Η  Αριστερή Παρέμβαση και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τα 100 χρόνια της ΑΓΕΤ

“Πριν μερικές ημέρες, το Σάββατο 19 Οκτώβρη, η ΑΓΕΤ γιόρτασε τα 100 χρόνια ύπαρξης της στην περιοχή του Βόλου. Δε θα σχολιάσουμε τις προκλητικές δηλώσεις των στελεχών της ΑΓΕΤ πως εφάρμοσαν τη στρατηγική για την πράσινη ανάπτυξη, γιατί είναι πλέον γνωστό πως αυτή η στρατηγική αποτέλεσε τον κώδικα εισαγωγής της δολοφονικής καύσης σκουπιδιών. Εξάλλου για τα στελέχη ενός επιχειρηματικού κολοσσού οι κοινωνικές συνέπειες της δράσης τους, για τη ζωή και την ελευθερία μιας ολόκληρης πόλης είναι ψιλά γράμματα.
Αυτό που αξίζει να σχολιαστεί είναι οι συνδαιτημόνες που γιόρταζαν από κοινού την ύπαρξη και τη γιγάντωση της ΑΓΕΤ στην πόλη του Βόλου. Μια σύνθεση που είναι απόλυτα δηλωτική για τα θεσμικά στηρίγματα του εγκλήματος της ΑΓΕΤ – Lafarge στην πόλη.
Παρόντες λοιπόν ήταν το κυβερνητικό επιτελείο μέσω των Ζ. Μακρή και Χ. Μπουκώρο.
Παρών ο δήμος Βόλου μέσω της αντιδημάρχου πολιτισμού και εμπλεκόμενη με τις χορηγίες ξεπλύματος του εγκλήματος της καύσης σκουπιδιών Ε. Αντωνοπούλου.
Παρών η περιφέρεια Θεσσαλίας με την αντιπεριφερειάρχη Άννα Μαρία Παπαδημητρίου, η οποία παρεμπιπτόντως δεν χάνει ευκαιρία να παραστεί σε κάθε εκδήλωση της ΑΓΕΤ, καθώς ήταν επίσης παρούσα στη χορηγία της ομάδας «Κένταυρος» του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας από την ΑΓΕΤ στις 7 Οκτώβρη.
Παρών και οι «στυλοβάτες» του εργατικού κινήματος στο Βόλο, μέσω της παρουσίας του προέδρου του ΕΚΒ Θ. Παπαδημόπουλου. Το γνωστό εργατικό κέντρο που η συμπόρευση μαζί του έχει γίνει λύδια λίθος της ενότητας για ένα μεγάλο φάσμα των αγωνιζόμενων δυνάμεων της περιοχής…
Μια απλή εκδήλωση μπορεί τελικά να είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική και διδακτική. Γιατί οι κύκλοι που συνέβαλαν στη θεμελίωση και γιγάντωση του εγκλήματος της καύσης σκουπιδιών, έχουν ονόματα, ιστορία χρόνιας διαπλοκής και κυρίως σχέσεις ενός αλληλεξαρτώμενου συνεχούς. Μια ανίερη συμμαχία που μπορεί να σπάσει και να ηττηθεί μόνο με έναν μαχητικό αντιθεσμικό αγώνα που θα προβάλει το μόνο αίτημα που μπορεί να διασφαλίσει τόσο την παύση της δολοφονικής καύσης σκουπιδιών, όσο και τη διάλυση του καθεστώτος τοποτηρητή της ΑΓΕΤ – Lafarge στην περιοχή. Η εκδίωξη της Lafarge”