Του Ιάσονα Αποστολάκη
Στη ζωή καλό είναι όταν έχουμε κάποια δεδομένα μπροστά μας υγιώς να προβληματιζόμαστε, προκειμένου να δούμε τις αιτίες σε ένα πρόβλημα ή προβλήματα. Αν τα θεωρούμε βέβαια ως τέτοια.
Τα δεδομένα από την πρόσφατη απογραφή πληθυσμού δείχνουν πως για τον Δήμο Βόλου ο μόνιμος πληθυσμός ανέρχεται σε 138.865 κατοίκους έναντι 144.449 το 2011.
Μη βιαστεί κάποιος να τα πει πως ευθύνεται μόνο η υπογεννητικότητα.
Ναι και άλλοι Δήμοι της Περιοχής εμφάνισαν μείωση, τι γίνεται όμως με γειτονικές πόλεις ανάλογου μεγέθους; Διότι ο Βόλος πρέπει να συγκρίνεται με ανάλογα μεγέθη και πόλεις.
Ο Δήμος Λαρισαίων λοιπόν και σε αντίθεση με τον Βόλο κατέγραψε αύξηση πληθυσμού από 162.591 το 2011 σε 164.381. Συγκράτησε δηλαδή τον πληθυσμό του και τον αύξησε έστω και λίγο μέσα σε αυτή τη δεκαετία πρωτοφανούς κρίσης, μνημονίων και καταστροφής που υπέστησαν παραγωγικοί τομείς πανελλαδικά.
Κάτι έκαναν μάλλον κάπως καλύτερα από εμάς στο Βόλο.
Μήπως το αναπτυξιακό μοντέλο της περιοχής επιδεινώνει μια ήδη υπάρχουσα προβληματική κατάσταση; Μήπως τα Χριστουγεννιάτικα λαμπάκια και οι φιέστες δεν είναι σοβαρό αναπτυξιακό μοντέλο που ειδικά σε σταθερές θέσεις εργασίας έχει πολύ μικρό αντίκτυπο; Μήπως δεν είναι ο Βόλος πλέον τόσο ελκυστικός προορισμός ειδικά για τους νέους όντας από τους πρωταθλητές στην ανεργία; Μήπως η περιβαλλοντική επιβάρυνση από ξεδιάντροπους και «αδύνατο» να εντοπιστούν ρυπαντές προκαλεί υποβάθμιση της ποιότητας ζωής που χαλά το αφήγημα του «Ι Love Volos» ;
Το σίγουρο είναι πως κανείς και όταν λέω κανείς συμπεριλαμβάνω και αυτούς που επευφημούσαν το σλόγκαν «Θα κάνω το Βόλο Μονακό!» δεν μπορεί να αισθάνεται πως όλα βαίνουν καλώς.
