Συμπληρώνονται φέτος 69 χρόνια από τον φοβερό σεισμό, που άλλαξε άρδην την φυσιογνωμία της πόλης του Βόλου…
Ήταν δυο ημέρες μετά το Πάσχα, στις 19 Απριλίου 1955 και ώρα 6.47 μ.μ. όταν σεισμός έντασης 6,2 βαθμών Ρίχτερ «χτύπησε» τον Βόλο. Οι περιγραφές στις εφημερίδες είναι αποκαλυπτικές:
«…υπόκωφος βοή ηκούετο και σύννεφα σκόνης υψούντο υπέρ την πόλιν. Ήτο φανερόν ότι μεγάλη καταστροφή συντελείτο. Το παν εσείετο. Στέγαι, τοίχοι, λίθοι (…) κατέπιπτον με εκκωφαντικόν τρόπον. Η θάλασσα εις την παραλίαν εταράχθη σφοδρότατα» (εφ. Ταχυδρόμος, 20.4.1955).
Είχαν προηγηθεί έναν χρόνο πριν, στις 30.4.1954, ο σεισμός στις Σοφάδες, που προξένησε ζημιές σε εκατοντάδες οικοδομές του Βόλου, μεταξύ τους και το Δημαρχείο στο μέγαρο Σκενδεράνη, και στις 21.2.1955 ο σεισμός 4,6 βαθμών Ρίχτερ με επίκεντρο νοτιοανατολικά του Βόλου.
Τον σεισμό της 19ης Απριλίου 1955 ακολούθησε ισχυρός μετασεισμός δυο μέρες μετά στις 21 Απριλίου. Η Κοινή Έκδοσις των Πρωινών Εφημερίδων του Βόλου της 24ης Απριλίου κυκλοφόρησε με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Εσαρώθημεν» και τον τραγικό απολογισμό: 20.000 άστεγοι και μόλις 1.237 οικοδομές ανέπαφες σε σύνολο 10.047. Τελευταίο επεισόδιο στη σεισμική ακολουθία της περιόδου σημειώθηκε στις 8.3.1957 με δόνηση 6,5 βαθμών Ρίχτερ, που έπληξε κυρίως την περιοχή του Βελεστίνου, αλλά επέφερε σημαντικές ζημιές στα ήδη επιβαρυμένα σπίτια του Βόλου.
Η τελευταία ρεμπέτισσα Σωτηρία Μπέλλου, με το τραγούδι της καταγράφει την επίδραση που είχε ο σεισμός στην λαϊκή συνείδηση, κυκλοφόρησε μετά τους σεισμούς.
Απ΄του σεισμού την συμφορά
ένα θλιμένο βράδυ,
ο Βόλος ο περήφανος
κατάντησε ρημάδι.
Απ΄του σεισμού την συμφορά
κλαίνε μανούλες και παιδιά
Πάλι στα μαύρα ντύθηκαν
τα σπίτια τα καημένα,
και μοιρολόγια ακούγονται
μέσα στα γκρεμισμένα.
Απ΄ του σεισμού την συμφορά
κλαίνε μανούλες και παιδιά
Σώσε στον κόσμο Παναγιά
απ΄ του σεισμού την ζάλη,
ο Βόλος κι αν ερημαξε
θα ξαναγίνει πάλι.
Απ΄ του σεισμού την συμφορά
κλαίνε μανούλες και παιδιά
