Ένας χρόνος συμπληρώνεται σήμερα από το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, κατά το οποίο 57 άνθρωποι, στην πλειονότητά τους νέοι, έχασαν τη ζωή τους όταν συγκρούστηκαν μετωπικά το τρένο Intercity και εμπορική αμαξοστοιχία, στις 23:22 της 28ης Φεβρουαρίου 2023. Με αφορμή τη σημερινή επέτειο, ο γιατρός Απόστολος Παντσάς αποτύπωσε στο ποίημά του με τίτλο “Άγουρα κορμιά, περαστικές ψυχές στου θανάτου το δρομολόγιο”, τα συναισθήματα πόνου και οργής για τον άδικο χαμό των 57 νέων ανθρώπων, που άφησαν την τελευταία τους πνοή στα συντρίμμια της φονικής σύγκρουσης:
Εκεί καταμεσής στο κάμπο στο έμπα Μάρτη αιματηρού,
περίσσεψε το θανατικό, ο θρήνος, ο καημός
Πάνω σε ράγες φθονερές,
μέσα σε βούρκο άλικο
πνίγηκαν άγουρα κορμιά, ζωές άδολες περαστικές.
Εκεί το Κακό στέρεψε πνοές,
δρεπάνισε αθώες μαρτυρικές ψυχές,
άμοιρες, ανεύθυνες των δεινών μας το ατελείωτο γαϊτανάκι
που άλλοι, χωρίς σταματημό, υφαίνουν χρόνια τώρα.
Περίσσεψε ο θρήνος, θέριεψε ο θυμός
κι ώρα την ώρα γίνηκε βοή κι αχός,
μαύρο μοιρολόι, των δοντιών τριγμός.
Περίσσεψε το δάκρυ κι έγινε θάλασσα πλατιά,
πλημμυρίδα με σκοτεινά νερά,
ποτάμι γοερό και για τις τρυφερές ψυχές,
κοίτη μέλανα Αχέροντα για τον νεκροπομπό Ερμή.
Κι απόμειναν μαρμαρωμένα της συμπόνιας τα λουλούδια
να τα δέρνει η βροχή.
Μούσκεψαν του πόνου τα στιχάκια,
ξεθώριασαν της αγέρωχης νιότης οι εικόνες
κι απόμεινε μόνη, άτολμη , φοβική
να χορεύει στο αγέρα η φλόγα από το κερί,
μόνη αυτή, μονάχα αυτή ζωντανή,
να τρεμοπαίζει με του Νοτιά τη λυπητερή πνοή.
Παγωμένη κι η βροχή που κλαίνε τα Ουράνια γοερά,
θυμωμένα αλλά βουβά,
τον τρόμο να ξεπλύνει από τις αποβάθρες, τα βαγόνια,
τις ματωμένες ράγες, τα παγωμένα τα μυαλά
λες και θα αρκούσε αυτή η νεροποντή να κάνει το θάμα,
της ντροπής το αίμα να ξεπλύνει,
των υπεύθυνων τις φονικές υπεροψίες,
των υποκριτών το παραπλανητικό το κλάμα,
των θεατρίνων τις ευκαιριακές φωταψίες.
Άκαρδοι, άστοργοι, αναίσχυντοι
αφήστε τουλάχιστον τις ψυχές στης αιώνιας γαλήνη
να κυλίσουν τα νερά
που εσείς, εσείς, μόνο εσείς
έχετε βάψει μελανά.
Το αμήχανο σας ψέλλισμα κανέναν δεν παραπλανά,
ούτε τη Μοίρα αφορά
ένοχοι και γυμνοί
η αδυσώπητη Αλήθεια σαν οιμωγή,
δεν μπορεί, δεν μπορεί,
με την πιο σπαρακτική της κραυγή,
θα σας ακολουθεί, θα σας τύπτει, θα σας τιμωρεί.
