Παρακολούθησα χτες βράδυ ολόκληρο το debate των δύο αντιπάλων στον δεύτερο γύρο για τον δήμο της Αθήνας. Πολιτικά δεν ήταν κάτι το φοβερό και τρομερό είναι αλήθεια, αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι με καθήλωσε ο πολιτισμός, η ευπρέπεια, η ηρεμία και η εκφορά των όποιων θέσεων. Φαινόμενο σπάνιο για την Ελλάδα, μην πω και πρωτοφανές. Με τη φαντασία μου προσπάθησα να βάλω άλλα πρόσωπα στη θέση τους, ντόπια, δικά μας και με έπιασαν τα γέλια. Σενάριο επιστημονικής φαντασίας να σου προκύπτει ένας Μπέος με άποψη, λόγο, πρόταση, παραδοχή λαθών η αβλεψιών… Μία έστω φράση, πρόταση χωρίς απειλές και μπινελίκια. Ούτε στον αιώνα τον άπαντα. Αναλογίστηκα το σκηνικό και ανατρίχιασα. Ευτυχώς, κάπου εκεί έξω στο σύμπαν υπάρχουν πολιτικοί σαν τον Μπακογιάννη και το Δούκα και μας κάνουν να ελπίζουμε ότι η μπίχλα δεν έχει τρυπώσει σε κάθε κύτταρο της Ελληνικής πραγματικότητας. Μια αχτίδα φωτός χρήσιμη απολύτως στα τοπικά «γκεσέμια» της ΝΔ που καταδέχονται να συναγελάζονται με τον Μπέο και ταυτίζονται και υποστηρίζουν τις συμπεριφορές και την αήθη εκφορά τους. Είμαι βέβαιος ότι ο Μπακογιάννης θα τους έδωσε χτές ένα καλό καλό μάθημα, αν τους έχει μείνει ελάχιστη τσίπα ακόμη.
Τάκιτος
