Το «ΣΧΕΔΙΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ (MASTER PLAN) ΥΔΑΤΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ ΔΗΜΟY ΒΟΛΟΥ: ΜΕΤΡΑ & ΕΡΓΑ ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΗΣ – ΑΠΟΔΟΤΙΚΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΓΙΑ ΥΔΡΕΥΣΗ – ΑΡΔΕΥΣΗ», για να διασφαλιστούν δήθεν, οι απαραίτητες ποσότητες νερού για τις ανάγκες ύδρευσης και άρδευσης του Δήμου Βόλου, δεν αποτελεί πρωτοβουλία της δημοτικής αρχής Βόλου, όπως προβάλλει και διατυμπανίζει η ίδια, σύμφωνα με την Λαϊκή Συσπείρωση.
Πρόκειται για σχεδιασμό που προβλέπεται στο εγκεκριμένο Σχέδιο Διαχείρισης των Λεκανών Απορροής του Υδατικού Διαμερίσματος Θεσσαλίας (ΦΕΚ Β’ 2561/25.09.2014), που αναθεωρήθηκε το 2017, και αφορά στην εκπόνηση Γενικών Σχεδίων Ύδρευσης (MASTER PLAN) από τις Δημοτικές Επιχειρήσεις Ύδρευσης – Αποχέτευσης όλης της χώρας, στα πλαίσια εφαρμογής της Οδηγίας 2000/60/ΕΚ της Ε.Ε. για τη διαχείριση των υδάτων, που ενσωματώθηκε στην ελληνική νομοθεσία µε τον Ν.3199/2003 και το Π.Δ. 51/2007.
Έκτοτε με μια σειρά από νόμους, υπουργικές αποφάσεις και περιβαλλοντικές μελέτες, όλες οι κυβερνήσεις, έχουν δρομολογήσει ένα σχέδιο για την εξειδίκευση εφαρμογής της οδηγίας, με στόχο να διαμορφωθεί το πλαίσιο εμπορευματοποίησης της διαχείρισης του νερού. Θέτουν ως προτεραιότητα τον περιορισμό της ζήτησης αντί της μεγιστοποίησης της προσφοράς, επιβάλλοντας στα κράτη – μέλη και «την ανάκτηση κόστους του ύδατος»! Ή όπως αναφέρεται με tact στο σχέδιο «Δράσεις εξοικονόμησης νερού με οικονομικά εργαλεία». Δηλαδή, την πλήρη ανταποδοτικότητα στη διαχείριση του νερού (χρηματοοικονομικό κόστος, περιβαλλοντικό κόστος, κόστος πόρου), ζητώντας από τον λαό να το χρυσοπληρώσει, μετατρέποντας το από κοινωνικό αγαθό σε εμπόρευμα.
Σύμφωνα με την ΛΑΣ, αυτό εξάλλου υπηρετούν και τα σχέδια της κυβέρνησης για καθορισμό της τιμολογιακής πολιτικής από τη Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων Ενέργειας –Υδάτων (ΡΑΑΕΥ), όπως και τα σχέδια συγχώνευσης των ΔΕΥΑ, που εξυπηρετούν τελικά τη συγκέντρωση των εμπορικών δραστηριοτήτων στη διαχείριση του νερού, με επιδίωξη το «όφελος» των επιχειρηματικών ομίλων, στους οποίους και θα καταλήξει σύμφωνα με τον σχεδιασμό τους, και με οποιαδήποτε μορφή, ως εμπορεύσιμο είδος , το κοινωνικό αγαθό του νερού.
Επιπλέον, την πολιτική της Ε.Ε. των αστικών κυβερνήσεων και της τοπικής διοίκησης στη διαχείριση των υδάτινων πόρων διαπερνά η λογική του «κόστους – οφέλους» και όχι η κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο MASTER PLAN της ΔΕΥΑΜΒ μια σειρά από έργα (εκτεταμένη κατασκευή μικρών φραγμάτων, συλλέκτες ομβρίων στην ανάντι ρεμάτων, ποικιλότροπος εμπλουτισμός υδροφορέα, κλπ) όπως και «εναλλακτικές διαδρομές» αγωγών, ΔΕΝ επιλέγονται λόγω μεγάλου κόστους στην κατασκευή τους, όπως στο ίδιο το master plan ομολογείται, και παρά το γεγονός πως είναι απολύτως αναγκαία όχι μόνο για τις υδροδοτικές, αρδευτικές και περιβαλλοντικές ανάγκες της περιοχής αλλά και την αντιπλημμυρική προστασία.
Αντ’ αυτού επιλέγονται:
1) εκτεταμένες υδρομαστεύσεις πηγών, χωρίς να υπολογίζονται οι ανάγκες του φυσικού περιβάλλοντος του Πηλίου που ευθέως πλέον υποβαθμίζεται η προστασία του και φυσικά με αγνόηση των εμπειριών, των γνώσεων και των απόψεων των Τοπικών Κοινωνιών που δεν έχουν ιδιοκτησιακή σχέση με τις πηγές αλλά που προστατεύουν τους κατοίκους των περιοχών ευθύνης τους,
2) τεράστιος αριθμός νέων γεωτρήσεων και ενίσχυση παλαιών και μάλιστα σε εδάφη που είναι εξαιρετικά αμφίβολη η ποιότητα των αντλούμενων υδάτων (π.χ περιοχή Κάρλας) ,
3) πανάκριβα έργα αφαλάτωσης (Αγχίαλος κλπ),
4) υποτίμηση της δυνατότητας άμεσης εξοικονόμησης νερού για άρδευση και βιομηχανική χρήση από εκείνα που μπορούν να προκύψουν από μια εύρυθμη λειτουργία των εγκαταστάσεων των ΕΕΛ (Βιολογικός Καθαρισμός) παραπέμποντας το θέμα στο απώτερο μέλλον.
Έτσι, και απολύτως συνοπτικά, οι παρεμβάσεις που προτείνονται είναι αμφίβολης αποτελεσματικότητας στην επάρκεια κάλυψης των αναγκών για ύδρευση, άρδευση (που ακόμα παραμένει ως δραστηριότητα που δεν αναλαμβάνεται ούτε από τον Δήμο Βόλου ούτε από την ΔΕΥΑΜΒ με απόφαση της σημερινής δημοτικής αρχής). Στηρίζονται σε μετρήσεις που είναι επισφαλείς και σε σχέση με την απόδοση των πηγών και σε σχέση με τις ανάγκες άρδευσης, που επίσης αορίστως στην παρουσιασμένη μελέτη πιθανολογούνται.
Έργα που θα αντιμετώπιζαν τη λειψυδρία και ταυτόχρονα θα μπορούσαν να λειτουργήσουν αφενός αντιπλημμυρικά αφετέρου περιβαλλοντικά είναι στα αζήτητα, μεγιστοποιώντας τον κίνδυνο, μπροστά και στα σημάδια της κλιματικής αλλαγής, στον Βόλο να ξαναζήσουμε καταστροφές, αφού η προστασία της ζωής και της λαϊκής περιουσίας δεν αποτελούν προτεραιότητα ούτε για την Ε.Ε. ούτε για τις κυβερνήσεις και φυσικά ούτε για την σημερινή δημοτική αρχή ,που υλοποιεί σε τοπικό επίπεδο ως πιστό στήριγμα την πολιτική τους.
Γίνεται προφανές ότι το MASTER PLAN της ΔΕΥΑΜΒ δεν περιέχει τις απαραίτητες τεχνικές λύσεις για την επαρκή και στοιχειοθετημένη μακροπρόθεσμη κάλυψη των σύγχρονων αναγκών ύδρευσης, άρδευσης και προστασίας του περιβάλλοντος, με πιο πιθανό σενάριο «να διψάμε το καλοκαίρι και πνιγόμαστε τον Χειμώνα».
