Γράφει ο Απόστολος Παντσάς
Εννοείται ότι ο Κουρέτας είναι στα πέριξ, από το πρωί ως το βράδυ στη γύρα και πολλές φορές από το βράδυ ως το πρωί στα γραφεία της Περιφέρειας να μαζεύει τα ασυμμάζευτα, να αναμετριέται με τα λασπόνερα, τις εργολαβίες που σέρνονται ακόμη από τα χρόνια του Ιανού, τις κραυγαλέες αστοχίες της προηγούμενης διαχείρισης. Εννοείται ότι είναι άγρυπνος αλλά όχι στο Σιάτλ. Η διατύπωση εξόχως παραβολική έχει όλη τη δυναμική της επόμενης μέρας Κουρέτα στο περί του πρακτέου, στην καθημαγμένη Θεσσαλία. Εμπεριέχει, αν θέλετε, και όλη τη φιλοσοφία της νέας Περιφερειακής αρχής ότι από εδώ και πέρα τελειώνουν οι πλακίτσες, οι προμελέτες για τις προμελέτες και οι μελέτες των οποίων η εκτέλεση χάνεται στο βάθος των δεκαετιών. Η μαγική λέξη είναι «άγρυπνος». Η πολιτική λέξη κλειδί που κρύβεται από πίσω είναι «δεν μασάμε επιστημοσύνη». Καλώς να έρθουν οι Ολλανδοί, και οι Βάσκοι, και οι Ινδιάνοι της Αμερικής, αλλά δεν θα αγοράσουμε πανάκριβα καθρεφτάκια που ο λαός θα πληρώσει με αίμα. Θα ακούσουμε, θα κρίνουμε, θα αντιπροτείνουμε και φυσικά θα κάνουμε ό,τι είναι καλύτερο και ό,τι χρειάζεται η περίπτωσή μας. Η κεντρική ιδέα του σχεδίου των Ολλανδών είναι γνωστή. Είναι τάχα η ιδεώδης για το γεωγραφικό ανάγλυφο της Θεσσαλίας; Οι πρόσφατες καταστροφές μήπως τελικά τεκμηριώνουν την ακαταλληλότητά του; Με ποιο κόστος όλο αυτό; Και σε τι βάθος χρόνου;
Η ρήση Κουρέτα «Άγρυπνος στο Σιάτλ» είναι όλα τα λεφτά. Μην παραπλανάσθε από το γεγονός ότι παραπέμπει στην υποψήφια για δυο όσκαρ ρομαντική κομεντί του 1993. Κάλλιστα θα μπορούσε θα κάνει αναφορά στην άλλη γνωστή οσκαρική ταινία με τον Κέβιν Κόσνερ «Χορεύοντας με τους λύκους», αλλά ο Περιφερειάρχης μάλλον επέλεξε, ίσως για αυτή τη φάση, πιο ραφινάτο χιούμορ.
…Λίγα λόγια για το έργο …Χήρος αρχιτέκτονας από το Σικάγο μεγαλώνει μόνος του, πλέον, τον 8χρονο γιο του και μετακομίζει για μια καινούργια ζωή στο Σιάτλ. Βλέποντας τον πατέρα του να μοιρολατρεί μόνιμα για την απώλεια της γυναίκας του, ο πιτσιρικάς τον παγιδεύει και τον αναγκάζει να βγει σε ραδιοφωνικό talk show για να πει τον πόνο του. Ως αποτέλεσμα, εκατοντάδες γυναίκες από ολόκληρη την Αμερική προσφέρονται να τον γνωρίσουν! Και φυσικά κάποια στιγμή προκύπτει ένας Μεγάλος Έρωτας που λύνει το θέμα. Instant classic. Στην περίπτωσή δεν αναζητείται νύφη αλλά η πιεστική ανάγκη του τόπου να βγεί από το τέλμα (κυριολεκτικά και μεταφορικά).
