Γράφει ο Απ. Παντσάς
Ελλάς, η χώρα μας η ρημαγμένη, είναι η θαυμαστή γη της φαιδράς πορτοκαλέας όπου το έλασσον γίνεται μείζον, το επουσιώδες κεντρικό θέμα, η μπάλα πάει μόνιμα στην κερκίδα και μείς μένουμε πάντα στο ίδιο έργο θεατές. Την ώρα που βράζει ολόκληρη η χώρα και τα μάτια των Ελλήνων είναι μόνιμα υγρά και σκοτεινά από την ατελείωτη γραμμή από τα φέρετρα, που η ανεπάρκεια διαδοχικών κυβερνήσεων αράδιασε πάνω στις σιδηροδρομικές γραμμές, περί άλλων τυρβάζουμε. Ενώ ολοένα και περισσότερο βγαίνει στην επιφάνεια το διαχρονικό έγκλημα σε βάρος του λαού και τα παιχνίδια που παίχτηκαν στην πλάτη του για μερικά (ακόμη) ευρωπαϊκά δις που δεν πήγαν ποτέ στην αναβάθμιση των σιδηροδρόμων αλλά στις τσέπες των καπάτσων, ημείς, «άδωμεν». Και ενώ κανένας δεν μας εξηγεί πώς στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ μείνανε τρείς και ο κούκος γιατί οι υπάλληλοι γίνανε μετακλητοί στα πολιτικά γραφεία, γιατί τα συστήματα ασφαλείας σταδιακά νέκρωσαν, γιατί τα τρένα τρέχανε στα τυφλά ολοένα και πιο γρήγορα για να γίνουν «ανταγωνιστικά» ξαφνικά ήρθε ο έρμος ο κ. Χαυτούρας και «έσωσε» την κατάσταση. Με ΕΔΕ, ιλιγγιώδους ταχύτητας που πρώτη φορά είδε το Δημόσιο, εξιχνιάστηκε εν μια νυκτί το «μεγαλύτερο» μυστήριο που αφορούσε αυτή την τραγωδία: ποιος, γιατί και με ποιόν «παράτυπο» τρόπο έδωσε αναρρωτική άδεια στον συνδικαλιστή του ΠΑΣΟΚ την επόμενη μέρα της τραγωδίας. Κανένα θέμα. Το κράτος λειτούργησε ακαριαία και άψογα. Βρήκε τον «ένοχο» αμέσως. Ακόμη καλύτερα που ο «ένοχος» ήταν και υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ.
Η μπάλα δεν πήγε απλώς στην κερκίδα, στα χωράφια κατέληξε!
Άστοχη και ενδεχομένως παράτυπη η ενέργεια των δύο γιατρών που από άγνοια, είμαι βέβαιος, για την βαρύτητα των ενεργειών τους έκαναν τη χάρη σε κάποιους και έβγαλαν σε αναρρωτική άδεια έναν από τα πρόσωπα του δράματος. Είμαι βέβαιος ότι όταν το έκαναν δεν ήξεραν καν περί τίνος επρόκειτο. Δεν είχαν καμία πρόθεση ούτε να εμποδίσουν τις έρευνες, ούτε να αθωώσουν κάποιους από κάτι. Χωρίς να είμαι νομικός εκτιμώ ότι ακόμη και αυτή ταύτη η ενέργειά τους δεν επηρέασε ουδέ κατ’ ελάχιστο την εξέλιξη των ερευνών, ή την απόδοση των ευθυνών. Άρα γιατί τόσος ντόρος; Ολόκληρος υπουργός να αναλύει στα κανάλια τα ντεσού της αναρρωτικής αδείας και να περιφέρει από κανάλι σε κανάλι την πρεμούρα του να τεθούν σε διαθεσιμότητα οι γιατροί λες και από αυτό κρέμονταν η μοίρα του τόπου, ή ότι έτσι θα μπορούσε να απαλύνει τον πόνο των χαροκαμένων γονιών. Φυσικά δεν ήταν τυχαίο. Ήταν απλώς χρήσιμο! Ήταν σαν να έλεγαν εν χορώ « ξεχάστε το έγκλημα, εδώ έχουμε ένα φοβερό πλημμέλημα». Το μόνο πού έκανε είναι να αποσπάσει την προσοχή του κόσμου, να ανακατέψει την τράπουλα των εντυπώσεων, να βάλει λίγο ΠΑΣΟΚ στην κουβέντα, να την αλλάξει, να νερώσει λιγάκι το πικρό ποτήρι που είναι αναγκασμένοι οι κυβερνώντες να πιούν μέχρι τελευταίας ρανίδας. Στην απέλπιδά τους προσπάθεια να βρουν ένα αποκούμπι, ένα ψέλλισμα, μια δικαιολογία, ο κ. Χαυτούρας ήταν ένα κάποιο σωσίβιο, ένας μικρός αλλά χρήσιμος αποδιοπομπαίος τράγος Γιατί, όπως έγραψε και ο Καβάφης … «τι θα γενούμε χωρίς βαρβάρους , οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις».
