Του Δημήτρη Τσιμπανάκου
Το σύνδρομο της δεύτερης τετραετίας που βιώνει η κυβέρνηση και η ρευστοποίηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης την ώρα που με τα μεγάλα ζητήματα σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο οξύνονται δημιουργούν μια ιστορική ευκαιρία για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. που οφείλει να σταθεί στο ύψος των περιστάστεων ως ο φορέας τη σοβαρης αξιόπιστης εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης της χώρας.
Από την στιγμή που υπήρξαν φωνές αμφισβήτησης της πορείας της παράταξης το βράδυ των ευρωεκλογών – δίνοντας ανάσα στον ηττημένη Ν.Δ. – με την πρωτοβουλία του Νίκου Ανδρουλάκη για την διαδικασία εκλογής ηγεσίας στις 6 και 13 Οκτωβρίου και την σοβαρή στάση όλων των υποψήσιων προέδρων με ένα επίπεδο αντιπαράθεσης με ευπρέπεια δημιουργούν τις προυποθέσεις μιας εσωκομματικής διαδικασίας που μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο για την επόμενη μέρα καθώς η ενότητα δείχνει να είναι σφυρηλατημένη.
Η πολιτική αυτονομία είναι το κεκτημένο που μας έχει φέρει στη σημερινή κατάσταση και χαρακτηρίζει την περίοδο της επιβίωσης της παράταξης με δύσκολες συνθήκες υπό την ηγεσία της αείμνηστης Φώφης Γεννηματά καθώς και της περίοδου της ηγεσίας του Νίκου Ανδρουλάκη που αντιμετώπισε τις μυλόπετρες της απλής αναλογικής – με ποιον θα πάτε γιατι θα συντριβείτε στις δεύτερες εκλογές- με επιτυχία. Είναι σε θέση πια το ΠΑ.ΣΟ.Κ. διατηρώντας τον πυρήνα της στρατηγικής του να αναδείξει περαιτέρω το πολιτικό του σχέδιο που έιναι το όχημα για να μας δώσουν οι πολίτες την ευκαιρία διακυβέρνησης.
Το ΠΑ.ΣΟΚ. έχει πρόικα το πολιτικό του πρόγραμμα για τους μη προνομιούχους της εποχής μας, την αναβάθμιση του ΕΣΥ, την μάχη με τα ολιγοπώλια, την περιφερειακή ανάπτυξη με την στήριξη του πρωτογενή τομέα, την ενεργειακή δικαιοσύνη για όλους, την θεσμικη θωράκιση της χώρας. Η ζύμωση που γίνεται αυτή τη στιγμή στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. οφείλει να έχει στο επίκεντρο πολιτικά χαρακτηριστικά και τυχόν διαφοροποιήσεις να κριθούν από τα μέλη και τους φίλους στην εκλογική διαδικασία. Δεν έχω διακρίνει μέχρι στιγμής σοβαρή πολιτική διαφωνία στο πολιτικό σχέδιο ίσως στο debate να δούμε κάποιες από αυτές πιο ξεκάθαρα.
Το ΠΑ,ΣΟΚ. έχει ακόμη μία πρόικα. Τα μέλη του. Τα μέλη που με τη δουλειά μυρμηγκιού που έγινε τα τελευταία χρόνια έφτιαξαν οργανώσεις σε κάθε σημείο της χώρας, και με τη δράση τους σε όλο το φάσμα του πολιτικού βίου από τις οργανώσεις και του υποψηφίους στις εκλογές και από τους συνδικαλιστικούς χώρους μεχρι τα επιμελητήρια και την αυτοδιοίκηση έβαλαν ένα λιθαράκι στην επαναφορά του ΠΑ.ΣΟ.Κ. με αξιόπιστους όρους.
Οφείλουμε όλοι να εργαστούμε συλλογικά απο τα κάτω πρός τα πάνω και αντίστροφα να επικοινωνήσουμε το πολιτικό σχέδιο που θα εγκρίνουμε και να ανοίξουμε τις πόρτες σε αυτούς που επιλέγουν την αποχή όπως και την κοινωνική βάση της παράταξης που έκανε άλλες επιλογές τα χρόνια της οικονομικής κρίσης.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην πολιτική συγκυρία που βιώνουμε μου θυμίζει την Εθνική Ελλάδος στο ευρωπαικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου του 2004. Κανείς δεν περίμενε να περάσει στα τελικά, όλοι την είχαν ξεγραμμένη, αλλά πέρασε στην επόμενη φάση διαψεύδοντας τους πάντες και στον τελικό νίκησε ξανά την Πόρτογάλια. Αν στην τελική φάση αλλάζαμε τον Ρεχάγκελ δεν πιστεύω πως θα τα είχαμε καταφέρει.
Μέλος Κ.Π.Ε. ΠΑ.ΣΟ.Κ
Υπ.Βουλευτής στις Εθνικές Εκλογές του 2023