Ο εβδομαδιαίος διαγωνισμός ανοησίας ολοκληρώθηκε με επιτυχία και έχουμε νικητή. Τα ευχάριστα νεα. Ούτε ο νικητής δεν παίρνει στα σοβαρά τις ανοησίες του.
Πριν από μερικές ημέρες, ο και δήμαρχος Βόλου Α. Μπέος ανακοίνωσε πως στις προθέσεις του είναι να γκρεμίσει το αθλητικό κέντρο της Νέας Δημητριάδας και να κατασκευάσει ένα πάρκο. Οι χρηματοδοτήσεις που έχουν δεσμευτεί για την ανακατασκευή του ΕΑΚ παραμένουν αναξιοποίητες, το πάρκο Ανδρέας Βαλαχής στη Νέα Ιωνία με χρηματοδότηση 10 εκατ. Ευρώ, παραμένει αλάνα και δεκάδες πάρκα στην πόλη είναι σκουπιδότοποι. Να πιστέψουμε εμείς οι αφελείς, πως υπάρχει σχέδιο να γκρεμιστεί το ΕΑΚ και μια έτοιμη μελέτη για ένα μεγάλο πάρκο.
Για λόγους όμως που αφορούν το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο, το οποίο πρέπει να αλλάξει τις χρήσεις γης, αλλά και μια σειρά από Νόμους που πρέπει να καταργηθούν, η υπόθεση γκρεμίσματος του ΕΑΚ είναι μια αστεία ιστορία.
Και φαντάζει ακόμη πιο αστεία τη στιγμή που για πολλοστή φορά τα τελευταία χρόνια η πόλη ζει στον πολιορκητικό κριό του ποδοσφαίρου, γιατί αυτή είναι η επαγγελματική ενασχόληση του κ. Α. Μπέου. Δημιουργεί ομάδες προς πώληση, όπως τον ΝΠΣ, και ποδηγετεί με όχημα τον δήμο τα τοπικά σωματεία, όπως η Νίκη. Τώρα, αποφάσισε να “αστειευτεί” με τον Ολυμπιακό Βόλου και να ανακοινώσει το γκρέμισμα της έδρας του. Για τους χιλιάδες όμως πολίτες, που δεν ασχολούνται με το ευγενές άθλημα του ποδοσφαίρου, η πρώτη προτεραιότητα δεν είναι η φιλοξενία μιας επιχείρησης -εν προκειμένω της ομάδας- σε ένα γήπεδο, αλλά η ασφάλεια των υποδομών του.
Γιατί όμως ο Α. Μπέος να ρίξει “βόμβα” σε έναν αθλητικό σύλλογο που ελέγχει απόλυτα την διοίκησή της;
Γιατί το “κουμάντο” της πόλης πρέπει οριζόντια να επιβάλλει διχαστικές λογικές, ώστε ο φόβος για την απώλεια κεκτημένων, να οδηγεί στην απόλυτη χειραγώγηση.
Η χειραγώγηση της διοίκησης της ομάδας είναι δεδομένη, αλλά μπορεί να σηκώσουν “κεφάλι” και να έχουν αξιώσεις, όπως την ανακατασκευή του ΕΑΚ, που είναι υποχρέωση του Δήμου.
Ο Ολυμπιακός πάντως δεν πρέπει να ανησυχεί. Θα εξακολουθεί να παίζει στο ρημαγμένο στάδιο, χωρίς να έχει καμία απαίτηση ανακατασκευής και αξιοποίησης των κονδυλίων, το κολυμβητήριο θα παραμένει κλειστό και η ζωή θα συνεχίζεται.
Οι λύσεις στα δομικά προβλήματα των υποδομών -εάν ποτέ υπάρξουν- θα δοθούν πρόχειρα και εκ των ενόντων και αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα που κατάματα πρέπει να δει η πόλη. Δεν είναι ζήτημα της ομάδας, δεν είναι ζήτημα κανενός επιχειρηματία.
Το πρόβλημα είναι πως το διαλυμένο στάδιο -που πρέπει κατά τον δήμαρχο ο οποίος δεν το ανακατασκευάζει, να γκρεμιστεί- θα εξακολουθεί να δέχεται φιλάθλους. Οξύμωρο, παράδοξο, επικίνδυνο; Αναμφισβήτητα.
Η διοίκηση της ομάδας αρκείται στο να παίζει “μπαλίτσα” στο γήπεδο και να έχει έδρα, γι΄αυτό και επιδεικτικά δείχνει υποτίμηση του προβλήματος της ασφάλειας και αρνείται να δει με ρεαλισμό την κατάσταση.
Σταδιακά και σχεδόν ανομολόγητα, παρότι η ασφάλεια είναι το πρώτο ζητούμενο, η υποταγή πήρε το πάνω χέρι και η προστασία των πολιτών μπήκε στο περιθώριο, όταν στο στάδιο γίνεται υποδοχή σχεδόν 1000 πολιτών.
Δυστυχώς οι προτεραιότητες δεν αφορούν την πόλη και δεν πρέπει κανείς να αναμένει λύσεις από ανθρώπους που είτε απλά επιζητούν φήμη, δόξα και δημοσιότητα, είτε μια καλή μπίζνα.
Δεν υπάρχει σήμερα καμία βούληση, ούτε κάποιο πλαίσιο μέσα στο οποίο θα μπορούσε να υποστηριχθεί μια από τις μεγαλύτερες αθλητικές δομές της πόλης γιατί κανείς δεν νοιάζεται. Μεταξύ μας, δεν υπάρχει καν συναίσθηση του κινδύνου.
Αλλά χωρίς συναίσθηση του κινδύνου πώς μπορεί να διαμορφωθεί μια πολιτική αποτροπής του;
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ
