σε σκηνοθεσία Αιμίλιου Χειλάκη – που πρωταγωνιστεί κιόλας – με τον Χριστόδουλο Στυλλιανού, την Ελένη Καρακάση, την Τάνια Τρύπη και περιμένουμε ακόμα μία ηθοποιό στη παρέα μας που θα αντικαταστήσει τη Νίνα Φωσκόλου.
Ρομπέρ Τομά
ΟΚΤΩ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
Μια έπαυλη. Ένα πτώμα. Οκτώ γυναίκες. Κανένα άλλοθι.
Εσύ μπορείς να βρεις τη δολοφόνο;
ΒΟΛΟΣ
Πέμπτη 05/09/24, 21:00
ΑΝΟΙΧΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΜΕΛΙΝΑ
