Τι να πρωτοµαζέψει; Η μια πόρτα έχει φρακάρει, δεν μπορεί καν να τη σπρώξει. Στο διπλανό δωμάτιο έπιπλα και κρεβάτι ήρθαν πάνω κάτω, λες και ο χείμαρρος ανακάτεψε τα σωθικά του σπιτιού. Ο 88χρονος Κώστας Τσιργής κάθεται στο πεζούλι και κοιτάζει έναν εκσκαφέα να φορτώνει βουνά λάσπης σε μια καρότσα. Δεν μπορεί να αναζητήσει μέσα στον σωρό φωτογραφίες από τα νιάτα του, όταν διέσχιζε τις θάλασσες με ποντοπόρα πλοία. Πλέον του έμειναν μόνο οι αναμνήσεις. Ο έμπειρος ναυτικός γνωρίζει από φουρτούνες και κυκλώνες, είχε δαμάσει πολλά κύματα στην καριέρα του. Κινδύνεψε όμως να πνιγεί στη στεριά, μέσα στο σπίτι του, στη Μηλίνα Μαγνησίας.
Το νερό έφτασε εδώ στις 5 Σεπτεμβρίου, σε τρία κύματα, το ένα πιο ορμητικό από το άλλο. Ο κ. Τσιργής ήταν μαζί με τον κουνιάδο του. Είχαν ρίξει τα σώματά τους πάνω στην εξώπορτα για να αποτρέψουν την εισβολή του χειμάρρου. Μάταιος κόπος. «Ηταν νύχτα, πίσσα σκοτάδι, άκουγες το μπουμπουνητό και έλεγες θα φύγει το σπίτι όλο», λέει ο 88χρονος. Μιλάει για ταξίδια του με φορτηγά πλοία σε περισσότερα από 40 κράτη, διηγείται πώς παλιά μετέφερε νταλίκες από τον Βόλο στη Συρία. «Ηταν δύσκολα στη θάλασσα, μεγάλα τα βαπόρια, αλλά τα φέρναμε βόλτα», λέει. «Τέτοιο πράγμα όμως δεν είχα ξαναδεί. Να έρχεται το νερό, παγωμένο και να σκέφτεσαι πάει, τελείωσα».
Ο κουνιάδος του ανέβηκε σε μια σόμπα, ενώ εκείνος κατάφερε να γαντζωθεί σε έναν καναπέ για να κρατήσει το κεφάλι του πάνω από το νερό. Βραχύσωμος όπως είναι, η στάθμη θα τον κάλυπτε ολόκληρο. Δεν μπορεί να εξηγήσει πώς τα κατάφεραν, αλλά τελικά βγήκαν από ένα παράθυρο και γλίτωσαν. Στα χωριά του Πηλίου, μία εβδομάδα μετά τον κατακλυσμό, δεν έχει γίνει ακόμη πλήρης αποτίμηση του μεγέθους της καταστροφής. Η πτυσσόμενη γέφυρα που έστησαν οι μηχανικοί των Ενόπλων Δυνάμεων στα Καλά Νερά αποκατέστησε πρόσφατα την οδική σύνδεση με το Νότιο Πήλιο, πολλοί δρόμοι όμως ακόμη παραμένουν απροσπέλαστοι ή επικίνδυνοι. Εξω από τη Μηλίνα μια μικρή γέφυρα πλάτους το πολύ 20 μέτρων, προδίδει πόση ήταν περίπου η κοίτη του ρέματος πριν από την κακοκαιρία. Πλέον το φάρδος του χειμάρρου μπορεί να ξεπερνάει αυτό ενός γηπέδου ποδοσφαίρου. Ο δήμαρχος Νοτίου Πηλίου, Μιχαήλ Μιτζικός, επιβλέπει έναν εκσκαφέα καθώς ανοίγει τον δρόμο που οδηγεί προς τον Πλατανιά. Θα χρειαστούν και άλλες, πολλές παρεμβάσεις για να φτιαχτεί το οδικό δίκτυο. Είναι τόσα τα πληγέντα μέρη, τόσο διάσπαρτα στον χάρτη της Μαγνησίας, που παραμένει άγνωστο πότε και πώς θα ξεκινήσει σε αυτά η αποκατάσταση. Οι κάτοικοι της Μηλίνας και του Πλατανιά περίμεναν χθες με αγωνία να φτάσουν τα πρώτα συνεργεία καταγραφής των ζημιών. Ο Κώστας Γκουτζίνης, πρόεδρος κοινότητας στη Μηλίνα, λέει ότι τουλάχιστον δέκα σπίτια σβήστηκαν από τον χάρτη, έφυγαν μέσα στη θάλασσα. Και οι υπόλοιπες κατοικίες του χωριού, όμως, πνίγηκαν στη λάσπη. «Σε όσα σπίτια υπήρχε πόρτα ή παράθυρο από τη μεριά που ερχόταν το ρέμα, μπήκε νερό μέσα. Δεν ξέρω πόσα έμειναν ανέπαφα», λέει και προσθέτει ότι τουλάχιστον η καταστροφή δεν έγινε δέκα ημέρες νωρίτερα, όταν η περιοχή ήταν γεμάτη με τουρίστες, κοντά στα 2.000 άτομα, κυρίως οικογένειες με μικρά παιδιά.
Αυτοοργάνωση
Οσο οι ντόπιοι έμεναν για ημέρες χωρίς νερό και με λιγοστές προμήθειες, μόνη λύση ήταν η αυτοοργάνωση. Ο Παναγιώτης Αγκο περιγράφει πώς ξεκίνησαν να βοηθούν μια χούφτα άνθρωποι με όσα μέσα είχαν στη διάθεσή τους, με τρία φτυάρια στην αρχή και κάποια άλλα εργαλεία και με ένα βυτίο με νερό που τους έφεραν από την Αργαλαστή. Καθάρισαν όπου μπορούσαν, όσο η μητέρα του μαγείρευε στο οικογενειακό εστιατόριο με τη συνδρομή και άλλων συντοπιτών μέχρι και 300 μερίδες φαγητού την ημέρα και τις μοίραζαν σε όσους είχαν ανάγκη.
«Ηταν νύχτα, πίσσα σκοτάδι, άκουγες το μπουμπουνητό και έλεγες θα φύγει το σπίτι όλο».
Πλάι του η Κυριακή Παλιατσά κρατάει σημειώσεις σε κόλλες Α4, όσες παρέμειναν στεγνές. Εκεί έχει καταχωρίσει ονόματα ντόπιων και τουριστών, τις μερίδες που χρειάζονται, τις διαθέσιμες προμήθειες και τις προσφορές που έχουν φτάσει στο χωριό. Το σπίτι των γονιών της διαλύθηκε, αλλά εκείνη αντί να παραιτηθεί από κάθε προσπάθεια μπροστά στο μέγεθος της καταστροφής που μπορεί να σε αδρανοποιήσει, εδώ και ημέρες καταγράφει μαζί με άλλους εθελοντές τις ανάγκες όλων.
«Τουλάχιστον 100 άτομα προσφέρθηκαν να με φιλοξενήσουν. Είμαστε τουριστικό χωριό και υπάρχει αλληλεγγύη», λέει ο Τάσος Αναγνώστου που φτυαρίζει τη λάσπη από το πατρικό του στη Μηλίνα. Ζει μόνιμα στον Βόλο, ήρθε όμως εδώ για να φροντίσει το σπίτι των γονιών του. Την ημέρα που φούσκωσαν τα νερά ένας φίλος του περιέγραφε σε μήνυμα τι είχε ζήσει. Του έλεγε πώς δυο άτομα γλίτωσαν τελευταία στιγμή από πνιγμό και πώς άλλος ένας τα μεσάνυχτα κατάφερε να πιαστεί από τα κάγκελα άλλου σπιτιού και δεν παρασύρθηκε στη θάλασσα. «Εμάς μας όρμηξε το νερό μέσα από τρεις πόρτες και μας εγκλώβισε. Εριξε και κοπανούσε τη μητέρα μου», του έγραψε.
Η βαλίτσα με το τούλι
Παρόμοια ορμή είχε και άλλος χείμαρρος στα Ποτιστικά. Εκεί παραθέριζε σε ένα συγκρότημα κατοικιών ένα νιόπαντρο ζευγάρι Αυστριακών το οποίο εδώ και ημέρες αγνοείται. Το αυτοκίνητό τους παραμένει ακόμη παρκαρισμένο σε ένα χωράφι. Μέλη της ΕΜΑΚ μαζί με ειδικά εκπαιδευμένο σκύλο έψαχναν για ίχνη τους, χωρίς αποτέλεσμα. Πρόσφατα εντοπίστηκε το σώμα μιας γυναίκας σε άλλη παραλία, χιλιόμετρα μακριά, αλλά δεν είναι οπτικά αναγνωρίσιμο. Η ταυτοποίηση θα γίνει μέσω DNA για να διαπιστωθεί σε ποιον ανήκει.
Το σπιτάκι του ζευγαριού απείχε περίπου 80 μέτρα από την παραλία, τα νερά όμως το παρέσυραν στη θάλασσα. Ενας πυροσβέστης που γνωρίζει καλά την περιοχή εξηγεί ότι σε ένα βράχο, πάνω στον οποίο σκάνε ακόμη μαύρα από τη λάσπη κύματα, βρέθηκε η ντουλάπα από το δωμάτιο του ζευγαριού. Εκεί κοντά φέρεται να εντοπίστηκε και μια βαλίτσα, με το νυφικό τούλι μέσα.
Πηγή: kathimerini.gr
