Λίγες ώρες μετά το ναυάγιο των συζητήσεων στην Κωνσταντινούπολη, το Κρεμλίνο ανέφερε το πρωί του Σαββάτου (17/5) ότι ο Βλαντίμιρ Πούτιν θα μπορούσε να συναντηθεί με τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι.
Ωστόσο το Κρεμλίνο διευκρίνισε ότι η συνάντηση ανάμεσα στους δυο ηγέτες θα μπορούσε να γίνει υπό την προϋπόθεση ότι οι δύο πλευρές θα καταλήξουν πρώτα σε «συμφωνία».
Πάντως ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ δεν εξήγησε ποιες συμφωνίες θα απαιτούνταν από την πλευρά της Ρωσίας.
Σημειώνεται πως η τελευταία συνάντηση ανάμεσα στον Πούτιν και τον Ζελένσκι πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2019.
Το διπλωματικό πόκερ και τα επόμενα βήματα μετά την Κωνσταντινούπολη
H περασμένη εβδομάδα διπλωματίας άφησε την Ουκρανία περίπου εκεί που ξεκίνησε. Πολλά συνέβησαν τις προηγούμενες ημέρες, αλλά αυτό που δεν συνέβη είναι το πιο χαρακτηριστικό.
Οι πρώτες απευθείας συνομιλίες μεταξύ της Ουκρανίας και της Ρωσίας θα έπρεπε να είχαν προαναγγείλει μια νέα εποχή διπλωματίας για την επίλυση της μεγαλύτερης σύγκρουσης στην Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αντ’ αυτού, το πλαίσιο, η συντομία των επαφών και το περιορισμένο αποτέλεσμά τους παρείχαν στους σκεπτικιστές περισσότερους λόγους να αμφιβάλλουν ότι η Μόσχα επιθυμεί την ειρήνη.
Τα τρία συμπεράσματα – μια ανταλλαγή κρατουμένων, περαιτέρω συνομιλίες για τη συνάντηση των προέδρων τους και οι δύο πλευρές να συνθέσουν το όραμά τους για μια μελλοντική κατάπαυση του πυρός – ακούγονται σαν πρόοδος αναφέρει σε ανάλυση του το CNN.
Αλλά η Ουκρανία έχει ήδη δηλώσει ότι επιθυμεί άμεση και άνευ όρων κατάπαυση του πυρός στον αέρα, στη θάλασσα και στην ξηρά, και είχε ήδη προσφέρει απευθείας συνομιλίες, μεταξύ του προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι και του Ρώσου ομολόγου του Βλαντίμιρ Πούτιν. Η Ρωσία απέρριψε αυτές τις δύο ιδέες, αλλά την Παρασκευή δήλωσε ότι θα τις εξετάσει και πάλι.
Στο ίδιο «τραπέζι» η Ευρώπη
Η διπλωματία διένυσε μεγάλη απόσταση αυτή την εβδομάδα για να επιστρέψει ουσιαστικά στο μηδέν – εκεί από όπου ξεκίνησε το περασμένο Σάββατο. Τότε, στο Κίεβο, η Ουκρανία, η Γαλλία, η Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Πολωνία απαίτησαν μια άνευ όρων κατάπαυση του πυρός για ένα μήνα και δημοσίευσαν μια εικόνα των ηγετών των πέντε χωρών στο τηλέφωνο με τον πρόεδρο Τραμπ. Διατυμπάνιζαν την υποστήριξή του για την εκεχειρία, αλλά και αυτό που η Γαλλία αποκάλεσε «μαζικές κυρώσεις» εάν η Ρωσία απέρριπτε το αίτημα.
Έξι ημέρες αργότερα, την Παρασκευή, δημοσίευσαν και πάλι μια φωτογραφία των ίδιων πέντε ανδρών, συγκεντρωμένων και πάλι γύρω από ένα τηλέφωνο, αυτή τη φορά στην πρωτεύουσα της Αλβανίας, τα Τίρανα, να μιλούν με τον POTUS. Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν δήλωσε ότι είναι «απαράδεκτο» η Ρωσία να συνεχίζει να αγνοεί την εκεχειρία. Ο πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου δήλωσε ότι ο Πούτιν «πρέπει να πληρώσει το τίμημα για την αποφυγή της ειρήνης».
Οι κινήσεις Τραμπ
Την περασμένη εβδομάδα, ο Τραμπ έχει κάνει αναδίπλωση. Ο Πούτιν απέκρουσε τα αιτήματα για εκεχειρία και πρότεινε απευθείας συνομιλίες στην Κωνσταντινούπολη. Ο Ζελένσκι είπε ότι θα συναντούσε τον Πούτιν εκεί και ο Τραμπ προσφέρθηκε να γίνει μεσάζων. Ο Πούτιν απέρριψε τα πάντα, εκτός από μια συνάντηση κατώτερου επιπέδου. Και στη συνέχεια ο Τραμπ… ξεφούσκωσε κάθε αίσθηση επείγοντος προσθέτοντας ότι δεν περίμενε ποτέ να παραστεί ο Πούτιν χωρίς να είναι και ο ίδιος στην Κωνσταντινούπολη, καταλήγοντας προφανώς στο συμπέρασμα ότι «τίποτα δεν πρόκειται να συμβεί» για την Ουκρανία προτού συναντήσει τον επικεφαλής του Κρεμλίνου.
Δεν γνωρίζουμε πώς χειρίστηκαν οι Ευρωπαίοι ηγέτες το τηλεφώνημα της Παρασκευής, στο κέντρο του οποίου εικονίζεται ένας ανήσυχος Μακρόν, αλλά σίγουρα έπρεπε να υπενθυμίσουν στον Τραμπ τις υποσχέσεις που είχαν δοθεί. Ο Τραμπ έχει δείξει απροθυμία να ασκήσει πίεση ή να μιλήσει δημόσια άσχημα για τον Πούτιν. Ωστόσο, τώρα η αξιοπιστία του με τους στενότερους Ευρωπαίους συμμάχους του βρίσκεται σε κίνδυνο. Δεν είναι σαφές αν αυτό θα τον συγκινήσει.
Το «αγκάθι»
Έχουμε πλέον κλείσει τον κύκλο, μέσα σε μόλις μία εβδομάδα, μέσα από τα αντιφατικά συναισθήματα που ταλανίζουν τον Λευκό Οίκο σε αυτό το ακανθώδες θέμα εξωτερικής πολιτικής, στο οποίο η αμερικανική κυβέρνηση έχει υποσχεθεί υπερβολικά πολλά για να τα υλοποιήσει.
Ωστόσο δυο σταθερές έχουν αναδειχθεί. Ο Πούτιν αδιαφορεί ελάχιστα για τις ευρωπαϊκές ή αμερικανικές πιέσεις, προτείνοντας απλώς μια μινιμαλιστική ειρηνευτική προσφορά, με μαξιμαλιστικές απαιτήσεις, και αρνούμενος να υποχωρήσει. Ο Τραμπ φαίνεται να προσφέρει κατ’ ιδίαν υποστήριξη στην Ουκρανία και τους συμμάχους της, αλλά δημοσίως φαίνεται να απλώνει τον κλάδο ελιάς μιας διμερούς συνάντησης με τον επικεφαλής του Κρεμλίνου, όποτε η Μόσχα είναι έτοιμη.
Κατά διαστήματα, αυτός ο Λευκός Οίκος θέλει να τηλεγραφεί ότι η υπομονή του με τον Πούτιν είναι περιορισμένη, ακόμη και ότι λήγει. Περιστασιακά, ακόμη και ο Τραμπ το υπαινίσσεται αυτό, αναφερόμενος αόριστα σε δευτερεύουσες κυρώσεις ως ένα σχόλιο που πέταξε στα σκουπίδια νωρίτερα αυτή την εβδομάδα. Ωστόσο, αυτή η ανυπομονησία δεν έχει ακόμη μεταφραστεί στην αποφασιστική δράση που θέλει να δει η Ευρώπη.
Ροκανίζει το χρόνο η Ρωσία
Ο Λευκός Οίκος επωφελείται από τα επιδέξια βήματα του Κρεμλίνου προς την ειρήνη. Η Ρωσία κάνει αρκετά για να επιτρέψει στον Τραμπ να προσποιηθεί ότι σοβαρολογεί, ενώ δεν υποχωρεί καθόλου – περιπλέκοντας μάλιστα τα πράγματα την Παρασκευή με μια αναφερόμενη απαίτηση να παραδώσει η Ουκρανία εδάφη που δεν έχει κατακτήσει η Ρωσία. Υπάρχουν αρκετοί αόριστοι, δύσκολες ψίθυροι διπλωματίας και περαιτέρω συνομιλίες για συνομιλίες, ώστε να παρέχεται η δελεαστική υπόσχεση μιας συμφωνίας, χωρίς να επιτυγχάνεται ή έστω να περιγράφεται μια τέτοια. Η Ρωσία παίζει με τον χρόνο, προφανώς, και συγκεντρώνει δυνάμεις στην ανατολική μετωπική γραμμή, όπως δείχνουν εικόνες από μη επανδρωμένα αεροσκάφη, ενόψει μιας πιθανής επίθεσης το καλοκαίρι.
Ίσως είναι πολύ νωρίς για να διαπιστωθεί αν η προσέγγιση του σημαίνει κατευνασμός. Αλλά ο πρόεδρος των ΗΠΑ «ξεφούσκωσε» μια εβδομάδα αυξανόμενης έντασης και πίεσης προς τη Μόσχα, υπονοώντας ότι δεν μπορεί να αναμένεται πρόοδος μέχρι να συναντηθεί με τον Πούτιν.
Μήπως το μάθημα της περασμένης εβδομάδας είναι ότι ο Τραμπ θα αναγκάσει, αυτοπροσώπως, τον Πούτιν να δεχτεί παραχωρήσεις που μήνες πιέσεων και χρόνια σκληρών αγώνων στα πεδία των μαχών δεν έχουν γίνει; Ακόμη και μια ενδεχόμενη σύνοδος κορυφής μεταξύ Τραμπ και Πούτιν μπορεί να μην επιλύσει τον πόλεμο, αλλά αντίθετα να μηδενίσει το «ρολόι» της διπλωματίας και όπως αυτή την εβδομάδα να αφήσει την Ουκρανία πίσω στο μηδέν.
Πηγή: ethnos.gr
