Σύμφωνα με ερευνητές, το πρώτο στολισμένο δένδρο εμφανίστηκε στη Γερμανία το 1539 και τα πρώτα στολίδια ήταν συσκευασμένα φαγητά ή είδη ρουχισμού, που στο πέρασμα των χρόνων και με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου εξελίχθηκαν σε διακοσμητικά αντικείμενα.
Κατά την παράδοση, ο πρώτος που στόλισε δέντρο ήταν ο Μαρτίνος Λούθηρος.
Το 1650 υπάρχει μια αναφορά για Χριστουγεννιάτικο δέντρο που στήθηκε στο Στρασβούργο και ήταν στολισμένο με τριαντάφυλλα από χρωματιστά χαρτάκια, γλυκίσματα και ζαχαρένια ανθρωπάκια.
Στην Ελλάδα το έθιμο αυτό του έλατου ως χριστουγεννιάτικη διακόσμηση ήρθε για πρώτη φορά με τον Βαυαρό Βασιλιά Όθωνα το 1833. Αρχικά στολίστηκε στα ανάκτορα του Ναυπλίου και εν συνεχεία στην Αθήνα, όπου οι κάτοικοι έκαναν ουρές για να το θαυμάσουν.
Το δέντρο των Χριστουγέννων φαίνεται να μπαίνει για πρώτη φορά στο ελληνικό σπίτι στις 24 Δεκεμβρίου 1843 και συγκεκριμένα στο αρχοντικό που διατηρούσε ο γενικός πρόξενος της Ρωσίας στην Ελλάδα, Ιωάννης Παπαρρηγόπουλος, στην οδό Κυδαθηναίων στην Πλάκα.
Ωστόσο, η καθιέρωση του χριστουγεννιάτικου δέντρου στη χώρα μας άργησε να εξαπλωθεί, αφού οι ελληνικές οικογένειες συνήθιζαν να στολίζουν το παραδοσιακό καραβάκι.
Με την πάροδο του χρόνου, το έθιμο με το καραβάκι αντικαταστάθηκε από το δέντρο, αφού από την δεκαετία του 1930 εμφανίζονται τα πρώτα χριστουγεννιάτικα δέντρα στις αστικές περιοχές, ενώ την μεταπολεμική περίοδο αυτή η τάση εξαπλώθηκε και στην ελληνική ύπαιθρο.
Πάντως, ακόμη και σήμερα, ορισμένα νησιά συνηθίζουν να στολίζουν καραβάκια την περίοδο των Χριστουγέννων.
Σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές η παράδοση να στολίζονται δέντρα ή κομμάτια δέντρων υπήρχε σ’ όλες τις θρησκείες από την αρχαιότητα.
Κατά συνέπεια, ο χαρακτηρισμός του ως γερμανικό έθιμο είναι αυθαίρετος, αφού οι μαρτυρίες μέσα από χειρόγραφα κείμενα καταδεικνύουν ότι η ύπαρξη του δέντρου ως εορταστικό σύμβολο χάνεται στα βάθη των αιώνων.
