Ο Παγασητικός, η οικολογική του κατάσταση και η “εικόνα” του ως προϊόν που πωλείται στον ευρωπαϊκό χάρτη ως μοναδικός προορισμός, έχει υποστεί αναμφίβολα μετά τις πλημμύρες, ένα τεράστιο πλήγμα. Σύμφωνα πάντως με τις επίσημες μετρήσεις κρατικών φορέων είναι καθαρός. Αυτό τουλάχιστον απέδειξαν οι έλεγχοι, μέχρι να εμφανιστούν τα νεκρά ψάρια, και αυτό απέδειξαν και οι πρώτες μετρήσεις μετά την εμφάνισή τους.
Εκατοντάδες ωστόσο επαγγελματίες έχουν πληγεί από την άρνηση του κόσμου να κολυμπήσει στα νερά του και κανείς δεν μπορεί να επιβάλλει σε πολίτες και επισκέπτες να μην ανησυχούν και να μην είναι καχύποπτοι για όσα υλικά και “προϊόντα” υποδέχεται ο Κόλπος από την Κάρλα.
Ήταν δικαιολογημένη η ανησυχία και η καχυποψία; Και ήταν και είναι. Οι μετρήσεις στον Παγασητικό, που ένα χρόνο τώρα υποδέχεται να νερά της πλημμυρισμένης λίμνης, περιορίστηκαν στο μικροβιακό φορτίο, δηλαδή σε εντερόκοκκους και κολοβακτηρίδια, τα οποία εντοπίζονταν στη ζώνη όπου αναμειγνύονται τα νερά του Ξηριά με την παράκτια ζώνη, στην Μπουρμπουλήθρα. Οι πολίτες απαιτούσαν και απαιτούν -χειμώνα και καλοκαίρι- συνεχόμενες μετρήσεις σε όλες τις παραμέτρους που θα μπορούσαν να προκαλέσουν μόλυνση, αλλά εφόσον ο Νόμος δεν τις επιβάλλει δεν δρομολογήθηκαν και αυτό ήταν τεράστιο λάθος.
Ο Ιατρικός Σύλλογος προχώρησε από την πλευρά σε μια μέτρηση και απέδειξε πως τα νερά είναι καθαρά, αλλά λοιδορήθηκε όσο κανείς. Όταν ανακοινώθηκε πως ο ΙΣΜ θα προχωρήσει σε ευρύ φάσμα μετρήσεων έγινε εχθρός του λαού γιατί όλοι φοβήθηκαν τι θα δείξουν αυτές οι μετρήσεις μέσα στο καλοκαίρι. Τελικά, και αυτή η μέτρηση έδειξε την καθαρότητα του Κόλπου, αλλά δεν υπήρξε συνέχεια.
Οι πολίτες συνέχιζαν να “φορτώνουν” τα κοινωνικά δίκτυα με φωτογραφίες, εξέφραζαν την ανησυχία τους και γέμιζαν το καλοκαιράκι τα καταστήματα εστίασης στην παράκτια ζώνη μόνο το βράδυ, γιατί τα νερά του Παγασητικού είχαν αλλάξει χρώμα. Τότε, μέχρι πριν λίγες ημέρες δηλαδή, ήταν όλοι ανόητοι, καχύποπτοι και δυσφημιστές. Όποιος δικαιολογημένα ενδιαφερόταν για το περιβάλλον και την υγεία του ήταν εχθρός. Αυτό συνέβη γιατί επιβλήθηκε η άποψη ότι Παγασητικός είναι οι καφετεριούχοι, οι ιδιοκτήτες εστιατορίων, μπιτσόμπαρων και οι rooms to let. Επιβλήθηκε η άποψη ότι όλη η ανάπτυξη και ο τουρισμός της πόλης και του Πηλίου εξαρτάται από τα κέρδη των επιχειρήσεων εστίασης και τουρισμού. Διαχρονικά όποιος επένδυσε αποκλειστικά και μόνο σε αυτού του είδους την ανάπτυξη “σβήστηκε” από τον χάρτη, αλλά αυτή είναι άλλης τάξεως συζήτηση που δεν άνοιξε κανείς σε όλη την Μαγνησία, γιατί κανέναν δεν βολεύει να συζητά για το “χαμένο τρένο”.
Ο Παγασητικός δεν είναι ξαπλώστρες και κοκτέιλ, αλλά είναι ένα τεράστιο οικονομικό κεφάλαιο και όταν πλήττεται το περιβάλλον δεν μετράμε απώλειες με τις κουταλιές του Fredo καπουτσίνο και τα 25αρια που πουλάνε στην Αγριά τα τσιπουράδικα, αλλά με πολλά εκατομμύρια που “φεύγουν” από την τοπική οικονομία.
Όλα νόμιμα…
Οι πολίτες σήμερα, μετά και την εμφάνιση των νεκρών ψαριών, όχι μόνο είναι δύσπιστοι, αλλά βρίσκονται κυριολεκτικά στα “κάγκελα”. Απαιτούν να μην σταματήσουν οι μετρήσεις, και σε αυτό το σημείο θα πρέπει να επαναληφθεί πως οι διαδικασίες των μετρήσεων, μόνο στο επίπεδο των μικροβιολογικών αναλύσεων ήταν τυπικές και νόμιμες. Όμως μόνο με συνεχόμενες φυσικοχημικές αναλύσεις, χημικές αναλύσεις και οικοτοξικολογικές αναλύσεις σε νερά και βυθό, θα υπάρξει εμπιστοσύνη. Η υγειονομική ασφάλεια των κατοίκων και η προστασία του περιβάλλοντος δεν είναι εποχικό προϊόν για να γίνονται μετρήσεις περιορισμένης έκτασης και μόνο το καλοκαίρι.
Βέρτιγκο στην εστίαση
Σήμερα, και ενώ η καλοκαιρινή καχυποψία έφερε την οικονομική διάλυση των επιχειρήσεων της εστίασης -παρά τις μετρήσεις που έδειχναν καθαρό τον Κόλπο – οι επαγγελματίες απαιτούν να μην ανακοινώνεται πως η θάλασσα είναι καθαρή, γιατί δεν είναι, σύμφωνα με όσα δημοσίως υποστηρίζουν. Δεν επιθυμούν να ανακοινώνεται ότι δεν υπάρχει πλέον πρόβλημα, γιατί δεν θα λάβουν αποζημιώσεις για την εμφάνιση των νεκρών ψαριών. Αυτό υποστηρίζουν οι επαγγελματίες στις Αλυκές και μιλάμε για τρέλα… Η εστίαση να είναι καλά και όλοι οι υπόλοιποι πολίτες και επαγγελματίες άλλων κλάδων ας ζούνε με τις αμφιβολίες. Οι δε ψαράδες, ας κάνουν τον χειμώνα τις ψαριές τους μπάρμπεκιου.
Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Παγασητικός θα είναι πάντα “θύμα”
Για όλους όσους δεν γνωρίζουν, ή κάνουν πως δεν γνωρίζουν, ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ή απλά είναι “αναλφάβητοι”, νόμιμη είναι η εισροή υδάτων από την Κάρλα στον Παγασητικό. Η μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων ανασύστασης της λίμνης εγκρίθηκε με τον όρο εκτόνωσης της λίμνης στον Παγασητικό, σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Η Μαγνησία επί ένα χρόνο βρίσκεται τυπικά και με ΦΕΚ σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, με απόφαση της Κυβέρνησης. Τι σημαίνει επί της ουσίας έκτακτη ανάγκη; Ότι προχωράνε σε μια πληγείσα περιοχή τα έργα με απευθείας αναθέσεις και με παράκαμψη των γραφειοκρατικών διαδικασιών και οι αποζημιώσεις δίνονται χωρίς καθυστερήσεις. Τίποτα από όλα τα παραπάνω δεν συνέβη. Ούτε τα βασικά έργα κατασκευάστηκαν –κάποιες απευθείας αναθέσεις για δευτερεύοντα έργα έγιναν-, ούτε οι αποζημιώσεις ολοκληρώθηκαν. Η έκτακτη ανάγκη είναι ωστόσο σε ισχύ, και έτσι το θυρόφραγμα της πλημμυρισμένης Κάρλας ήταν μέχρι πρόσφατα ανοιχτό και καμία Κυβέρνηση που στηρίζεται στον αγροτικό κόσμο της Θεσσαλίας για τις ψήφους δεν θα επέτρεπε ποτέ να κλείσει, μέχρι και ο τελευταίος αγρότης να έβλεπε στεγνό το χωράφι του. Αναγκάστηκαν να συναινέσουν στο κλείσιμο του θυροφράγματος από την Περιφέρεια, η οποία από την όλη διαχείριση της Κάρλας μόνο το θυρόφραγμα ελέγχει, γιατί ο ξεσηκωμός ήταν τεράστιος και απόλυτα δικαιολογημένος.
Για όλους όσοι δεν γνωρίζουν, η Θεσσαλία αντιμετωπίζεται ως ενιαία υδρολογική λεκάνη με την επανασύσταση της Κάρλας και με “θύμα”, όταν αυτό «απαιτείται», τον Παγασητικό. Η Κάρλα προκάλεσε την εμφάνιση των νεκρών ψαριών, φαινόμενο αναμενόμενο που το Υπουργείο Περιβάλλοντος δεν προέβλεψε γιατί ουδέποτε ασχολήθηκε με την κατάσταση της λίμνης ως όφειλε, από τον νόμο, μετά τις πλημμύρες. Το θυρόφραγμα με τις έντονες βροχοπτώσεις θα ανοίξει ξανά και ξανά και ξανά, και θα γίνουμε και άλλες φορές μάρτυρες ακραίων περιβαλλοντικών φαινομένων. Θα πρέπει ωστόσο να επιλέξουμε πως είτε θα ζούμε με αποζημιώσεις που θα σταματήσουν μοιραία να δίνονται, είτε θα διεκδικήσουμε έργα.
Εάν λοιπόν δεν καταλάβουμε πως ένα τόσο σοβαρό ζήτημα δεν έχει σχέση με μικροκομματικούς υπολογισμούς και ψιλικά αποζημιώσεων όποιος και αν ωφελείται, τότε καλύτερα να μην συζητάμε και ας μας πάνε λίμνες και ποτάμια όχι στο άγνωστο, αλλά στον πάτο του βυθού. Εκεί δηλαδή που βρισκόμαστε και σήμερα και δεν σηκώνουμε κεφάλι…
