Ανίκανη να θωρακίσει την Θεσσαλία και τις τοπικές κοινωνίες χαρακτηρίζει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ κ. Παύλος Γερουλάνος την Κυβέρνηση και σε συνέντευξή του στα GEGONOTA, με αφορμή την επίσκεψή του στον Βόλο, δηλώνει πως για την Νέα Δημοκρατία οι κρίσεις έχουν σχέδιο διαχείρισης τις… αποζημιώσεις και όχι την πρόληψη. Μιλάει για τα Τέμπη και τονίζει πως οι συγγενείς των θυμάτων δεν βρέθηκαν αντιμέτωποι μόνο με τείχος συγκάλυψης αλλά είδαν σε απ΄ευθείας μετάδοση το «μπάζωμα» και τις παρεμβάσεις του πρωθυπουργού στην Δικαιοσύνη.
«Εάν δεν κάναμε πρόταση για προανακριτική για τον κ. Τριαντόπουλο θα σφύριζε ακόμα αδιάφορα», αναφέρει ο κ. Γερουλάνος για τον υφυπουργό και βουλευτή Μαγνησίας, ενώ για την πρόταση δυσπιστίας στην οποία επιμένει ο ΣΥΡΙΖΑ σημείωσε πως θα ενεργοποιηθεί, όπως πρέπει και όταν πρέπει. Στηρίζει τον Νίκο Ανδρουλάκη που δήλωσε πως έχει κλονιστεί και η δική του εμπιστοσύνη του στη Δικαιοσύνη και για την συνεργασία των προοδευτικών κομμάτων που δεν βρίσκουν κοινό βηματισμό ούτε στα κορυφαία ζητήματα της χώρας απαντά πως το ΠΑΣΟΚ δίνει σημασία στην αμφίπλευρη διεύρυνση στη βάση.
Συνέντευξη: Κατερίνα Τασσοπούλου
– Πρώτη φορά στον Βόλο και τη Μαγνησία μετά το 2023, που άλλαξε από τις καταστροφές όλη η εικόνα του Νομού. Μέχρι σήμερα, εκτός από τις προσωρινές αποκαταστάσεις της Περιφέρειας, τα έργα δεν έχουν ξεκινήσει και αποζημιώσεις εκκρεμούν. Πιστεύετε πως τα ταμεία δεν «αντέχουν» το οικονομικό βάρος ή η Κυβέρνηση έχει στραμμένο αλλού το βλέμμα της.
Μακάρι το πρόβλημα να ήταν αμιγώς οικονομικό. Αλλά, αν μπορείτε να το φανταστείτε, μέχρι πριν λίγους μήνες, το ποσοστό απορρόφησης του Υπουργείου Πολιτικής Προστασίας σε πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης ήταν μόλις 3,5%. Αυτό που έζησε ο Βόλος και η Θεσσαλία, δεν ήταν τίποτα άλλο από κυβερνητική ανικανότητα. Ανικανότητα που προέρχεται από την αδυναμία της να κατανοήσει τι χρειάζεται η χώρα και η κάθε τοπική κοινωνία. Προφανώς, κανείς δεν γνωρίζει πού και πώς θα ξεσπάσει η φύση. Γνωρίζουμε όμως, μέσα από την εμπειρία και την επιστήμη, τι μπορούμε να κάνουμε για να είμαστε προετοιμασμένοι. Και οι λέξεις κλειδιά είναι πρόληψη και συνεργασία. Με κάθε ευρώ που επενδύεις στην πρόληψη, γλυτώνεις τέσσερα ευρώ σε ζημιές. Και παντού στον κόσμο, τα πιο αποτελεσματικά συστήματα πολιτικής προστασίας έχουν την τοπική κοινωνία και τον εθελοντισμό στην πρώτη γραμμή, με το κεντρικό κράτος να λειτουργεί ως καταλύτης συνεργασίας μεταξύ όλων των φορέων. Είδατε τίποτα τέτοιο εδώ; Δυστυχώς, η Κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν επενδύει στην πρόληψη, σηκώνει τα χέρια ψηλά μπροστά στις καταστροφές και περιορίζεται στο να μοιράζει αποζημιώσεις – και αυτό με συγκλονιστική αποτυχία. Από την άλλη, πάσχει από εμμονή υπερσυγκέντρωσης της εξουσίας στο Μέγαρο Μαξίμου. Δεν πιστεύει στη συνεργασία, δεν πιστεύει στον πρώτο λόγο των τοπικών κοινωνιών. Έτσι, όμως, δεν γίνεται δουλειά. Υπάρχουν πρότυπα πολιτικής προστασίας, όπως η πρόταση του Ελληνικού Δικτύου Ανθεκτικών Πόλεων, για να ακολουθήσουμε, υπάρχουν άνθρωποι, όπως η σημερινή Περιφερειακή Αρχή της Θεσσαλίας, που καταλαβαίνουν τη σημασία της πρόληψης, της συνεργασίας και της κινητοποίησης όλων των τοπικών φορέων σε θέματα πολιτικής προστασίας και υπάρχουν εκλογές το αργότερο σε δύο χρόνια για να αλλάξουμε πορεία.
– Στην υπόθεση της τραγωδίας των Τεμπών, η Κυβέρνηση αλλάζει συνεχώς το αφήγημά της και ο Πρωθυπουργός αποφάσισε για μια ακόμη φορά να σκληρύνει τη στάση του, ενώ κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ ως «πράσινο ΣΥΡΙΖΑ», εμπνευστή σχεδίου αποσταθεροποίησης της χώρας. Το ΠΑΣΟΚ από την άλλη, κατηγορήθηκε -ακόμα και από συγγενείς θυμάτων που δεν εμπιστεύονται τους θεσμούς- ότι με την πρόταση για σύσταση προανακριτικής επιτροπής για τον υφυπουργό παρά τω Πρωθυπουργώ, κ. Χρήστο Τριαντόπουλο, δεν θα υπάρξει δικαίωσή τους για το «μπάζωμα». Εάν είναι αυτονόητη η προανακριτική, είναι μονόδρομος η πρόταση μομφής που υποστηρίζει ο κ. Φάμελλος;
Είναι συγκλονιστικό αυτό που κάνουν οι συγγενείς των θυμάτων, είναι μεγαλείο ψυχής και αδιανόητο αυτό που τους συμβαίνει. Πολλοί έφτασαν στο σημείο να γίνουν ντετέκτιβ για να βγάλουν άκρη για το τι συνέβη με τα παιδιά τους, απέναντι στο τείχος της συγκάλυψης. Αν δεν ήταν πρωτίστως ο αγώνας τους και μετά η δημοσιογραφική έρευνα και τα κόμματα που πιέζουμε εντός και εκτός κοινοβουλίου, ξέρετε πού θα είχαμε μείνει; Θα είχαμε μείνει στα: «ανθρώπινο λάθος», «διαχρονικές ευθύνες», «τηλεδιοίκηση υπάρχει», «κανένα μπάζωμα», «κανένα εύφλεκτο υγρό». Έτσι δεν είναι; Αυτά δεν μας έλεγε ο Πρωθυπουργός, και όλη η Κυβέρνησή του, ενώ ακόμα μετράγαμε νεκρούς; Όταν τηλεδιοίκηση δεν υπήρχε, το «μπάζωμα» γινόταν σε απευθείας μετάδοση και ακόμα και ο σταθμάρχης ήταν ρουσφέτι, εκτός ορίου ηλικίας; Ο ίδιος ο κος Μητσοτάκης, που ζητάει από όλους να περιμένουν τη Δικαιοσύνη και να μην βγάζουν συμπεράσματα, το μόνο που κάνει δύο χρόνια τώρα, είναι να προσπαθεί να προκαταλάβει την Δικαιοσύνη με τα δικά του συμπεράσματα. Και συνεχίζει δύο χρόνια μετά, στην πρόσφατη συνέντευξή του: «είμαι σίγουρος πως ό,τι έγινε στο πεδίο, έγινε για καλό σκοπό», σε ερώτηση για το μπάζωμα. Αλήθεια; Αυτό δεν είναι παρέμβαση στη Δικαιοσύνη; Ποιος Πρωθυπουργός κάνει τέτοια δήλωση για καραμπινάτη αλλοίωση τόπου δυστυχήματος και ενδεχόμενου εγκλήματος; Και αφού ήταν «για καλό σκοπό» γιατί δεν μας λέει ποιος έδωσε την εντολή;
Εμείς έχουμε αποφασίσει ότι στόχοι μας είναι δύο: να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι και να μάθουμε από τα λάθη, για να μην ξαναγίνει τέτοια τραγωδία. Και έχουμε αποφασίσει να συνδέουμε κάθε κίνησή μας στο Κοινοβούλιο με τις εξελίξεις στην υπόθεση. Αυτό κάναμε με την πρόταση για την προανακριτική για τη σύμβαση 717, την οποία αρνήθηκε η Κυβέρνηση για να προστατεύσει τον κο Καραμανλή. Αυτό κάναμε και με την πρόταση δυσπιστίας πέρσι για την μονταζιέρα στους δημοσιευμένους διαλόγους του ΟΣΕ, που οδήγησε στην παραίτηση δύο στενών συνεργατών του Πρωθυπουργού. Αυτό κάναμε και φέτος με την πρόταση για προανακριτική για τον κ. Τριαντόπουλο που οδήγησε στην παραίτησή του. Αν δεν είχαμε κάνει την πρόταση, ο κος Τριαντόπουλος θα σφύριζε ακόμα αδιάφορα. Και θέλω να διαβεβαιώσω τους πάντες για δύο πράγματα: Πρώτον, τίποτα δεν εμποδίζει τη Βουλή να επανέλθει με κάθε νέο στοιχείο που στοιχειοθετεί νέα αδικήματα ή κακουργήματα. Και δεύτερον, το ΠΑΣΟΚ δεν θα αφήσει αναξιοποίητο κανένα στοιχείο, που μπορεί να ρίξει φως στην αλήθεια. Η πρόταση δυσπιστίας θα ενεργοποιηθεί, όπως πρέπει και όταν πρέπει.
– Η τραγωδία των Τεμπών ανάδειξε τι σημαίνει η κρίση εμπιστοσύνης να διαποτίζει το κοινωνικό και πολιτικό σώμα. Απέναντι στην αντίδραση της Κυβέρνησης, που γίνεται μέσω ακόμα και αυταρχικού λόγου, γιατί τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν μπορούν να βρουν κοινή συνισταμένη και η πολιτική σε επίπεδο συνεργασιών και αυτονόητων συναινέσεων μεταξύ των προοδευτικών κομμάτων βρίσκεται σε νεκρό σημείο; Μέσα σε συνθήκη πολιτικής αποδοκιμασίας της Κυβέρνησης γιατί υπάρχει αδυναμία των κομμάτων της αντιπολίτευσης να επεξεργαστούν και να διατυπώσουν μια πειστική, ή έστω εν δυνάμει, υπόθεση άμεσης ή μελλοντικής πορείας συνεργασιών αντίστοιχων με τις απαιτήσεις της εποχής; Το είδαμε να συμβαίνει και στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.
Υπάρχει πολλή τοξικότητα στο ελληνικό Κοινοβούλιο και έχουν συμβεί πολλά την τελευταία δεκαετία που συμβάλλουν σε αυτό. Αυτή είναι μία πραγματικότητα, που δεν μπορείς να παραγνωρίσεις. Μπορείς όμως να προχωρήσεις παρακάτω. Για αυτό, ως ΠΑΣΟΚ, έχουμε αποφασίσει ότι η νηφάλια αντιπολίτευση με αιχμές και προτάσεις είναι ο σωστός δρόμος για να κερδίσεις την εμπιστοσύνη του πολίτη. Και έτσι οι πρωτοβουλίες μας αποκτούν ευρύτερη αποδοχή, όπως για παράδειγμα πέρσι με την πρόταση δυσπιστίας. Δεν ωφελεί ούτε εμάς, ούτε τη Δημοκρατία να κάνουμε αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση. Ενώ μία σοβαρή κίνηση, με στοιχεία, μπορεί να πετύχει ό,τι δεν θα καταφέρουν χιλιάδες κραυγές. Πρέπει να γίνει όμως κατανοητό, ότι η νικηφόρα απάντηση στην κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας δε θα επέλθει από οποιαδήποτε συνεννόηση κορυφής. Στη βάση γίνεται η δουλειά, στην κοινωνία. Αν καταφέρουμε να ενεργοποιήσουμε, να κινητοποιήσουμε, να συγκινήσουμε, με τις θέσεις και τις προτάσεις μας, τα εκατομμύρια των προοδευτικών πολιτών που σήμερα δεν ψηφίζουν ή δεν ξέρουν τι να ψηφίσουν, τότε και μόνο τότε η Ελλάδα θα αποκτήσει ξανά ελπίδα προοδευτικής διακυβέρνησης. Για αυτό και επιμένουμε, στο ΠΑΣΟΚ, στη σημασία της αμφίπλευρης διεύρυνσης στη βάση, να μιλήσουμε δηλαδή σε κάθε προοδευτικό πολίτη, είτε ψηφίζει είτε απέχει, από την αριστερά και το κέντρο μέχρι τους απογοητευμένους προοδευτικούς ψηφοφόρους του κου Μητσοτάκη.
–Μια σειρά υποθέσεων έκαναν τους πολίτες δύσπιστους για την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, γεγονός που καταγράφεται εμφατικά και στις δημοσκοπήσεις. Η δική σας εμπιστοσύνη έχει κλονιστεί;
Αν εξαιρέσετε κάποιους κυβερνητικούς, που λένε το αντίθετο, δυστυχώς, όλων μας έχει κλονιστεί. Κάτι που δεν ταιριάζει στη Δημοκρατία μας. Κρατήστε και το εξής: η ίδια η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων έχει καυτηριάσει τις πρωθυπουργικές δημόσιες υποδείξεις προς τη Δικαιοσύνη στην υπόθεση των Τεμπών. Για εμένα είναι κομβικής σημασίας αυτή η παρέμβαση της Ένωσης, γιατί χωρίς δικαιοσύνη δεν θα υπάρξει αλήθεια. Και χωρίς αλήθεια δε θα υπάρξει ούτε τιμωρία των ενόχων, ούτε όμως και διόρθωση των λαθών που οδήγησαν στην τραγωδία, ώστε να μην θρηνήσουμε ξανά θύματα στα τρένα. Διότι ξέρετε τι λένε σήμερα, όλο και περισσότερο νέοι και νέες που χρησιμοποιούν ακόμα το τρένο: «Δεν πειράζει μάνα. Θα κάτσουμε στα πίσω βαγόνια». Μπορεί το αυτί των στελεχών της Κυβέρνησης Μητσοτάκη να μην ιδρώνει, αλλά προσωπικά ντρέπομαι που δεν έχουμε καταφέρει ως Πολιτεία να εμπνεύσουμε έστω ελάχιστη εμπιστοσύνη στα παιδιά μας, δύο ολόκληρα χρόνια μετά την τραγωδία. Και κάτι τελευταίο για τη Δικαιοσύνη: η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου πιστεύει ότι η ηγεσία της Δικαιοσύνης, όχι η μεγάλη πλειοψηφία δικαστών και εισαγγελέων, αλλά η ηγεσία της, είναι ευάλωτη σε πολιτική επιρροή. Για αυτό και το ΠΑΣΟΚ επιμένει ότι η συνταγματική αναθεώρηση είναι μία μοναδική ευκαιρία να θωρακίσουμε την Δικαιοσύνη απέναντι στην εκτελεστική εξουσία, αλλάζοντας για παράδειγμα τον τρόπο επιλογής της ηγεσίας της.
-Μέσα σε αυτό το πολιτικό περιβάλλον, έχουμε αφήσει στην άκρη την οικονομία. Υπάρχουν περιθώρια ανάκαμψης σε μια χώρα που δείχνει να μην αντιλαμβάνεται πως δεν έχει ξεπεράσει την χρεοκοπία; Οι αποφάσεις Τραμπ δεν επηρεάζουν επίσης αρνητικά το κλίμα;
Σαφώς και επηρεάζουν. Δυστυχώς, ως χώρα, εισερχόμαστε σε μία «τέλεια καταιγίδα» τριών παράλληλων κρίσεων: Κρίση στο εξωτερικό, με την Ελλάδα απούσα από τις εξελίξεις. Κρίση στο εσωτερικό, με το χάσμα των πολλών που δυσκολεύονται και των λίγων που ευημερούν να διευρύνεται. Και κρίση θεσμών, με το έλλειμμα εμπιστοσύνης της κοινωνίας να βρίσκεται σε ιστορικό υψηλό. Την ίδια ώρα, η Κυβέρνηση της ΝΔ σπαταλάει πόρους, χρόνο και δυνατότητες της χώρας, σαν να μην έχει συνειδητοποιήσει το πού μας οδήγησε άλλη μια Κυβέρνηση της ΝΔ πριν από 15 χρόνια. Η Κυβέρνηση του κου Μητσοτάκη ακολουθεί τα βήματα της Κυβέρνησης του κου Καραμανλή και βάζει την Ελλάδα σε νέες περιπέτειες. Είναι εξωφρενικό αυτό που έχει συμβεί, για παράδειγμα, με το Ταμείο Ανάκαμψης. Τα 36, συνολικά, δισεκατομμύρια του Ταμείου είναι το κατεξοχήν εργαλείο που θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει την αλλαγή του παραγωγικού μας μοντέλου. Δυστυχώς, δεν θα γίνει τίποτα προς αυτήν την κατεύθυνση, αλλά όσα απορροφηθούν, θα καταλήξουν σε χέρια λίγων. Εμείς όμως, στο ΠΑΣΟΚ, επιμένουμε σε αυτή την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου και εδώ επιτρέψτε μου δύο λόγια παραπάνω: Σήμερα, η Ελλάδα βασίζεται στις εισαγωγές και στην κατανάλωση, παράγει συνεχώς νεόπτωχους που δουλεύουν όλο και περισσότερο αλλά το εισόδημα τούς φτάνει όλο και λιγότερο, ερημώνει την Περιφέρεια, επιβαρύνει το δημογραφικό, υπηρετεί τους ισχυρούς και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην επόμενη κρίση. Τώρα πρέπει να οικοδομήσουμε ένα παραγωγικό μοντέλο επενδύσεων, εξωστρέφειας και καινοτομίας, που θα παράγει καλές θέσεις εργασίας με καλά εισοδήματα, θα επενδύει στις πλουτοπαραγωγικές πηγές κάθε περιοχής με τοπικά σχέδια ανάπτυξης, θα δημιουργεί κίνητρα για να κάνουν τα νέα ζευγάρια οικογένεια, θα ανοικοδομεί τη μεσαία τάξη και θα ενισχύει τους ασθενέστερους. Ένα μοντέλο ανάπτυξης που ονομάζω «Πατριωτική Οικονομία». Δηλαδή, μια οικονομία που δημιουργεί ενεργά, αγορές για ελληνικά προϊόντα στο εξωτερικό και νέες υπηρεσίες εντός της χώρας. Για να γίνει αυτό πραγματικότητα χρειάζεται, πέρα από τη σωστή αξιοποίηση των ευρωπαϊκών πόρων, να κάνουμε βαθιές αλλαγές σε τέσσερα ακόμα εργαλεία που έχουμε στη διάθεσή μας: στο φορολογικό σύστημα για περισσότερη δικαιοσύνη, στο τραπεζικό σύστημα για περισσότερο ανταγωνισμό, αλλά και στην αξιοποίηση πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, καθώς και των ακινήτων του δημοσίου που μαραζώνουν. Σε αυτό το πλαίσιο εργαζόμαστε και, αν οι Ελληνίδες και οι Έλληνες μάς εμπιστευτούν το τιμόνι της χώρας, αυτό το σχέδιο θέλουμε να εφαρμόσουμε.
* Φωτό: ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ/EUROKINISSI
