Του Άκη Καλαμαρά
Συντονιστή Νέας Αριστεράς Μαγνησίας
Οι ευρωεκλογές απέχουν δύο μήνες από σήμερα. Μετά τις προκλήσεις που αφορούν τις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες, τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης και την ανάγκη ανθρωπιστικής αντιμετώπισης των προσφύγων και των μεταναστών, έρχεται να προστεθεί και η πρόκληση για την ίδια την ύπαρξη και το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι αντιφάσεις του καπιταλιστικού συστήματος και οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, δίνουν τον ρυθμό στα τύμπανα του πολέμου που ακούγονται όλο και πιο έντονα το τελευταίο διάστημα, απειλώντας το σημαντικότερο κεκτημένο μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Την ειρήνη.
Η ανάγκη για μια άλλη Ευρώπη, για την Ευρώπη της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης, δεν αποτελεί απλά και μόνο ένα προεκλογικό σύνθημα, αλλά στρατηγική επιλογή για την στήριξη του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Διότι, παρά τις νεοφιλελεύθερες εμμονές των αξιωματούχων της, τις επιπτώσεις των οποίων βίωσε και η χώρα μας, η ΕΕ είναι μία ιστορική δημοκρατική κατάκτηση των λαών της Ευρώπης.
Τα όργανα και οι λειτουργίες της, αποτελούν θεματοφύλακα του Κράτους Δικαίου για τα κράτη-μέλη. Γεγονός που μπορεί να επιβεβαιώσει και η ελληνική κοινή γνώμη, μιας και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί είναι αυτοί που ανέδειξαν και ερεύνησαν τα ζητήματα της ελληνικής δημοκρατίας. Ζητήματα όπως η υπόθεση των υποκλοπών και το εγκληματικό δυστύχημα των Τεμπών.
Παρά, όμως, τα βαθιά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική δημοκρατία, οφείλουμε να τονίσουμε πως δεν υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση νοθείας των εθνικής εμβέλειας εκλογικών διαδικασιών. Οι προτάσεις για διεθνή εποπτεία το μόνο που καταφέρνουν, είναι να φουσκώνουν τα πανιά της αντιπολιτικής και της ακροδεξιάς και να συντείνουν στην υπονόμευση της δημοκρατίας.
Οι επικείμενες ευρωεκλογές, αφορούν τη μάχη της δημοκρατίας και του ευρωπαϊκού ιδεώδους απέναντι στην ακροδεξιά και στις δυνάμεις της εθνικιστικής αναδίπλωσης. Η ρητορική, το ύφος και οι πρακτικές, που δυστυχώς φαίνεται να επικρατούν και σε πολιτικούς σχηματισμούς που ισχυρίζονται πως ανήκουν στην προοδευτική παράταξη, μπορούν ενδεχομένως να οδηγήσουν και σε φαινόμενα εγχώριου «τραμπισμού».
Η πιθανότητα να εγκλωβιστεί η ελληνική κοινωνία σε εκλογικά ψευτοδιλήμματα επιλέγοντας τον λιγότερο επικίνδυνο πρωθυπουργό, είναι ορατή . Το παράδειγμα της Γαλλίας με την αντιπαράθεση μεταξύ Μακρόν και Λεπέν, μεταξύ νεοφιλελευθερισμού και ακροδεξιάς, είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα σε μια Ευρώπη που διολισθαίνει σε ατραπούς που την απομακρύνουν από το όραμα της ενοποίησης, της διεύρυνσης και της εμβάθυνσης.
Απέναντι στις εκτιμήσεις για τη ραγδαία άνοδο των αντιευρωπαϊκών δυνάμεων του ανορθολογισμού, η Νέα Αριστερά θα δώσει τη μάχη για μια Ευρώπη βιώσιμης παραγωγής, καινοτομίας και γνώσης στην υπηρεσία των κοινωνικών αναγκών. Μια Ευρώπη ισότητας και αλληλεγγύης, οικολογική και περιβαλλοντικά βιώσιμη. Μια Ευρώπη δημοκρατίας και δικαιωμάτων. Πολυπολιτισμική, συμπεριληπτική, φεμινιστική, πολύχρωμη. Μια Ευρώπη ειρήνης και κοινής ευημερίας.
Και για μια Ελλάδα υψηλών στόχων και προσδοκιών. Συμβάλλοντας στη διαμόρφωση των συνθηκών για την συγκρότηση μιας διαφορετικής πρότασης εξουσίας που θα δίνει όραμα και θα πείθει πως τα πράγματα μπορούν να πάνε αλλιώς. Θα πείθει πως ο ριζοσπαστικός εκσυγχρονισμός του κράτους και η βελτίωση της ποιότητας ζωής των εργαζομένων δεν είναι ουτοπία αλλά αυτονόητη συνθήκη για ένα ευρωπαϊκό κράτος.
Η Νέα Αριστερά δεν εμφανίστηκε στα πολιτικά πράγματα της χώρας ως ακόμη μία εκδοχή του χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος, ούτε για να δώσει ανέξοδες και αόριστες υποσχέσεις. Αλλά για να ενώσει τις δυνάμεις της με την κοινωνία που δεν συμβιβάζεται με την σημερινή κατάσταση, και για να καταθέσει μια ριζοσπαστική πολιτική πρόταση που θα στηρίζεται σε συγκεκριμένους άξονες, όπως:
• Φορολόγηση του μεγάλου πλούτου: Να πληρώσουν την κρίση αυτοί που κερδίζουν από αυτή.
• Όχι στην κούρσα των εξοπλισμών: Τα χρήματα για τα F35 να τροφοδοτήσουν το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης της Παιδείας και της Υγείας.
• Στέγη για όλους και όλες: Απαγόρευση της Golden Visa και προγράμματα επιδότησης των νέων ανθρώπων για να αποκτούν πρόσβαση στην αξιοπρεπή στέγη.
• Δίκαιη κλιματική μετάβαση: Πλήρης απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, σχέδιο για την ανάπτυξη των ΑΠΕ, επένδυση σε ενεργειακές κοινότητες, σύγκρουση με τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα που κερδοσκοπούν.
• Χωρισμός κράτους-εκκλησίας: Είναι η ώρα τα πενήντα χρόνια της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας να σημαδευτούν από μια μεγάλη προοδευτική αλλαγή. Είναι η ώρα του ειλικρινούς διαλόγου και της αντίστοιχης νομοθετικής πρωτοβουλίας.
• Οικοδόμησης της εμπιστοσύνης προς τους θεσμούς: Η τραγωδία των Τεμπών και η διαχείρισή της, η προσπάθεια συγκάλυψης, πρέπει να αποτελέσουν αφορμή που θα οδηγήσει τη χώρα σε μια νέα και προσδιορισμένη προσπάθεια αποκατάστασης της εμπιστοσύνης των πολιτών στη Δημοκρατία μας.
Οι παραπάνω προτεραιότητες και διεκδικήσεις δεν αποτελούν μέρος μιας συνθηματολογίας για προεκλογικούς σκοπούς. Αλλά αφορούν τις νικηφόρες μάχες που θα δώσει η Νέα Αριστερά τα επόμενα πολλά χρόνια, στην Ελλάδα και στη Ευρώπη.
