Τα ακραία καιρικά φαινόμενα διαδέχονται το ένα το άλλο και τείνουν να εξελιχθούν σε εφιαλτική κανονικότητα. Έτσι, καθόλου τυχαία ο νέος περιφερειάρχης , έδωσε βάρος στα ζητήματα πολιτικής προστασίας. Οι πυρκαγιές, οι πλημμύρες βρέθηκαν στο επίκεντρο μιας στρατηγικής πριν αναλάβει τυπικά την ηγεσία της Θεσσαλίας γιατί η πολιτική προστασία δεν αφορά μόνο τη διαχείριση μιας κρίσης ή τη διαχείριση συνεπειών μετά την κρίση. Δεν αφορά αποκλειστικά τις ζωές που απειλούνται ή τις περιουσίες που χάνονται. Σχετίζεται με το σύνολο της οντότητας της Θεσσαλίας, αλλά και της χώρας, αν σκεφτεί κανείς πως η οικονομική αιμορραγία για την αντιμετώπιση των ζημιών, ακόμα και σε νεά έργα, προκύπτει από το πλεόνασμα που οι πολίτες δημιουργούν μέσα σε κρίση βαθιά. Αντί οι πόροι να κατευθυνθούν σε πολιτικές στήριξης των πολιτών, κατευθύνονται σε αποκαταστάσεις και αποζημιώσεις. Οι πολίτες χρηματοδοτούν τα “γεφύρια της Αρτας” για την κατασκευή των οποίων έχουν δαπανηθεί δισεκατομμύρια που τα πήραν τα ρέματα.
Ορθά ο Κουρέτας έδωσε βάση στην πολιτική προστασία με στρατηγικό ορίζοντα γιατί είναι η βάση του για τον ολιστικό επανασχεδιασμό μιας ανταγωνιστικής περιφέρειας. Χωρίς ισχυρή πολιτική προστασία η Θεσσαλία θα είναι ένας “παρίας” με κατεστραμένη οικονομία που θα ζει από την κρατική αρωγή.
