Από την τριήμερη συζήτηση στη Βουλή για την πρόταση μομφής πρέπει να σταθούμε σε τέσσερα σημεία από τα οποία μπορεί να προκύψουν ενδιαφέροντα συμπεράσματα για τις πολιτικές εξελίξεις.
Κατά παράδοση, η καταψήφιση μιας πρότασης δυσπιστίας δίνει ανάσα στην εκάστοτε κυβέρνηση. Η παράδοση όμως έσπασε χτες βράδυ. Η καταψήφιση με 157 ψήφους της πρότασης μομφής ούτε νίκη αποτέλεσε για την κυβέρνηση ούτε της έδωσε ανάσα. Αντιθέτως, η θέση της συνεχίζει χειροτερεύει με ραγδαίο ρυθμό. Κι αυτό γιατί στην πολιτική αντιπαράθεση για το έγκλημα των Τεμπών, ο βασικός αντίπαλος της κυβέρνησης δεν είναι τα κόμματα της κατακερματισμένης αντιπολίτευσης, αλλά η κοινωνία. Η κοινωνία που βγαίνει στους δρόμους για να ζητήσει δικαιοσύνη και αλήθεια, η κοινωνία που εκφράζει την οργή της το έγκλημα και τη συγκάλυψή του, η κοινωνία που θεωρεί ότι η κυβέρνηση διαρκώς ψεύδεται και την εμπαίζει.
Η δημοσκόπηση
Για την πολύ δύσκολη θέση της κυβέρνησης είναι ενδεικτικό ότι στη δημοσκόπηση της MRB που πρόβαλε χτες το Open το 78,5% απάντησε αρνητικά στην ερώτηση αν η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να ρίξει άπλετο φως στην υπόθεση των Τεμπών. Το 72,2% χαρακτηρίζει τα Τέμπη έγκλημα και όχι δυστύχημα, ενώ το 75,2% τους δίνει το χαρακτηρισμό συγκάλυψη και όχι διαφάνεια.
Το πιο εντυπωσιακό εύρημα της έρευνας είναι ότι το 57,5% τάσσεται υπέρ της διεξαγωγής πρόωρων εκλογών. Οι πολίτες σταθερά τις τελευταίες δεκαετίες τάσσονται εναντίον των πρόωρων εκλογών, προκειμένου να μην απειληθεί η σταθερότητα. Είναι πρωτοφανές η πλειοψηφία σε μια δημοσκόπηση να ζητάει κάλπες. Αυτό το εύρημα φωτίζει με τον εναργέστερο τρόπο τη δυσαρμονία μεταξύ κυβέρνησης και κοινωνίας.
Η συζήτηση στη Βουλή
Από την τριήμερη συζήτηση στη Βουλή για την πρόταση μομφής πρέπει να σταθούμε σε τέσσερα σημεία από τα οποία μπορεί να προκύψουν ενδιαφέροντα συμπεράσματα για τις πολιτικές εξελίξεις.
1. Η συζήτηση κατέστησε σαφές ότι πολιτική ζωή δεν πρόκειται να λειτουργήσει ομαλά το επόμενο διάστημα. Η περιρρέουσα οξύτητα, οι βαριές εκφράσεις, οι συνεχείς αντεγκλήσεις συνιστούν τη μία (και λιγότερο σημαντική) πλευρά της εκτράχυνσης της πολιτικής αντιπαράθεσης. Το πιο σημαντικό όμως είναι το χάσμα που έχει ανοίξει μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Η συζήτηση για την πρόταση δυσπιστίας επιβεβαίωσε ότι έχουν διαρραγεί οι όποιοι δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης -είναι χαρακτηριστικός άλλωστε και ο ακτιβισμός των νέων της ΝΕΑΡ την ώρα που μίλαγε ο πρωθυπουργός. Το ζήτημα της συγκάλυψης του εγκλήματος δηλητηριάζει την ελληνική δημοκρατία και βάζει τα ειδικά δικαστήρια στην κορυφή της πολιτική ατζέντας.
Να σημειώσουμε ότι η σεξιστική αθλιότητα του νεοδημοκράτη βουλευτή Κυριαζίδη κατά της Ζωής Κωνσταντοπούλου αποτελεί ντροπιαστική στιγμή στην Ιστορία του Κοινοβουλίου.
2. Σε μια συζήτηση για τα Τέμπη ο πρωθυπουργός δεν είπε σχεδόν τίποτα για την ταμπακιέρα. Με μια τοξική και ειρωνική ομιλία ο Μητσοτάκης επιχείρησε να αλλάξει την ατζέντα του δημόσιου διαλόγου και να προχωρήσει σε φυγή προς τα μπρος μέσω της συνταγματικής αναθεώρησης. Επιτέθηκε με οξύτητα στην αντιπολίτευση, φτάνοντας στο σημείο να κατηγορήσει τον Ανδρουλάκη ούτε λίγο ούτε πολύ ότι είναι… συνυπεύθυνος για το μπάζωμα των Τεμπών -είναι να απορεί κανείς… Γενικά ο Μητσοτάκης έδωσε έμφαση στην ανάγκη να αντιμετωπιστούν οι χρόνιες παθογένειες του κρατικού μηχανισμού, σαν να ήμασταν στο 2019 και όχι στο 2025, μετά από 5,5 χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ.
Αυτή η επιλογή του πρωθυπουργού προδιαγράφει κατά πάσα πιθανότητα την τακτική που θα ακολουθήσει το προσεχές διάστημα. Πρόκειται βέβαια για τακτική που δεν μπορεί αγγίξει καθόλου τον κόσμο που ζητάει δικαιοσύνη για τα Τέμπη (αντιθέτως…) και απευθύνεται μόνο στο σκληρό ακροατήριο της ΝΔ καθώς και σε ένα τμήμα της κοινωνίας του οποίου τα συμφέροντα σχετίζονται με τη διακυβέρνηση.
3. Η ομιλία Σαμαρά αποτέλεσε πλήγμα για την κυβέρνηση. Ο πρώην πρωθυπουργός εκφώνησε μια πολύ δουλεμένη ομιλία με την οποία εξέφρασε την εφ ‘όλης της ύλης διαφωνία του με την κυβερνητική πολιτική -ο Σαμαρά απείχε από την ψηφοφορία. Η κριτική του στην κυβέρνηση έχει ως αφετηρία τις αντιλήψεις της πολύ σκληρής Δεξιάς και για αυτό μπορεί να ακουστεί ευνοϊκά από τμήμα των οπαδών της ΝΔ.
Το πιο σημαντικό στην τοποθέτησή του ήταν εμφανίστηκε ως κατεξοχήν εκφραστής στην Ελλάδα της ατζέντας Τραμπ, διατυπώνοντας την αντίθεσή του στο γάμο των ομόφυλων, τη μετανάστευση και την πράσινη μετάβαση. Την ώρα που η κυβέρνηση δεν μπορεί να βρει δίαυλο επικοινωνίας με τον Λευκό Οίκο, ένας παραδοσιακός ηγέτης της ελληνικής Δεξιάς «μιλάει τη γλώσσα Τραμπ». Οι επόμενες κινήσεις του Σαμαρά θα έχουν μεγάλο ενδιαφέρον.
4. Η δημοκρατική αντιπολίτευση βγαίνει κερδισμένη από την πρόταση δυσπιστίας. Η επιτυχία των αντιπολιτευόμενων κομμάτων έγκειται στο ότι κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα μείζον πολιτικό γεγονός με την πρόταση δυσπιστίας, προκάλεσαν πλήγματα στην κυβέρνηση στη συζήτηση κι έδειξαν ότι προσπαθούν να ανταποκριθούν στο λαϊκό αίτημα για δικαιοσύνη και αλήθεια. Τίποτα από αυτά δεν θα είχε επιτευχθεί αν δεν είχαν καταφέρει να συνεργαστούν, Είναι σημαντικό επίσης ότι για πρώτη φορά, ζήτησαν όλοι μαζί το αυτονόητο, δηλαδή να φύγει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, χωρίς να δείξουν φόβο για τις εκλογές. Ωστόσο, όσο η δημοκρατική αντιπολίτευση δεν παρουσιάζει μια αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση εξουσίας, τόσο θα γίνεται πιο πιθανό η διέξοδος από την πολιτική κρίση να δοθεί μέσα από την ίδια τη Δεξιά.
Γιάννης Αλμπάνης
Πηγή: dnews.gr
