Αναλύει ο Απ. Παντσάς
Το αποτέλεσμα των εκλογών στην Περιφέρεια ήταν μια μεγάλη έκπληξη τόσο για νικητές όσο και για ηττημένους. Όσο πλησίαζε η 15η Οκτωβρίου το σκηνικό φαίνονταν ολοένα και πιο περίπλοκο, μα κανείς δεν μπορούσε να μαντέψει αυτό το 60-40 που έβγαλαν οι κάλπες. Ακόμη και οι συνήθεις «μετά Χριστόν προφήτες» περί αυτού σπανίζουν! Η υποτονικότητα που ήταν έκδηλη την εβδομάδα που προηγήθηκε δεν επιδέχονταν παρερμηνείας. Η διαφαινόμενη αυξημένη αποχή θεωρητικά ευνοούσε τον πρώτο, διότι αυτό συμβαίνει κατά μείζονα λόγο. Τα αποτελέσματα στην Αθήνα και στη Θεσσαλία έχουν μια μακρινή συνάφεια όμως δεν μπορούν να στηριχτούν στην ίδια ερμηνευτική βάση και αυτοί που βιάζονται να τα ευθυγραμμίσουν, κάνουν μεγάλο πολιτικό λάθος που σύντομα θα το βρουν μπροστά τους όταν θελήσουν να το αναγάγουν σε θεωρία και κλειδί εξελίξεων.
Το αποτέλεσμα της Αθήνας πυροδοτεί εξαιρετικά ενδιαφέρουσες, βαθύτερες πολιτικές αναλύσεις, που όμως δεν είναι αντικείμενο του παρόντος άρθρου. Επιβεβαιώνει την αρχή ότι στην πολιτική και στις εκλογές η «βεβαιότητα τρώει τον αφέντη», αλλά επ’ ουδενί λόγω σημαίνει ανατροπή του κομματικού σύμπαντος!
Το τι συνέβη όμως στη Θεσσαλία είναι άξιο προσοχής και ανάλυσης. Το αουτσάιντερ σήκωσε την μπάνκα και άφησε “παξιμάδι” τους μακάριους στο μικρόκοσμο του Παραδείσου τους! Με ελάχιστο προεκλογικό χρόνο στη διάθεσή του, με προεκλογικό προϋπολογισμό ύψους… εκλογών συνοικιακών συμβουλίων, χωρίς κανενός είδους συγκροτημένη ομάδα και βαθυστόχαστο επιτελικό σχεδιασμό. Με ένα σχήμα υποψηφίων βασικώς ετερόκλητο, με κραυγαλέα την ηρωική μεν αλλά ανομοιογενή και προσωποπαγή τακτική. Με αβέβαιο πολιτικό μπούσουλα, κατάφερε να κονιορτοποιήσει τη δομημένη, κομματικά και μονο –μπλοκ πλατφόρμα του επι 13 χρόνια κυβερνώντος σχήματος. Να εξουδετερώσει ένα σχήμα με απόλυτη πρόσβαση, στα όρια της ασυλίας, στα ΜΜΕ, κυρίως τα τηλεοπτικά όπου κυριαρχούσε με ένα λόγο που ανέδυε ηγεμονισμό, παντοκρατορία και κυρίως την προοπτική της βεβαίας νίκης. Μια βεβαιότητα που της έσπρωξε στα όρια της απάθειας, προ πλημμυρών εννοώ. Είχε δηλαδή όλα τα στοιχεία της εγκατεστημένης, κυρίαρχης, αδιαμφισβήτητης και νομοτελειακά προδιαγεγραμμένης να επιβληθεί, νίκης.
Αυτό το αναπότρεπτο σενάριο, ήταν δύο τα στοιχεία που το έκαναν σκόνη. Κατά κύριο λόγο οι δύο αλλεπάλληλες φυσικές καταστροφές (αφήνω τη φωτιά απέξω παρ’ όλο που και αυτή είχε αρχίσει να θέτει εν αμφιβόλω το αν η Περιφέρεια «αρμένιζε σωστά»). Στην πρώτη περίπτωση ο Ιανός, κυρίως για την περιοχή της Καρδίτσας, προετοίμασε το έδαφος και έβαλε τους πρώτους ψύλλους στα αυτιά του λαού για το που πάνε τα έργα, την ορθολογική διαχείριση των χρηματοδοτήσεων, πως φυτρώνουν οι νέες κατασκευαστικές, ποιοι νέοι εργολάβοι αναφύονται, με τι ρυθμό περπατάνε εργολαβίες κλπ. Το τελικό συμπέρασμα ήρθαν να το εμπεδώσουν οι καταστροφές του περασμένου μηνός, η αμηχανία, η ανεπάρκεια του μηχανισμού, αλλά και η ποιότητα των κατασκευών «που θα άντεχαν για 100 χρόνια» Και εκεί δρομολογήθηκε η κατάρρευση των φαβορί.
Δεύτερος λόγος, καθόλου αμελητέος που όμως οι κρατούντες τον αγνόησαν παντελώς, ήταν η φυσιογνωμία του αντίπαλου Περιφερειάρχη. Είχα την υπομονή να παρακολουθήσω μια ανούσια συνέντευξη του κ. Αγοραστού στην πανθεσσαλικής εμβέλειας τηλεόραση “TV THESSALIA” , εξόχως φιλική μαζί του, σχεδόν πασαδόρικη και έμεινα έκθαμβος από την ρηχότητα των θέσεων, τον άνευρο λόγο, την μόνιμο επωδό «λέει ψέματα ο Κουρέτας», «δεν καταλαβαίνει ο Κουρέτας», «αγνοεί ο Κουρέτας», όταν έξω από το στούντιο περνούσαν πέστροφες, τα χωράφια του κάμπου είχαν μετατραπεί σε λασπολίμνες, το στρατόπεδο του Στεφανοβικείου είχε σηκώσει πανιά για άλλη γη, άλλα μέρη, και η αρχαία Βοιβηίς (η Κάρλα) ζούσε και πάλι μέρες αρχαίας λαμπρότητος.
Ο πραγματικός νικητής ήταν ο συνετός, προσεκτικός λόγος, ευγενής λόγος του Κουρέτα συνεπικουρούμενος από τα φυσικά ακραία φαινόμενα ή το αντίστροφο, δεν έχει καμία σημασία. Το τελικό αποτέλεσμα όμως μοναδικό, ανελέητο και ανέλπιστο.
Και επειδή τελευταία νιώθω στον αέρα στη Μαγνησία (και στις κατ’ ιδίαν δηλώσεις εκλεγέντων στην πλειοψηφία) πώς χωρίς αυτούς τίποτε δεν θα γινόταν, θα τους θυμίσω ότι ήταν τόση μικρή η συνεισφορά τους στο τελικό αποτέλεσμα με τις 2500-3500 ψήφους του καθενός (με τρισταυρία παρακαλώ) που είναι πολύ μακριά από το να οριστεί σαν καθοριστική ή ανατρεπτική. Εν τω μικρώ του ο καθείς, σημαντική η συνεισφορά ναι, αλλά εν τω μικρώ του και ας μην το αγνοεί όποιος νομίζει ότι ήταν ο καταλύτης της ανατροπής. Τόσο μικρή η συνεισφορά που δεν επιτρέπει σε κανένα να επιδιώξει να καπηλευτεί τον θρίαμβο. Αυτά λένε οι αριθμοί, όχι εγώ.
Στην πραγματικότητα ο Κουρέτας νίκησε γιατί έδωσε στους Θεσσαλούς το αίσθημα της σοβαρότητας και την ελπίδα της ελπίδας. Νίκησε γιατί ο Αγοραστός προβλημάτισε, κούρασε και τελικά απογοήτευσε τόσο που ακόμη και οι ψηφοφόροι της ΝΔ ή τον καταψήφισαν ή απείχαν. Άρα, ας μην κοκορεύονται είτε στο ΠΑΣΟΚ είτε στον ΣΥΡΙΖΑ ότι νίκησαν κομματικά. Ας αφήσουν λοιπόν τον άνθρωπο να κάνει τις επιλογές που εκτιμά ότι πρέπει να κάνει, με βάση το δικό του αισθητήριο, με βάση το δικό του όραμα, και ας αφήσουν το διαμοιρασμό των κομματικών ιματίων της εξουσίας. Η διαδρομή του και η σοβαρότητά του δίνει τη δυνατότητα του ορθολογισμού και των ακριβοδίκαιων εκτιμήσεων. Η προσεχής πενταετία θα είναι γολγοθάς για τη Θεσσαλία και τον ίδιο γιατί οι πληγές χαίνουν ακόμη και τα μέσα θεραπείας εν πολλοίς άγνωστα είναι. Σ’ αυτό τον γολγοθά μόνον πιστούς και ικανούς βοηθούς θέλει να τον συνεπικουρούν. Και είμαι βέβαιος ότι θα πείσει τους πάντες να βάλουν σε δεύτερη μοίρα τις προσωπικές και κομματικές τους φιλοδοξίες. Ότι θα του επιτρέψουν να μην αναγκαστεί να κάνει κομματική αριθμητική με διαιρέσεις και ποσοστώσεις, αλλά να καταφέρει να βρεί τους κατάλληλους εκλεγμένους για τις κατάλληλες θέσεις. Η τακτική του κομματικού επιμερισμού μυρίζει πολιτική μούχλα και προδικάζει την αποτυχία. Είμαι σίγουρος ότι είναι μια κακοτοπιά που θα καταφέρει την αποφύγει, όσο και αν ωρύονται τα κόμματα πάνω στα οποία στηρίχτηκε.
Υστερόγραφο. Η πρωτιά στην Μαγνησία έχει ονοματεπώνυμο. Όχι δεν ήταν το περιπαθές φιλί του Μπέου –Αγοραστού που έμοιαζε με εκείνο στο στόμα του Μπρεζνιεφ με τον Χόνεκερ μπροστά στο τείχος του Βερολίνου 10 χρόνια πριν την πτώση του τείχους. Άλλο ήταν. Εδώ στη Μαγνησία είχε σφυρηλατηθεί μια συμμαχία που ξεκινούσε από τη ΝΔ και κάλυπτε όλο το υπόλοιπο κομματικό φάσμα έως τα όρια του ΚΚΕ. Το 38% του Παπαπέτρου ήταν μια πρόβα τζενεράλε του θριάμβου Κουρέτα στη Μαγνησία. Συμπαγές και αδιάρρηκτο πήγε στην κάλπη της αμέσως επόμενης Κυριακής και όλοι αυτοί είχαμε ποικίλες ιδεολογικές και πολιτικές προσεγγίσεις. Ας το σκεφτούν αυτό καλά όσοι θελήσουν να «βάψουν» κομματικά τον θρίαμβο του Κουρέτα.
