Παρουσιάστηκε σήμερα από το Τμήμα Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας όλο το ερευνητικό έργο για το 2022 και η έρευνα “διαγράφει” όσα γνωρίζαμε για το Μοναστήρι του Αγίου Λαυρεντίου, στο Πήλιο.
Ο κ. Γιάννης Βαραλής αναπληρωτής καθηγητής βυζαντινής αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας εστίασε την έρευνά του στο μοναστήρι του Αγίου Λαυρεντίου και η ομάδα του αποκάλυψε τα “θαύματα” του τέμπλου. Η έρευνα έγινε τα τελευταία δύο χρόνια για το Το μοναστήρι του Αγίου Λαυρεντίου που χτίστηκε το 1378.
Ο κ. Βαραλής κατέρριψε την άποψη , που φιλοξενείται σε όλα τα μοναστηριακά και εκκλησιαστικά βιβλία ότι στη θέση που χτίστηκε το μοναστήρι του Αγίου Λαυρεντίου, προϋπήρχε λατινική μονή με μοναχούς από το Αμάλφι. Η έρευνα απέδειξε πως το κτίσμα είναι ορθόδοξο, οι τοιχογραφίες ορθόδοξες και η λατινική επιγραφή του μοναστηριού οικοδομικό υλικό που μεταφέρθηκε στον Αγιο Λαυρέντιο.
Το τέμπλο είναι δημιούργημα ενός άγνωστου στο ευρύ κοινό ζωγράφου , του Γαβριήλ, που εικονογράφησε και την Επισκοπή του Ανω Βόλου. Η εικονογράφηση του τέμπλου χρονολογείται από το 1715. “Το τέμπλο της Μονής είναι σπουδαίο και το Υπουργείο Πολιτισμού θα το συντηρήσει. Είναι μοναδικό τη Μαγνησία και τεχνοτροπικά μαζί του συνδέεεται μόνο ένα στον Τύρναβο. Είναι μοναδικό για τα σκαλίσματά του και δεν υπάρχει όμοιο στο Πήλιο. Το μοναστήρι έχει επτά επιγραφές και η αρχαιοτερη είναι του 1378 ενώ υπάρχει και αρχαιότερη φάση στα τέλη του 12ο αιώνα . Ο κ. Βαραλής εκτιμά πως η μονή χτίστηκε από την οικογένεια των Μελισσιννών, όπως και η Επιστκοπή του Ανω Βόλου”.
Χρονιά ορόσημο στην ιστορία του μοναστηριού ήταν το 1878, όταν αποτέλεσε τον χώρο συνάντησης μεγάλων προσωπικοτήτων της εποχής προκειμένου να οργανωθεί ο αγώνας για την απελευθέρωση της Θεσσαλίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι εκείνη την περίοδο συστάθηκε και η πρώτη επαναστατική κυβέρνηση υπό τον Ιερώνυμο Κασσαβέτη.
Το μοναστήρι υπέστη σοβαρές καταστροφές από τον σεισμό του 1955, οι οποίες αποκαταστάθηκαν με πρωτοβουλία ενός ευεργέτη του χωριού του Αγίου Λαυρεντίου. Η Μονή, ωστόσο, είχε σταματήσει την λειτουργία της τουλάχιστον τέσσερις δεκαετίες πριν, όταν και εκοιμήθη ο τελευταίος μοναχός της.
