*Της Ευφροσύνης Κίτσιου
Αγαπημένο μου παιδί,
Κάθε Σεπτέμβρη που αρχίζουν τα σχολεία, σκέφτομαι από την πλευρά του εκπαιδευτικού τι θα ήθελα να ακούσω εγώ ως μαθήτρια από τους δασκάλους μου, τους γονείς μου, αυτούς τους συνοδοιπόρους μου στον δρόμο της αναζήτησης της γνώσης και του εαυτού.
Κάθε Σεπτέμβρη θέλω να σου κάνω μια μεγάλη αγκαλιά, τόσο μεγάλη που μέσα της να χαθούν οι αγωνίες, οι φόβοι και τα άγχη σου για τη νέα χρονιά και να υπερισχύσουν η ελπίδα, το πάθος για καθετί νέο, η δημιουργία, η ορμή της νιότης σου, ο αγώνας της αυτοβελτίωσης και της επιτυχίας και να μείνει στο μυαλό σου μόνο η αίσθηση του «όλα θα πάνε καλά γιατί μπορώ να φτιάξω εγώ τη χρονιά μου όσο καλύτερα μπορώ». Κάθε Σεπτέμβρη εκτός το καλή σχολική χρονιά, θέλω να θυμάσαι αυτά που έχουν αληθινά σημασία για να είναι καλές οι σχολικές σου χρονιές.
Να θυμάσαι ότι η γνώση είναι δύναμη, είναι εφόδιο που κανείς δεν μπορεί να σου πάρει ποτέ, αλλά μπορεί να σου χαρίσει τον κόσμο όλο. Θα είναι πάντα δική σου και είναι αέναη. Δεν είναι υποχρέωση, είναι ένα εργαλείο να κατακτήσεις όσα βάλεις στο μυαλό σου.
Να θυμάσαι ότι οι βαθμοί δεν καθορίζουν ούτε εσένα ούτε την πορεία σου. Είναι, απλώς, η αποτύπωση μιας δεδομένης στιγμής. Οι βαθμοί σίγουρα αποτελούν την ηθική επιβράβευση των κόπων σου, αλλά δεν αποτελούν την ταυτότητά σου. Είναι ένα σύστημα αξιολόγησης με τα θετικά του και τα αρνητικά του, που ωστόσο οι πληροφορίες που μας δίνει, είναι χρήσιμες για την πρόοδό μας.
Να θυμάσαι ότι είναι σίγουρα εντάξει να είσαι διαφορετικός, για την ακρίβεια είναι κουλ και φυσιολογικό. Δεν υπάρχει, άλλωστε τίποτα πανομοιότυπο στη ζωή και μην σε πείσει κανείς για το αντίθετο. Και πέρα από το ότι είναι πολύ εντάξει να είσαι διαφορετικός, είναι υποχρέωση προς τον εαυτό σου να είσαι ο εαυτός σου ή ακόμα και αν δεν ξέρεις ποιος είσαι, να γίνεις αυτός που θες αληθινά εσύ. Είναι εύκολο αυτό; Όχι δεν είναι, αλλά αξίζει την προσπάθεια και τον κόπο.
Να θυμάσαι ότι δεν είσαι οι προσδοκίες, οι ματαιώσεις και τα ανεκπλήρωτα όνειρα των ενηλίκων. Ο δρόμος που διαβαίνεις είναι αποκλειστικά δικό σου και το μόνο χρέος των μεγάλων είναι να είναι συνοδοιπόροι σου και συνδημιουργοί του δικού σου δρόμου.
Να θυμάσαι ότι τα όρια δεν είναι περιορισμοί, όμως είναι σημαντικά και χρήσιμα, γιατί η αλήθεια είναι πως η ζωή πέρα από τις ευχάριστες πλευρές της, κρύβει και πολλές δυσάρεστες και χρειαζόμαστε όρια για να μπορούμε να συνυπάρξουμε με τους άλλους, αλλά και για την αυτοπροστασία μας, που πρέπει να είναι προτεραιότητα.
Να θυμάσαι ότι από την παιδική ηλικία μέχρι την ενηλικίωση, οι αλλαγές που σου συμβαίνουν είναι τεράστιες και είναι λογικό πολλές φορές να μην μπορείς να τις διαχειριστείς. Γι’ αυτό είναι δίπλα σου οι γονείς και οι δάσκαλοί σου, για να σου θυμίζουν πως οι δυσκολίες των αλλαγών, είναι πρόσκαιρες και υπάρχουν άνθρωποι να στηριχτείς.
Να θυμάσαι ότι είναι καλό να βάζεις στόχους, από τους πιο μικρούς μέχρι τους πιο μεγάλους και να παλεύεις γι’ αυτούς. Οι στόχοι είναι κινητήριος δύναμη για τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος έχει γεννηθεί για να προοδεύει και να εξελίσσεται. Μην φοβάσαι να ονειρεύεσαι, γιατί η προσπάθεια να κατακτήσεις τα όνειρά σου ακόμα και αν δεν εκπληρωθούν όλα, μόνο καλύτερο μπορεί να σε κάνει και μόνο κέρδος μπορεί να σου προσφέρει, με λίγα λόγια, αξία έχει και το ταξίδι όχι μόνο η Ιθάκη, που στο ‘δώσε.
Να θυμάσαι ότι η ζωή δεν είναι μόνο σχολείο, διάβασμα και υποχρεώσεις δυσανάλογες της ηλικίας σου. Είναι χαρά, είναι τα ενδιαφέροντά σου, είναι ξεγνοιασιά, είναι διασκέδαση, είναι βόλτες, είναι φίλοι, είναι παιχνίδι και όλα αυτά είναι παραπάνω από αναγκαία στην καθημερινότητά σου.
Να θυμάσαι ότι είναι σημαντικό να σέβεσαι τους συμμαθητές σου και το σχολείο σου, γιατί έτσι σέβεσαι τον εαυτό σου, όπως επίσης είναι σημαντικό να μάθεις να λειτουργείς σε μια κοινότητα ομαδικά με αποδοχή, αλληλεγγύη και ισότητα. Αυτό είναι εξίσου – αν όχι και παραπάνω σημαντικό – από το να μάθεις να κλίνεις σωστά το λύω.
Να θυμάσαι ότι ο αγώνας για να γίνεις καλύτερος σημαίνει ελπίδα. Να δίνεις τον καλύτερό εαυτό σου σε ό, τι καταπιάνεσαι είτε αυτό είναι μαθήματα είτε οποιαδήποτε δραστηριότητα είτε οποιοσδήποτε στόχος, για να νιώθεις εσύ καλά με τον εαυτό σου, γιατί αυτό είναι τελικά που έχει σημασία, να νιώθεις ότι έκανες το καλύτερο δυνατό που μπορούσες.
Και τέλος να θυμάσαι αυτούς στοίχους του Ο.Ελύτη:
«Είπα θα φύγω. Τώρα. Μ’ ό,τι να ‘ναι: τον σάκο μου τον ταξιδιωτικό στον ώμο’ στην τσέπη μου έναν Οδηγό’ τη φωτογραφική μου μηχανή στο χέρι. Βαθιά στο χώμα και βαθιά στο σώμα μου θα πάω να βρω ποιος είμαι. Τι δίνω, τι μου δίνουν και περισσεύει το άδικο
Χρυσέ ζωής αέρα…»
Καλή σχολική χρονιά «Μικρέ μου Ναυτίλε»!
*Ιστορικός – Φιλόλογος
