Στις 7 Ιανουαρίου πέθανε στο Καζαβίτι της Θάσου ο κορυφαίος Γερμανός ζωολόγος, γεωλόγος και εθνολόγος Thomas Schultze-Westrum. Ανθρωπος που λάτρεψε την ελληνική φύση, έκανε τη χώρα μας δεύτερη πατρίδα του εδώ και 50 χρόνια και είναι εμπνευστής και δημιουργός του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Αλοννήσου – Βόρειων Σποράδων, με επίκεντρο την προστασία της μεσογειακής φώκιας. Σ’ αυτόν οφείλεται η «ανακάλυψη» της monachus monachus από την Ευρώπη και τα προγράμματα προστασίας της.
Στις 11 Ιανουαρίου η σορός του αποτεφρώθηκε και, όπως ήταν η επιθυμία του, η τέφρα του αποτέθηκε στη ρίζα ενός χιλιόχρονου πλάτανου στο χωριό του – γιατί χωριό του θεωρούσε ο γεννημένος στο Βερολίνο ερευνητής το Καζαβίτι. Ο Γιάννης Βλάικος, που έχει διατελέσει στέλεχος του Φορέα Διαχείρισης του Πάρκου και θεωρεί τον Thomas εκτός από φίλο και πνευματικό πατέρα του στον αγώνα για την προστασία της άγριας πανίδας, έχει ετοιμάσει έναν εκτενή αποχαιρετιστήριο απολογισμό της δράσης του κορυφαίου ερευνητή, ενώ κατάφερε να ψηφιοποιήσει και να υποτιτλίσει στα ελληνικά το εμβληματικό ντοκιμαντέρ του Schultze για τις φώκιες της Αλοννήσου, που η προβολή του το 1977 στο γερμανικό κανάλι ZDF και σε πολλά ακόμη ευρωπαϊκά τηλεοπτικά δίκτυα αποτέλεσε την αφορμή της εκστρατείας για την προστασία της μεσογειακής φώκιας.
Ο Thomas Georg Hans Schultze-Westrum γεννήθηκε το 1937 στο Βερολίνο. Το 1957 άρχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Ταξίδεψε ως ερευνητής σε Ασία, Αφρική, Λατινική Αμερική, μελετώντας αρχέγονους πολιτισμούς και ανεξερεύνητες περιοχές. Στο διάστημα αυτό ήρθε πολλές φορές στην Ελλάδα και δη στην Αλόννησο. Στις Β. Σποράδες ξεκίνησε έρευνες από το 1957.
Εχει επίσης κάνει ζωολογικές και εθνολογικές έρευνες στην Κρήτη και στη Θάσο. Οπως ο ίδιος έχει αφηγηθεί, όταν το 1976 πρότεινε στο ZDF να χρηματοδοτήσει ντοκιμαντέρ για την ελληνική φύση, η αντίδραση των υπεύθυνων ήταν να γελάσουν λέγοντας. «Εκεί κάτω είναι ένας ξερότοπος. Μόνο αρχαία έχει σπαρμένα παντού». «Κάνετε λάθος», τους απάντησε ο Thomas. «Η Ελλάδα έχει την πιο πλούσια φύση στον κόσμο». Αυτή ήταν η αρχή μιας ερευνητικής περιπέτειας και βιωματικής σχέσης με την Ελλάδα που κράτησε 50 χρόνια.
