Ο Απόστολος Στραγαλινός είναι γνωστός ως ένας από τους καλύτερους μεταφραστές γερμανικών λογοτεχνικών κειμένων. Ανάμεσα στους συγγραφείς που έργα τους έχει μεταφέρει στη γλώσσα μας συγκαταλέγονται οι: Μπέρνχαρντ Σλινκ, Βόλφγκανγκ Χέρντορφ, Χέρμαν Έσε, Φραντς Κάφκα, Αντρέ Κούμπιτσεκ κ.ά.
Πρόσφατα, και έχοντας τη μεταφραστική εμπειρία μιας ευθύβολης αναζήτησης της σχέσης ατόμου και κοινωνίας/πολιτικής, κυκλοφόρησε και τη συλλογή Το πρωί που θα φύγουμε, όπου περιλαμβάνονται δέκα δικά του διηγήματα μέσω των οποίων καταγράφεται αυτή η σχέση, έτσι όπως εκφράζεται σε άτομα κυρίως της χώρας μας μετά την εμπειρία της οικονομικής κρίσης της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα, αλλά και τη διάψευση όσων προσδοκιών είχαν δημιουργηθεί εκεί κάπου στα τελευταία χρόνια του 20ού.
“Το πρωί που θα φύγουμε” θα παρουσιαστεί στον Βόλο στις 31 Μαϊου.
Σήμερα που γιορτάζεται η παγκόσμια ημέρα βιβλίου απαντά ο συγγραφέας με με ποιον ήρωα ταυτίζεται περισσότερο μέσα από τις σελίδες των βιβλίων που έχει βάλει την υπογραφή του ως μεταφραστής. “Αγαπώ όλους τους ήρωες και αντι-ήρωες για τους οποίους γράφω. Αν επέλεγα έναν όμως, αυτός θα ήταν ο Κλέμενς από το Απόκρυφο Βερολίνο (Φραντς Χέσσελ, εκδ. Κριτική). Θα σας μεταφέρω μόνο ένα απόσπασμα των σκέψεών του και δεν θα πω κάτι άλλο:
Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί κάποιοι ισχυρίζονται ότι οι λέξεις είναι άδειες από σημασία. Δεν είναι ο ήχος τους γεμάτος περιεχόμενο; Οι λέξεις είναι μαγικές, και όποιος τις μεταφέρει, πρέπει να γνωρίζει το χάρισμα τους και τον κίνδυνο στον οποίο αφήνεται. Όποιος μνημονεύει λέξεις, καλεί τα πνεύματα αυτών που τους ανήκουν”.
Αυτή είναι για μένα και η μέγιστη ευθύνη του μεταφραστή και του συγγραφέα που αμφότεροι κομίζουν μηνύματα. Να μεταφέρουν, να κουβαλούν τις λέξεις με επίγνωση του κινδύνου και σεβόμενοι τα πνεύματα στα οποία οι λέξεις ανήκουν”.
