Αφιερωμένη στη μνήμη των ιστορικών Αίγλης Δημόγλου και Γιάννη Κουτή που χάθηκαν απρόσμενα, είναι η φετινή Συνάντηση Λογοτεχνίας και Μουσικής που θα πραγματοποιηθεί και φέτος στο Κτήμα Θωμά Κοροβίνη, στα Πλατανίδια, την Παρασκευή 7 Ιουλίου 2023 στις 8.30 το βράδυ με διπλό δρώμενο.
Η Συνάντηση Λογοτεχνίας και Μουσικής που πραγματοποιείται κατά παράδοση από το 2010 περιλαμβάνει δύο εκδηλώσεις : Σύντομη παρουσίαση του μυθιστορήματος «Μπέμπης» του Θωμά Κοροβίνη – για τον δοξασμένο μουσικό του Πειραιά Δημήτρη Στεργίου ή Μπέμπη με εισηγητές τους συγγραφείς –φιλολόγους Κώστα Ακρίβο και Εύη Κουτρουμπάκη.
Θα ακολουθήσει πρωτότυπο μουσικοποιητικό καλλιτεχνικό πρόγραμμα διαρκείας δυόμιση ωρών με τίτλο «Ποίηση και αλητεία», το οποίο περιλαμβάνει ανάγνωση λυρικής και μαχητικής ποίησης του Θωμά Κοροβίνη από τον ίδιο, πλαισιωμένη με δικά του και άλλα τραγούδια και μουσικές από τρείς εξαιρετικούς νέους μουσικούς, τον Βαγγέλη Βραχνό, κοντραμπάσο, τον Περικλή Βραχνό, βιολί-κιθάρα και τον Αλέκο Τσολάκη, μπουζούκι-φωνή. Η ξεχωριστή αυτή εκδήλωση έχει δοκιμαστεί επαναληπτικά σε μπουάτ με ενθουσιώδη πρόσληψη από τους ακροατές της. Την εκδήλωση θα συντονίσει η δημοσιογράφος Ροσσάνα Πώποτα.
Σημειώνεται ότι λόγω αντικειμενικών δυσχερειών που προέκυψαν στους προγραμματισμένους συνδιοργανωτές που αναλάμβαναν διαδικαστικά θέματα όσοι επιθυμούν να παρακολουθήσουν την εκδήλωση θα πρέπει να έχουν μαζί τους καθίσματα και να έχουν μεριμνήσει για την προμήθεια ποτών και ελαφρού φαγητού. Υπενθυμίζεται τέλος ότι το Κτήμα του Θωμά Κοροβίνη βρίσκεται στα Πλατανίδια, στον κεντρικό δρόμο προς την παραλία.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ του Θωμά Κοροβίνη
Είναι πολύσημη η έννοια της αλητείας. Εμείς αγαπάμε όχι την αληταμπουρία, τον τυχοδιωκτισμό, τον τραμπουκισμό, ούτε την αληταρία της πολιτικής, των σκοτεινών γραφείων και των απρόσιτων σαλονιών. Αλλά την περιπλανώμενη ζωή, την πολυδαίδαλη διαδρομή καθενός προς την δική του Ιθάκη, τους «νέους με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες» του Οδυσσέα Ελύτη που κι ο ίδιος βαφτίστηκε με ποιητικό ψευδώνυμο παρωδώντας το «αλήτης», αυτό που οι ποιητές ονόμασαν «αλήτις μοίρα» και «αλήτης δρόμος», το «είμαστε αλάνια, διαλεχτά παιδιά μέσα στην πιάτσα» του Τσιτσάνη, τους ατέλειωτους «ωραίους αλήτες» της τέχνης και της ιστορίας, όπως, ο Ρεμπώ και ο Μπωντλαίρ, ο Καραϊσκάκης και ο Ανδρούτσος, ο Μπουκόφσκι και ο Μπάροουζ, ο Θεόφιλος και ο Χαλεπάς, η Μπίλλυ Χόλινταιη και η Τζάνις Τζόπλιν, η Κατερίνα Γώγου και ο Νικόλας Άσιμος, ο Παζολίνι και ο Ζενέ, ο Τζακ Κέρουακ και ο Άλεν Γκίνζμπεργκ, ο Βαμβακάρης και ο Μπάτης, η Μπέλλου και η Πολυδούρη, όλους εκείνους τους πλάνητες που καμιά επισημότητα δεν τους άγγιξε και καμιά περγαμηνή δόξας ή συσσώρευση πλούτου δεν ράγισε την αυθεντικότητά τους. Αυτούς που ακολουθώντας δρόμους λοξούς ο ανθρωπισμός και οι περιπλανήσεις τους ενδυνάμωσαν το κύρος τους. Γιατί την ψυχή τους την όριζε η πηγαία φλόγα ζωής και αγάπης προς τον συνάνθρωπο και η λατρεία της τέχνης τους που υπηρέτησαν με γνήσιο πάθος.
ΔΕΙΓΜΑ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΘΩΜΑ ΚΟΡΟΒΙΝΗ
ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ
Είπα να γράψω ένα ποίημα
Για τη βροχή που σμίγει με το δάκρυ των γκρεμών
Για τη βροχή που καταριούνται τα φρέσκα
μιζανπλί των κυριών
Για τη βροχή των λίγων που ευθυμούν
Για τη βροχή που πέφτει στα σπίτια των
εργένηδων με το κομμένο ρεύμα
Για τη βροχή που συντροφεύει την πίκρα των
στημένων εραστών
Για τη βροχή που αλλάζει την παράσταση στο
θέατρο του δρόμου
Για τη βροχή που δεν ξεπλένει το αίμα της
βεντέτας
Για τη βροχή που φέρνει η λιτανεία ενός λαού
που δεν είδε θεού πρόσωπο
Για τη βροχή που φτάνει στο βάθος της ρίζας
χωρίς να τσακίζει ούτ’ ανθό
Για τη βροχή που κατεβάζει αγριόχηνες σε
χωριά νηστικά
Για τη βροχή που χαρίζεται σε ναυαγούς και
υπόγεια
Για τη βροχή που εξαιρεί τ’ αδέσποτα
Για τη βροχή που μου ’βαλε κάποτε στο χέρι το
μολύβι
Για τη βροχή που σαν κατακλυσμός απέξω κι
από μέσα θα με πλύνει
