Αναλύει ο Απ. Παντσάς
Το κακό όνειρο του Μπέου και των συνεργατών του (αν υπάρχει δηλαδή και κάποιος που να εκπροσωπεί αυτό το σπάνιο είδος στο «πέταλο» με τους αυλοκόλακες και τους ιδιοτελείς …κλακαδόρους του) από χτες μετατράπηκε σε εφιάλτη. Όσο έδυε ο ήλιος και φώτιζε το πολύχρωμο, πολυκομματικό μέγα πλήθος που γέμιζε ασφυκτικά κήπους, διαδρόμους, βεράντες του Ξενία, τόσο ο πανικός της δημοτικής αρχής χτυπούσε κόκκινο. Και αυτό για τρείς λόγους. Το πλήθος ήταν μέγα, το πάθος και η αισιοδοξία μέγιστα, οι θέσεις και το πρόγραμμα σαφέστατα, κατανοητά και πάνω απ όλα πολιτικά και ευπρεπή. Χωρίς βρισίδια και εξυπνακισμούς. Ο Νίκος Παπαπέτρος δεν είχε ανάγκη να καταφύγει σε ψευτο μάγκικες, χιλιοειπωμένες ατάκες και τσιτάτα του πεζοδρομίου. Δεν αισθανόταν ανεπαρκής ή αδαής για να κρυφτεί πίσω από αυτές. Μίλησε όμως για τα πεζοδρόμια, τους δρόμους, την υγεία , την κοινωνική παρέμβαση, το νερό, το περιβάλλον. Με λόγο μεστό και τετράγωνο κατέθεσε προτάσεις και σκέψεις, ανησυχίες και τα θέλω του για την πόλη. Σε αρκετές αποστροφές του λόγου του, όχι μόνο δεν μηδένισε έργα της σημερινής δημοτικής αρχής αλλά το αντίθετο, δήλωσε ότι είναι υποχρέωσή του να τα προχωρήσει, να τα κάνει πιο λειτουργικά, πιο χρήσιμα στον πολίτη. Χωρίς βερμπαλισμούς και ωραιολογίες έπιασε το σφυγμό των αναγκών της πόλης και έδωσε την υπόσχεση να την πάει μπροστά. «Δεν είμαστε απέναντι σε κανέναν. Είμαστε με τους πολίτες, και αυτούς που θα μας ψηφίσουν, αλλά και εκείνους που στο παρελθόν είχαν επιλέξει η πόλη να πορευτεί με την λογική και την πολιτική του νυν δημάρχου και ενδεχομένως το πράξουν ξανά. Είμαστε με την πόλη και το μέλλον της το οποίο προβλέπεται αβέβαιο και ζοφερό αν η πολιτική αυτή συνεχιστεί για ακόμη τέσσερα χρόνια».
Η πόλη δεν γεννήθηκε τη μέρα που εξελέγη ο Μπέος δήμαρχος. Έχει κοπιάσει, ιδρώσει, ματώσει πολύς κόσμος για να στηθεί και να σταθεί όλο αυτό το μαγικό σκηνικό που διαμορφώνουν ο Βόλος και η κοινωνία του. Με τα λάθη, τις αστοχίες τους, αλλά και το πολύ μεγάλο έργο υποδομών και έγνοιας για τους ανθρώπους, δημιούργησαν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του. Την Ιστορία του δηλαδή που όσο και αν προσπαθεί ο όποιος ευκαιριακός σφετεριστής, δεν θα μπορέσει ποτέ να την οικειοποιηθεί.
Στο απλοϊκό ερώτημα γιατί να ψηφίσω Παπαπέτρο, η απάντηση είναι βαθιά πολιτική και εξόχως απλή. Η νυν δημοτική αρχή έχει δώσει το πολιτικό της στίγμα, το ποιοτικό της υπόβαθρο, τις προτεραιότητες που θέτει. Βιτρίνα ή ουσία; Προγραμματισμός ή ευκαιριακά πυροτεχνήματα; Συνομιλία με την διαφορετική άποψη ή δογματική, ιδεοληπτική εμμονή;
Εννέα χρόνια έκανε δόγμα και «αλήθειες» στα ΜΜΕ που τον υπηρετούν αδιαλείπτως πιστά το λαϊκό ρητό που λέει «κάθε ψέμα έχει μια δόση αλήθειας και κάθε αλήθεια μια δόση ψέματος» . Μόνο η ποσόστωση ψέμα-αλήθειας στο ρητό αυτό, έβγαζε μάτια και προκαλούσε θυμό σε κάθε πολίτη που έστω και εκ του μακρόθεν μάθαινε τι συνέβαινε στην πραγματικότητα. Ο τύπος το τερμάτιζε με κάθε ευκαιρία. 95-99% ψέμα, ψιχία αλήθειας για όλα. Κλασσικό παράδειγμα οι αστείες δικαιολογίες για το πώς έφτασε 20 εκατομμύρια ευρώ το φέσι της ΔΕΥΑΜΒ στη ΔΕΗ. Από τηλεοράσεως, άνετος, υπεράνω πάσης υποψίας με τον τηλεοπτικό Ιόλαο (ξέρετε τον πασαδόρο των μεσημεριανών σώου) να τον λιβανίζει αυτόν και τις σαθρές δικαιολογίες του.
Σεβασμός στην Ιστορία της πόλης ή απαξιωτικός μηδενισμός των πάντων. Σεβασμός του απέναντι που μπορεί να έχει άλλη άποψη ή κοινωνικός, δικαστικός, ηθικός διασυρμός του; Προσωπικά δεν με ενοχλεί αν μέσα στον οίστρο του μεγαλείου λέει και καμιά υπερβολή, καμιά χοντράδα, καμιά μπαρούφα. Καθόλου! Ισως έτσι γίνεται πιο ανθρώπινος, πιο κοντινός. Εντάξει! Αλλά αυτός ο τρόπος ύπαρξης, αυτό το modus operandi, ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί εννέα χρόνια τώρα συστηματικά, πέρα από την ακραία του αδυναμία να λειτουργήσει πολιτικά και να φερθεί σαν πρώτος πολίτης της πόλης, αποκαλύπτει κάτι αρρωστημένο, κάτι βαθιά απάνθρωπο και εξόχως επικίνδυνο. Φανερώνει ότι στην πράξη μισεί όποιον δεν ρίχνει νερό στο μύλο της προσωπικής του ματαιοδοξίας, των προσωπικών του, ιδιοτελών, επιδιώξεων. Όχι μόνο μισεί, αλλά επιθυμεί διακαώς και να τον τιμωρήσει, να τον διασύρει. Ένα τέτοιο τύπο ανθρώπου θα τον ήθελες να τον κάνεις φίλο; Δεν νομίζω!
Τότε γιατί να θέλεις να τον κάνεις δήμαρχο, αφού πλέον ξέρεις τι καπνό φουμάρει; Τώρα όλοι ξέρουμε!
Αν, λοιπόν, με ξαναρωτήσετε γιατί πρέπει να ψηφίσει κανείς Παπαπέτρο, θα σας πω απλά γιατί είναι ένας άνθρωπος που θα θέλατε να κάνετε φίλο χωρίς να κοιτάτε την πλάτη σας, χωρίς να φοβάστε να του πείτε τις σκέψεις σας μην τον βρείτε απέναντί σας και το κυριότερο είναι ότι και ο Παπαπέτρος θα θέλει να σας κάνει φίλο χωρίς να μετράει τι θα κερδίσει απ αυτή τη φιλία. Γιατί είναι ένας καθημερινός άνθρωπος ζυμωμένος με το αλάτι και τον ιδρώτα αυτής της πόλης από το πρώτο του κλάμα. Είναι ακριβώς ότι και σεις με ένα παραπανίσιο από εσάς προσόν: στέκεται απέναντι σε ένα δομημένο σύστημα εξουσίας που ψεύδεται, λοιδορεί ασύστολα, σπιλώνει πρόσωπα, θεσμούς και χαντακώνει την πόλη κάθε μέρα που περνάει. Και το να στέκεσαι απέναντι σε ένα σύστημα είναι παλικαριά ολκής. Του ιδίου αλλά και των συμπολιτών μας που συνθέτουν, κατά τη γνώμη μου, το πιο αξιόλογο, το πλέον πολυσυλλεκτικό ψηφοδέλτιο που έχει παρουσιαστεί ποτέ σε εκλογές στο Βόλο.
