Μετά την επιτυχία της παράστασης «Εξαρτάται», η Μαρία Μαυρικάκη υπογράφει την κωμωδία με τίτλο «Με Αναστολή», ένα έργο με σύγχρονο χιούμορ, ανατροπές και καυστικές παρατηρήσεις για την ψηφιακή εποχή, που ανεβαίνει στη Θεατρική Σκηνή Αντωνίου, με ένα εξαιρετικό επιτελείο συντελεστών και υπόσχεται άφθονο γέλιο, αλλά και τροφή για σκέψη, για το πώς η τεχνολογία επηρεάζει τη ζωή μας. Μιλώντας στα gegonota.news λέει πως δεν άλλη επιλογή από το να αποδεχτούμε το τεχνολογικό άλμα που συμβαίνει παντού… “Για εμάς τους boomers και για τους ακόμα μεγαλύτερους σε ηλικία, το στοίχημα είναι να προσαρμοστούμε”.
«Χωρίς Αναστολή»[1], ο τίτλος του νέου θεατρικού σας. Ζούμε μέσα από τις αναστολές και τις αβελτηρίες μας; Μήπως δίνουμε αναβολή στα θέλω μας από φόβο;
Συνηθίζω να δίνω τίτλους με διττή σημασία στα έργα μου («Περαστικά», «Εξαρτάται»), μου αρέσει αυτό το σημειολογικό παιχνίδι. Το «Χωρίς Αναστολή» αναφέρεται στις δεύτερες και τρίτες σκέψεις που κάνουμε προκειμένου να πάρουμε μια σημαντική απόφαση, αλλά και στον νομικό όρο που αφορά την εφαρμογή μιας ποινής· (επειδή αυτό μας απασχολεί προς το τέλος της παράστασης, δεν θα πω περισσότερα). Στην κωμωδία μας, οι αναστολές των πρωταγωνιστών -αυτό το πήγαινε έλα, να το τολμήσω ή όχι; -βγάζουν γέλιο και μας ανακουφίζουν, καθώς στη σκηνή ξετυλίγονται καταστάσεις, που όλους μας έχουν κάποτε αγχώσει, και που σήμερα δείχνουν πια ασήμαντες.
Είστε ένα πρόσωπο που προκάλεσε “σεισμό” στον “προστατευμένο” κόσμο μας με το βιβλίο “Εξαρτάται”. Από το μεγάλο κοινωνικό τραύμα που αφορά τις εξαρτήσεις, σε μια κωμωδία με κορυφαίους ηθοποιούς. Πως έγινε η μετάβαση;
Τη σεζόν 2023-24 ανέβηκε στη Θεατρική Σκηνή Αντωνίου το «Εξαρτάται», βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο. Ένα έργο δυνατό, που συγκίνησε και άγγιξε βαθιά, όπως φάνηκε από τις αντιδράσεις του κοινού και τα μηνύματα που παίρναμε. Η μετάβαση ήταν πραγματικά συναρπαστική. Η κωμωδία είναι είδος δύσκολο και πολύ απαιτητικό, εάν το ζητούμενο δεν είναι να εκμαιεύσεις το γέλιο του θεατή με φθηνά αστεία, αλλά να του προκαλέσεις ευθυμία και ευεξία, φωτίζοντας με χιουμοριστική διάθεση την πολυπλοκότητα και τις αντιφάσεις της ζωής. Ο έμπειρος Αντώνης Αντωνίου έκανε μια έξυπνη, γρήγορη σκηνοθεσία και μαζί με την Νατάσα Ασίκη παίζουν με τρόπο που καταφέρνουν να «αιχμαλωτίσουν» στη δράση τους θεατές, για τα 75 λεπτά που κρατά η παράσταση. Όλοι αφήνουν το θέατρο γελαστοί και πανευτυχείς. Ο κόσμος σήμερα έχει ανάγκη την ποιοτική θεατρική κωμωδία. Την αποζητά. Το «Χωρίς Αναστολή» έχει αγαπηθεί από το κοινό, έχει δυναμική και θα συνεχίσει να παίζεται για καιρό, όπως δείχνουν τα πράγματα.
Μέσα από την παράσταση παρουσιάζετε ένα ζευγάρι μεσηλίκων που εύπιστοι μπροστά σε ό,τι δουν γραμμένο στα κοινωνικά δίκτυα, αποτελούν ένα τυπικό δείγμα δυνητικών θυμάτων παραπληροφόρησης ή απάτης. Σκληρός ο νέος κόσμος για εκείνους που αδυνατούν να τον παρακολουθήσουν… Εγινε πιο απάνθρωπη η κοινωνία μέσα από το διαδίκτυο ή πιο ευκολόπιστοι οι άνθρωποι;
Διστάζω να δώσω ένα επίθετο στη νέα κατάσταση, θα έλεγα ότι είναι εντυπωσιακά διαφορετική, τόσο που καμιά φορά προκαλεί δέος. Δυστυχώς δεν έχουμε πολλές επιλογές, πρέπει να αποδεχτούμε το τεχνολογικό άλμα που συμβαίνει παντού: στον τρόπο που διεκπεραιώνουμε τα ιατρικά μας, τα οικονομικά μας, την επικοινωνία μας. Τίποτα δεν είναι όπως πριν δέκα χρόνια. Και ο ιλιγγιώδης ρυθμός θα συνεχιστεί. Για εμάς τους boomers και για τους ακόμα μεγαλύτερους σε ηλικία, το στοίχημα είναι να προσαρμοστούμε. Η νέα φάση έχει τους κινδύνους της, αλλά σίγουρα έχει και τις θετικές πλευρές της. Σημασία έχει να ζητάμε βοήθεια εκεί που δεν τα καταφέρνουμε και να αξιοποιούμε τις ευκαιρίες που μας δίνονται, για να κάνουμε τη ζωή μας ευκολότερη.
Οι ήρωές σας, ο Γιώργος και η Βιολέτα μέσα από την άγνοιά τους «έμπλεξαν» με το διαδίκτυο και βοήθησαν συνανθρώπους τους μέσω μιας παράνομης δράσης. Η συνείδηση μας αποτελεί τον φραγμό σε έναν κόσμο που η απάτη βαφτίστηκε «επιβίωση»;
Οι συνταξιούχοι μεσήλικες που πρωταγωνιστούν στην κωμωδία είναι συνηθισμένοι άνθρωποι, που τους έχει καταπιεί η οθόνη του κινητού και της ταμπλέτας, με τα οποία ψυχαγωγούνται για ώρες. Ένα σημείο αναφοράς είναι, λοιπόν, ο τρόπος που διαχειριζόμαστε τον χρόνο μας. Η επαφή φεύγει από το πρόσωπο του συνομιλητή μας ή τις σελίδες ενός βιβλίου και χάνεται στο σκρολάρισμα. Έτσι, επηρεάζεται καταφανώς η καθημερινότητά μας, αλλά όχι ο χαρακτήρας μας, όπως δείχνουν οι παλινδρομήσεις του ζευγαριού, η στάση τους απέναντι στον θησαυρό που πέφτει στα χέρια τους, οι σκέψεις τους στους αδύναμους και τους αδικημένους. Η συνείδηση είναι ο βασικός κριτής μας, σε αυτήν εξακολουθούμε να απολογούμαστε άπαντες, ο καθένας σύμφωνα με τις καταγραφές του.
«Βαρύ» για εσάς το τελευταίο διάστημα καθώς αποχαιρετήσατε τον Γιάννη Μπουτάρη, του οποίου ήσασταν η βιογράφος. Αλήθεια, χωρούσε η ζωή του σε ένα βιβλίο;
Νομίζω όλη η χώρα αποχαιρέτισε τον κυρ Γιάννη με τις τιμές που του άξιζαν, αν και ο ίδιος ήταν αφοπλιστικά καταδεκτικός και απλός. Για μένα η απώλειά του σημαίνει την στέρηση ενός ξεχωριστού φίλου και φωτισμένου συνομιλητή. Οι κουβέντες μας, ο τρόπος που έβλεπε τα πράγματα, ήταν πάντα τροφή για σκέψη. Στο βιβλίο «Εξήντα χρόνια τρύγος…»[2] περιγράψαμε κυρίως τη ζωή του και τις καινοτόμες δράσεις του στον κόσμο του κρασιού και του αμπελιού. Κάναμε επίσης αναφορές σε πτυχές της μοναδικής του προσωπικότητας· ο Μπουτάρης στη Δημαρχία, στον Αρκτούρο, στις συλλογικές δράσεις, στην ανάδειξη του ιστορικού παρελθόντος της Θεσσαλονίκης, στις συγκρούσεις και τις παρεξηγήσεις που τύλιγαν τον μύθο του. Σίγουρα είναι πολλά, όσα δεν χώρεσαν στις σελίδες του Τρύγου. Θα χρειάζονταν κι άλλα βιβλία, αλλά στον κυρ Γιάννη αρκούσε ο Τρύγος, αυτή ήταν η παρακαταθήκη του.
[1]
ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
Νάξου 84, Πλατεία Κολιάτσου
«ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΣΤΟΛΗ», κωμωδία
Σκηνοθεσία: Αντώνης Αντωνίου
Παίζουν οι ηθοποιοί: Αντώνης Αντωνίου & Νατάσα Ασίκη
Κείμενο: Μαρία Μαυρικάκη
Σκηνικά – Κοστούμια: Νίκος Κασαπάκης
Μουσική: Ζωή Τηγανούρια
Φωτισμοί: Μαριέττα Παυλάκη
Εισιτήρια: https://www.ticketservices.gr/event/theatriki-skini-xoris-anastoli/?lang=el
[2] Γιάννη Μπουτάρη, Εξήντα χρόνια τρύγος… Σε συνεργασία με τη Μαρία Μαυρικάκη, εκδόσεις Πατάκη
