Γράφει ο Απόστολος Παντσάς
Μου προκαλεί κατάπληξη η βίαιη και αψυχολόγητη αντίδραση και οι επιθέσεις εναντίον του Διονύση Σαββόπουλου που δήλωσε ότι στηρίζει Μητσοτάκη και επιθυμεί αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας. Γούστο του και καπέλο του! Μπράβο του! Δημοκρατία έχουμε και οι πολίτες δικαιούνται να ψηφίζουν ό,τι γουστάρουν, όπως επίσης και να το δηλώνουν ευθαρσώς. Τι το περίεργο; Γιατί, όποιοι άλλοι δικαιούνται να δηλώνουν ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΜέΡΑ25 κλπ; Αυτοί είναι πιο Έλληνες, πιο Δημοκράτες, έχουν περισσότερα δικαιώματα; Δεν νομίζω!
Θυμίζω ότι ο μεγάλος Μίκης είχε διατελέσει υπουργός του πατρός Μητσοτάκη και ακόμη περισσότερο είχε ηγηθεί, από το καροτσάκι, λίγο πριν πεθάνει της μεγάλης συγκέντρωσης στο Σύνταγμα για το Μακεδονικό, ενάντια στη συμφωνία των Πρεσπών. Μπράβο του. Έτσι πίστευε, έτσι έπραττε. Πίσω είχε στοιχηθεί ευκαιριακά ό,τι πιο οπισθοδρομικό και συντηρητικό υπήρχε στη χώρα!
Θυμίζω ότι ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος και ο Στέφανος Μάνος, αυτοί οι πρωθιερείς του νεοφιλελευθερισμού είχαν μπει στο ψηφοδέλτιο Επικράτειας του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Μπράβο τους. Ήταν τολμηροί και το έκαναν!
Έχω έναν φίλο, τον Ανδρέα Ρουμελιώτη, με τον οποίο έχουμε «τσακωθεί» δια ζώσης ατέλειωτες ώρες στο παρελθόν. Ιδεολογικά ήταν και είναι στον αριστερίστικο χώρο, ίσως και λίγο αναρχοαυτόνομος. Χθες ανέβασε μια φωτογραφία αγκαλιά με το Νιόνιο δηλώνοντας ότι για πρώτη φορά στη ζωή του θα ψηφίσει τον Πινόκιο (εννοεί τον Κ. Μητσοτάκη).
Ο Ανδρέας έχει μια βιωματική σχέση με τον Σαββόπουλο από τη νεαρά ηλικία όταν εργαζόταν στο ΠΟΝΤΙΚΙ κι αργότερα στην Ελευθεροτυπία και την εφημερίδα των Συντακτών. Ήταν και υποψήφιος βουλευτής με το ΜέΡΑ25 στις προηγούμενες εκλογές. Μπράβο του! Μαγκιά του!
Ελεύθεροι άνθρωποι είμαστε, ελεύθερα εκφραζόμαστε, ελεύθερα εκλέγουμε κατά καιρούς αυτούς που κρίνουμε ότι πρέπει να εκλεγούν με τα προσωπικά μας κριτήρια.
Η κομματική ή και η ιδεολογική επιλογή δεν είναι δέρμα για να το φοράμε πάντα, βρέξει χιονίσει! Λευκοί, Μαύροι, Κίτρινοι. Δεν είμαστε Κινέζοι και μένουμε Κινέζοι μέχρι να μας βάλουν στο κασόνι.
Ο Μήτσος πάλι, ένας τυχαίος ταλαίπωρος Έλληνας Μήτσος που όλα του τα χρόνια ψήφιζε Πινόκιο, αποφασίζει να ψηφίσει κάτι άλλο, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΜέΡΑ25. Μπράβο του! Τι θα γίνει; Θα τον κρεμάσουμε στα μανταλάκια; Εντάξει δεν είναι ο μέγας στιχουργός, ο εμβληματικός συνθέτης. Είναι ένας απλός Μήτσος. Είναι όμως ο Τσε Γκεβάρα που με τα ροζιασμένα χέρια του στα χωράφια, στη φάμπρικα, στη θάλασσα, πάλεψε για το μεροκάματο έθρεψε παιδιά, τα σπούδασε, στήριξε εγγόνια. Μπράβο του!
Γιατί θα πρέπει να έχουμε δυο μέτρα και δυο σταθμά; Ποιος ορίζει το σωστό και το λάθος στην δημοκρατική επιλογή του άλφα ή του βήτα κόμματος; Σε τι διαφέρει όποιος το κάνει από εκείνους τους παπαδόπληκτους που ρίχνανε στη φωτιά τα βιβλία του Καζαντζάκη χρόνια πριν; Σε τι διαφέρουμε από τον ανόητο εκείνο Μητροπολίτη που είπε ότι τα Τέμπη ήταν η τιμωρία του Θεού, επειδή δεχόμαστε τους γάμους των ομοφυλοφίλων; Σε τίποτε δεν διαφέρουμε όταν ρίχνουνε στην πυρά το αναφαίρετο δημοκρατικό δικαίωμα της προσωπικής επιλογής. Είμαστε ίδιοι! Γινόμαστε μικροί βρικόλακες που για να τραφούμε ρουφάμε το αίμα από την πραγματική Δημοκρατία! Με αυτό το Ντιρλαντά του Φαρισαϊσμού αφυδατώνουμε την ελεύθερη βούληση και σέρνουμε το χορό του Ζαλόγγου το Τσάμικο της υποκρισίας. Γινόμαστε παρτενέρ στο ταγκό του ολοκληρωτισμού.
Ο Βολταίρος είχε πει «διαφωνώ μαζί σου αλλά θα αγωνιστώ μέχρις εσχάτων για να μπορείς να εκφέρεις την άποψη σου».
Μπράβο στο Νιόνιο, μπράβο στον Ανδρέα και μπράβο στο Μήτσο, που μας δίνουν ένα χαστούκι, μια καμουτσικιά μπας και συνέλθουμε και καταλάβουμε την ουσία της Δημοκρατίας.
