Απορούν ή και ενοχλούνται ορισμένοι από τις διαστάσεις που έχει πάρει στα media η επικείμενη παρουσία πολλών χιλιάδων φίλων του Παναθηναϊκού στο Βόλο, αλλά το θέμα σ’ αυτή την περίπτωση δεν είναι ούτε «φιλο-παναθηναϊκό» για να… πουλήσουν τα μέσα ενημέρωσης τώρα που οι Πράσινοι είναι στα high τους, ούτε στενά οπαδικό. Το θέμα είναι πολύ μεγαλύτερο και σημαντικότερο απ΄ότι (του) φαίνεται. Και συνδυάζεται με τις εκδρομές οπαδών σχεδόν όλων των «μεγάλων» στην εφετινή σεζόν.
Οι φίλοι της ΑΕΚ πήγαν στη Λαμία και στη Λιβαδειά, δεν άνοιξε μύτη. Οι φίλοι του Παναθηναϊκού πήγαν στην Λαμία, του Ολυμπιακού στην Τρίπολη και στο Αγρίνιο, του ΠΑΟΚ επίσης στη Λιβαδειά, συνέβη το ίδιο. Δεν θα γίνεται παντού και πάντα! Στο Ηράκλειο ο Καρεμπέ μάζευε πέτρες από τον αγωνιστικό χώρο, στο Παναιτωλικός – ΑΕΚ απαγορεύτηκε η είσοδος στους φιλοξενούμενους, στο Βόλος – Αρης ο Μπέος δεν συμφώνησε για τους φίλους των Κίτρινων, το ίδιο και ο ΟΦΗ για το ματς με τον Παναθηναϊκό. Μπορεί να συμβαίνει, όμως, συχνότερα συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια. Όταν επί πολλά έτη το χρώμα είναι «μαύρο» και οι επαρχιακές κερκίδες σχεδόν παντού άδειες με λίγες εξαιρέσεις, δεν μπορούμε να πάμε απευθείας στο «άσπρο». Θα περάσουμε από το στάδιο του «γκρι». Αυτό που μπορούμε να περάσουμε εφέτος και του χρόνου.
Γι’ αυτό και είναι τεράστιας σημασίας αυτή η εκδρομή των φίλων του Παναθηναϊκού στο Βόλο. Όπως και όλες οι υπόλοιπες εκδρομές των «μεγάλων» στην επαρχία στην τρέχουσα σεζόν. Δεν έμειναν, δα και… αμέτρητες αγωνιστικές. «Φάγαμε» το 1/3 της regular season και στα play offs ο κάθε «μεγάλος» θα έχει μόνο τους δικούς του στην έδρα του: οι συνθήκες για παρουσία οπαδών σε εκτός έδρας ντέρμπι πιθανότατα δεν θα ωριμάσουν ποτέ. Ωριμάζουν, όμως, για τα ματς στο Ηράκλειο, στα Γιάννενα, στην Τρίπολη, στο Βόλο, στο Αγρίνιο, στη Λαμία, στη Λιβαδειά. Γιατί όχι και στη Νίκαια και στο Περιστέρι, αν και εντός Αττικής ο κίνδυνος είναι πάντα μεγαλύτερος.
Εφόσον οι «μεγάλοι» λοιπόν, αναλαμβάνουν την ευθύνη για τυχόν επεισόδια των (εκτός έδρας) οπαδών τους, το μπαλάκι πέφτει σ’ εκείνους που γουστάρουν το παρεάκι, το τραγούδι, τον πανηγυρισμό, την απογοήτευση, το «experience». Είναι η μεγάλη ευκαιρία της πλειονότητας που το γουστάρει με τρέλα όλο αυτό και θα είναι κρίμα να πάει χαμένη. Σημαντικό ρόλο θα παίξει και η ευελιξία της αστυνομίας (πρόληψη, επιτήρηση, έλεγχος, χωρίς προκλήσεις), αλλά και η σχέση των στελεχών κάθε ΠΑΕ με τους οργανωμένους οπαδούς της, καθώς όπως μπορεί να καταλάβει και ο πιο αδαής, είναι ανέφικτη η οργάνωση εκτός έδρας οπαδικής παρουσίας χωρίς συνεννόηση και συνεργασία με το club.
Eιδικά για τον Παναθηναϊκό και ειδικότερα για το ματς στο Βόλο – για το οποίο θα αναφερθούμε εκτενέστερα το Σάββατο – η παρουσία τόσο μεγάλου όγκου οπαδών θα μπορούσε ενδεχομένως να λειτουργήσει ως «αναισθητική» παγίδα στην περίπτωση που ο γηπεδούχος βρισκόταν ενδεχομένως στις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας. Στην περίπτωση που ο Παναθηναϊκός είχε ως στόχο απλώς την έξοδο στην Ευρώπη και όχι την κατάκτηση του τίτλου.
Στην περίπτωση που είχαμε δει σημάδια υποτίμησης του αντιπάλου πριν από δύο εβδομάδες στη Λαμία ή αν ο Παναθηναϊκός είχε στον πάγκο του έναν «Πογιάτος», έναν «Κορμπεράν», έναν «Στραματσόνι» που άργησαν να καταλάβουν ή δεν αντιλήφθηκαν ποτέ τι εστί «Αστέρας», «Βόλος», «Πανιώνιος». Να το αντιμετωπίσει ο Παναθηναϊκός το ματς ως «ευκολάκι» ή «φιέστα» , αποκλείεται. Αν χάσει βαθμούς, θα τους χάσει για άλλους λόγους – ποδοσφαιρικούς ή και διαιτητικούς – πάντως όχι επειδή χιλιάδες φίλοι του έδωσαν έξτρα κίνητρο.
Ψάχνει γρήγορα, ζητούμενο η αποφασιστικότητα
Κι ενώ το πρωτάθλημα «σπριντάρει» προς τη διακοπή του λόγω Μουντιάλ (χωρίς να το πολυκαταλάβουμε σε τρεις εβδομάδες… πάπαλα ο πρώτος γύρος!) ο Παναθηναϊκός ψάχνει από τώρα για τους παίκτες που θα χρειαστεί στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. Δεν γνωρίζω αν ήταν οι σοβαροί τραυματισμοί των Αϊτόρ – Τρουϊγέ που ενεργοποίησαν περισσότερο τον μηχανισμό, αλλά σε κάθε περίπτωση καλά κάνει. Το πρόβλημα, όμως, στις προηγούμενες μεταγραφικές περιόδους δεν ήταν η αναζήτηση. Ηταν η απόφαση. Η’, μάλλον, η αναποφασιστικότητα!
Σ’ αυτή τη φάση που διανύει η ομάδα – ακόμα κι αν τερματίσει δεύτερη στο τέλος του πρώτου γύρου που λέει ο λόγος – καλείται να αξιοποιήσει ενόψει της μεταγραφικής περιόδου τέσσερα μεγάλα όπλα. Το πορτοφόλι του Αλαφούζου που είναι ορθάνοιχτο, το mood του Αλαφούζου που είναι σε φάση «διάλεξε και πάρε» χωρίς να παρεμβαίνει προς το παρόν στο μεταγραφικό πλάνο, το ότι ξέρει επακριβώς τι χρειάζεται στο ρόστερ του και την τυφλή εμπιστοσύνη της συντριπτικής πλειονότητας των οπαδών του Παναθηναϊκού στον Γιοβάνοβιτς που ακόμα και τον Ροντρίγκο Σόουζα να έπαιρνε (αλησμόνητη επιλογή Κώστα Αντωνίου επί πολυμετοχικότητας) θα έλεγε «δεν πειράζει, ξέρει ο Ιβάν…».
Δεν χωρούν συναισθηματισμοί στις μεταγραφές
Ο Παναθηναϊκός δεν χρειάζεται δέκα μεταγραφές για να τρέχει και να μην φτάνει. Χρειάζεται τέσσερις στοχευμένες. Δύο εξτρέμ (δύο, όχι έναν!), δημιουργικό μέσο με μικρή «απόσταση» από τον Μπερνάρ διότι απλούστατα δεν διαθέτει άλλον και οπωσδήποτε ικανότερο αναπληρωματικό φορ από τον Φώτη Ιωαννίδη. Δυστυχώς, σ’ αυτή τη φάση δεν χωρούν συναισθηματισμοί, διότι τέτοια ευκαιρία για κατάκτηση πρωταθλήματος με χαμηλότερο μπάτζετ από τους ανταγωνιστές του ο Παναθηναϊκός δεν θα ξαναβρεί! Αν κάποιοι παίκτες «υποβιβαστούν» στην ιεραρχία, ας αποδείξουν στις προπονήσεις και στον αγωνιστικό χώρο μετά τις μεταγραφές ότι αξίζουν μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής: ο Γιοβάνοβιτς είναι δίκαιος μέχρι… αηδίας, αλλά πάνω από την ομάδα δεν θα βάλει κανέναν.
Αλλωστε, αν ο Παναθηναϊκός στερέψει από επιλογές στα 21 ματς πρωταθλήματος εντός του 2023 εκ των οποίων τα 15 θα είναι εναντίον ΑΕΚ, Ολυμπιακού, ΠΑΟΚ, Αρη, Βόλου (5 στη regular season + 10 στα play offs χωρίς να συνυπολογίζουμε τα παιχνίδια Κυπέλλου!) δεν θα κατηγορήσει κάποιος τους παίκτες που «υποβιβάστηκαν». Στη διοίκηση και στον προπονητή θα ανήκει η ευθύνη…
Πηγή: gazzetta.gr
