Αναλύει ο Απ. Παντσάς
Υποθέτω ότι ο Αγοραστός στα πιο γλυκά του προεκλογικά όνειρα θα έβλεπε για αντίπαλό του ένα καθαρόαιμο Πασόκο, ει δυνατόν πάλι τον Τσιλιμίγκα που είχε να τον δει από τετραετίας διότι ήταν απλώς εξαφανισμένος, και ίσως ένα Συριζαίο με άλλο, επίσης καθαρόαιμο, ψηφοδέλτιο. Και εκεί που όλα έδειχναν ότι κάπως έτσι θα γίνει, του έκατσε Κουρέτας! Με επιστημονικό κύρος, συχνές επιβραβεύσεις της εργασίας του στο Πανεπιστήμιο, με εκπεφρασμένες οικολογικές ανησυχίες, λαϊκό λόγο και βίο και βέβαια με θαρραλέα κάθοδο σε εκλογές όταν αυτό έκρινε, ακόμη και όταν όλα μα όλα ήταν αποτρεπτικά. Με βασική πολιτική αναφορά το Κέντρο της σύνθεσης και της προοδευτικότητας τον βρίσκει απέναντι του. Θυμίζω εδώ ότι ήταν από τα πρώτους και δυναμικούς πολίτες που συνέπραξαν στην δημιουργία του Ποταμιού, άσχετα αν πολύ γρήγορα ο ‘Καίσαρας’ Σταύρος Θεοδωράκης τον εξωπέταξε λίγο μετά το συνέδριο του Λαυρίου άγνωστο για ποιούς λόγους. Βέβαια η αυτοκτονική διαχείριση στη συνέχεια από τη μεριά του Θεοδωράκη της πλέον δυναμικής προοπτικής δημιουργίας ενός ισχυρού κόμματος του προοδευτικού Κέντρου, μας λέει πολλά γιατί και για ποιους λόγους εξαφάνισε έναν έναν όποιον δεν υπηρετούσε το αδιαμφισβήτητο της πολιτικής του αυθεντίας!
Στις περασμένες εκλογές, λοιπόν, ο Κουρέτας έλαβε 22.677 ψήφους ήτοι το 5,42% των πολιτών της Θεσσαλίας και εξέλεξε 3 περιφερειακούς συμβούλους. Μόνος του! Χωρίς κόμματα, χωρίς σχεδόν προβολή από τα ΜΜΕ, χωρίς ιδιαίτερη προεκλογική καμπάνια! ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ μαζί είχαν επιλέξει Τσιλιμίγκα που πήρε 25,16%.
Στις προεκλογικές μου προβλέψεις δεν μου αρέσει να κάνω χρήση των πράξεων της Αριθμητικής (και των τεσσάρων) χρησιμοποιώντας τα ποσοστά παρελθόντων ετών, γιατί πάντα λένε ψέματα, και δίνουν λάθος αποτελέσματα! Μου αρέσει να διατυπώνω σκέψεις. Προφανώς και δεν είμαστε στο 2019. Ένα ολόκληρο σκηνικό έχει ανατραπεί ή ακόμη σωστότερα είναι ένα σκηνικό πολύ ρευστό και εξελισσόμενο δυναμικά. Φυσικά και το “πάνω χέρι” έχει η ΝΔ. Φυσικά και όλα δείχνουν είναι υπέρ της. Όμως, μια περίεργη κινητικότητα και μια αξιοπρόσεκτη ρευστότητα αφορούν δύο χώρους που πλήττουν ευθέως αυτήν την πρόβλεψη! Πλήττουν άμεσα το αναπόφευκτο του «θριάμβου» των συνδυασμών που θα κατεβάσει η ΝΔ. Και εξηγούμαι αμέσως. Εκτιμώ ότι αυτό ισχύει για όλη την Ελλάδα αλλά θα τολμήσω να αναλύσω τα της Θεσσαλίας.
Ο χώρος της ακροδεξιάς που προφανώς πήρε τα πάνω της στις τελευταίες εκλογές, μπήκε με τρία κόμματα στη Βουλή και ευελπιστεί να μακροημερεύσει στα έδρανά της. Άρα είναι σχεδόν υποχρεωμένος να εμφανιστεί, το ελάχιστο, στις περιφερειακές εκλογές για να κρατάει το ακροατήριο του ζεστό και ετοιμοπόλεμο, αλλιώς μέλλον στην Βουλή δεν θα μπορεί να ελπίζει να έχει. Αν κατεβάσει συνδυασμούς, τότε ένα γερό ποσοστό συντηρητικών πολιτών θα πάει εκεί και είναι βέβαιο ότι θα είναι μεγαλύτερο από το 2,53% που πήρε το ένα μοναδικό ακροδεξιό ψηφοδέλτιο των περασμένων εκλογών.
Ο άλλος χώρος στα αριστερά της ΝΔ είναι πράγματι σε υπαρξιακή περιδίνηση, αμηχανία, σύγχυση, όμως αυτό δεν αφορά τους πολίτες αλλά τους κομματικούς μηχανισμούς, τα πρωτοκλασάτα στελέχη, το ποιος θα φορέσει το στέμμα της Αριστεράς (ή Κεντροαριστεράς, διαβάστε το όπως θέλετε), το ποιός θα γίνει το αντίπαλο δέος στη Δεξιά. Με μια διασταλτική προσέγγιση μπορεί να δει κανείς τον χώρο αυτόν σαν πεδίο μάχης, αλλά ένα ενιαίο «όλον».
Ο Κουρέτας πρακτικά δεν υπήρξε ποτέ μέρος του προβλήματος! Ήταν και είναι έξω και υπεράνω και αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να εφευρεθεί! Ένα είδος απαραίτητου …Κυανόκρανου! Σαν μια ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ που μπαίνει ανάμεσα στα αντιμαχόμενα μέρη και επιβάλλει την ειρήνη! Άρα θεωρητικά μπορεί να καταργήσει τον πόλεμο που σε μακροσκοπικό Ελληνικό πεδίο υφίσταται ανάμεσα στα κόμματα και τα κομματίδια που συνθέτουν, ας πούμε αυθαίρετα έστω, το 50% του λαού.
Στο ΠΑΣΟΚ, όπως δείχνουν τα πράγματα, το είδαν έξυπνα και σωστά! Αφού πήραν τις αποφάσεις τους, έκαναν τα τηλεφωνήματα τους, τις επαφές τους, έκλεισαν, άφησαν και τον κάθε πικραμένο να γράψει το όνειρο της θερινής του νύχτας (είμαστε μέσα Ιουλίου μην το ξεχνάτε) υπό τύπον διαγγέλματος, να πει τον πόνο του στην οθόνη του υπολογιστή ή στο εκράν της τηλεόρασης και το έληξαν. Γρήγορα και σωστά. Στον ΣΥΡΙΖΑ, τώρα, υποθέτω ότι χωρίς τα γνωστά σκηνικά «πλουραλιστικών διαδικασιών» που φέρνουν λίγο σε κακοπαιγμένο μελό και στα οποία μας έχουν μαθημένους θα πάνε κατ’ ευθείαν στο ψητό και θα πουν ναι. Ο …Κυανόκρανος Κουρέτας σε αυτή τη φάση γι’ αυτούς θα είναι ένα διακριτικό, πολύχρωμο αλλά απολύτως αναγκαίο σωσίβιο, μιλώντας πάντα για τη Θεσσαλία.
Να γιατί αυτό όλο το μετεκλογικό τουρλομπούκι που θα νόμιζε κανείς ότι είναι μια ιδεώδης έως ονειρική προοπτική για τον Αγοραστό, στην πραγματικότητα, μέρα με την ημέρα, μετατρέπεται σε εφιάλτη. Κι αν αληθεύει ότι ο Κουρέτας σαν εργατικό μυρμήγκι όλη αυτή την τετραετία έκανε συλλογή από στοιχεία, παραλείψεις, ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, επιλεκτικές αποφάσεις και «φάουλ» της πρόσφατης θητείας Αγοραστού, τότε είναι σίγουρο ότι η περίοδος μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου θα έχει πολύ πολύ ενδιαφέρον.
