Γράφει ο Α. Παντσάς
Προ μηνών βρέθηκα στη Λάρισα και σε έναν πολυσύχναστο δρόμο έπεσα πάνω στον νέο περιφερειάρχη, τον Δημήτρη Κουρέτα ο οποίος μόλις αποχωρούσε από μια σύσκεψη σε μεγάλο φορέα της πόλης. Οι τελευταίοι μήνες του 2023 και οι πρώτοι του 2024 ήταν προφανώς terra ignota, άγνωστη γή, ενός καινούργιου κόσμου γραφειοκρατίας, διαδικασιών αλλά και ευκαιριών και προκλήσεων γι’ αυτόν και τους ανθρώπους του. Φυσικά και δεν έπρεπε να τα κάνουν όλα από την αρχή!
Έπρεπε όμως να τα μάθουν όλα, να ξηλώσουν ή να ράψουν και να τα αλλάξουν ίσως όλα! Το προηγούμενο μοντέλο διαχείρισης είχε αποτύχει τραγικά. Τα γεγονότα το απέδειξαν. Οι πολίτες με την ψήφο τους το απαίτησαν με ένα τρόπο κραυγαλέο. Μια ψήφος αναπάντεχη, ανατρεπτική, απαιτητική. Μια ψήφος όμως που έγινε αυτόματα δεσμευτική για τον αποδέκτη της.
Στην τυχαία συνάντηση με τον περιφερειάρχη αντελήφθην πόσο δεσμευτική την εννοεί και ο ίδιος.
«Δημιουργούμε μεγάλα πράγματα στην πολιτική προστασία. Θέλουμε ηρεμία να το ολοκληρώσουμε το έργο και μετά να το δοκιμάσουμε. Μετά εσείς οι πολίτες, πείτε ότι θέλετε με αυστηρή κριτική», μου είπε και γι΄αυτό το έργο το τηλέφωνό του χτυπούσε ασταμάτητα. Ο Περιφερειάρχης πότε μιλούσε στο τηλέφωνο με τους Πυροσβέστες που εκείνη την ώρα είχαν συνάντηση ενημέρωσης και προγραμματισμού, πότε μου εξηγούσε ποιο γραφείο διαμορφώνει για να κάνει τι, ποια τηλεόραση θα ελέγχει τι, ποια συστήματα θα κουμπώσουν στο κτίριο. Μιλούσε με ένα πάθος για την παρακολούθηση κάθε σπιθαμής της Θεσσαλίας που ήταν σαν να έβλεπα το σύστημα.
«Θα δώσουμε τέλος στο « σπασμένο τηλέφωνο» που στοίχισε ζωές και περιουσίες στους πολίτες. Θα δώσουμε τέρμα στο « πάρε την αστυνομία, την πυροσβεστική, τον Δεσπότη», τέρμα στην μεταβίβαση των ευθυνών από το ένα σώμα στο άλλο , από τον ένα υπεύθυνο στον άλλο». Μιλούσε και τα μάτια του γυάλιζαν. Το κορμί του είχε τεντώσει σαν χορδή τόξου τη στιγμή που μου εντόπιζε τα κύρια σημεία της νέας δομής που οργάνωνε. Τόση ήταν η έξαψη. Τόσος ο συνεπαρμός του. Χωρίς να κλείσω τα μάτια έβλεπα ήδη σκηνές από αμερικάνικη ταινία σε φιλμ καταστροφής. Τηλεοράσεις παντού, μηχανήματα να λένε άγνωστο τι, φώτα, λαμπάκια να αναβοσβήνουν, τηλέφωνα να χτυπάνε δαιμονισμένα, άνθρωποι να τρέχουν πάνω κάτω, με χαρτιά στα χέρια και τηλέφωνα στα αυτιά.
«Ακριβώς αυτό θα δείς, μια ταινία» μου απάντησε ο Περιφερειάρχης σε μια ερώτηση που δεν του έκανα αλλά την μάντεψε. «Περίμενε λίγο και θα δεις ακριβώς αυτό» επανέλαβε με ικανοποίηση και υπερηφάνεια.
«Τέλος στην πραγματικότητα όπου ένας υπάλληλος με δυο τρία τηλέφωνα να χτυπάνε δαιμονισμένα, να μην καταλαβαίνει τι του λένε , να μην ξέρει κατά που να κάνει και ποιόν να πρωτοβοηθήσει. Αυτό ήταν η Πολιτική Προστασία στην περιφέρεια μέχρι χθες»
Τώρα όλα στο monitor της τεχνολογίας. Των καμερών. Των εξειδικευμένων ατόμων που παρακολουθούν, εντοπίζουν, καταχωρούν και δρομολογούν παρεμβάσεις.
Θα δούμε ακριβώς αυτό. Αυτό που είδε και ο υπουργός Κικίλιας και θαύμασε. Αυτό που είδαν και οι πολίτες στην μικρή αυτή δοκιμασία των προηγούμενων ημερών που λειτούργησε σαν πρόβα generale. Προφανώς η κακοκαιρία της προηγούμενης Παρασκευής δεν έχει καμία σχέση ούτε με τον Daniel/Elias ούτε με τον Ιανό. Καμία απολύτως, για να εξηγούμεθα. Όμως ήρθε και λειτούργησε σαν test, σαν δοκιμή. Και πέτυχε να δείξει το δρόμο ώστε στα πιο δύσκολα να είμαστε προετοιμασμένοι. Δείγμα πολιτικής γραφής Κουρέτα και αυτό του το αναγνωρίζουμε. Είμαστε εδώ να περιμένουμε και την καλή συνέχεια σε τόσες και τόσες άλλες αρμοδιότητες της Περιφέρειας που ήταν σε νάρκη.
